Reykjalundur - 01.06.1971, Qupperneq 6

nefndarinnar, Sigurður Sigurðsson, berkla-
yfirlæknir, Guðmundur Ásbjörnsson, bæj-
arfulltrúi í Reykjavík, Haraldur Guð-
mundsson, forstjóri og Vilhjálmur Þór,
bankastjóri. Vann nefnd þessi ágætt starf
og skilaði síðar áliti til miðstjórnar sam-
bandsins.
Eftir að lögin um skattfrelsi á gjöfum
til S. I. B. S. gengu í gildi, sem var 30. des-
ember 1944, fóru gjafir að streyma örar til
sambandsins, og var því farið að lítast um
eftir landi fyrir hið væntanlega vinnui
heimili. Komu nokkrir staðir til greina,
en að lokum varð það úr að velja staðinn
í landi Suður-Reykja í Mosfellssveit. En
á þeirri landspildu, sem við liöfðum lielzt
augastað á, voru ýmsir kostir fyrir. En
þar hafði verið reistur hermannaspítali, og
voru þar rúmlega 100 hermannaskálar, sem
hugsanlega var liægt að hafa nokkur not
af, ef nokkrir þeirra fengjust keyptir. Þar
voru og vatnslagnir fyrir heitt og kalt vatn,
skolpleiðslur, rafmagn og fleira. Og síðast
en ekki sízt jarðvarmi, þótt Reykjavíkur-
bær ætti öll heitavatnsréttindin. Var það
svo í marz 1944 að keyptir voru ca. 30 hekt-
arar lands á þessum stað af þeim Reykja-
bændum, Bjarna Ásgeirssyni, alþingis-
manni, og Guðmundi Jónssyni, skipstjóra,
fyrir mjög hóflegt verð, en þeir gáfu svo
samtökunum hluta af kaupverðinu.
Þá ákvað stjórn sambandsins að fá þá
húsameistarana Gunnlaug Halldórsson og
Bárð ísleifsson til að gera skipulagsuppdrátt
og teikningar fyrir væntanlegt vinnuheim-
ili. Á fjórða þingi sambandsins, sem Iialdið
var 6. og 7. maí sama ár, voru samþykktar
teikningar og skipulagsuppdráttur þeirra
Gunnlaugs og Bárðar, og ennfremur var á
þinginu gerð sú samþykkt að hefja skyldi
byggingarframkvæmdir í næsta mánuði,
þ. e. í júní. Varð því að hafa hraðann á,
og kaus stjórnin þriggja manna byggingar-
nefnd, þá Árna Einarsson, Odd Ólafsson
og Sæmund Einarsson. Hún réði þá strax
byggingarmeistara til að sjá um verkið, og
fyrir valinu varð Þorlákur Ófeigsson, bygg-
ingarmeistari, valinkunnur sæmdarmaður,
en verkstjóri var ráðinn Páll Ingólfsson.
Þessir menn reyndust svo hinir nýtustu
og starf þeirra allt var þeim og okkur til
mikils sóma.
Á þessu ári var mjg erfitt að fá bygg-
ingarmenn, þar sem mikið var um bygg-
ingar í landinu, en fyrir sérstaka góðvild
tóku múrarameistararnir Aðalsteinn Sig-
urðsson og Svavar heitinn Benediktsson að
sér verkið og unnu með starfsliði sínu að
því að hlaða húsin um helgar. En það var
3. júní 1944, sem þáverandi forseti sam-
bandsins, Andrés Straumland, tók fyrstu
skóflustunguna, og þar með var þeim mikla
áfanga náð, að hafin var bygging vinnn-
heimiilis Sambands íslenzkra berklasjúkl
inga.
Þrátt fyrir takmarkaðan tíma byggingar-
mannanna vannst verkið mjög vel, svo að
heita mátti næsta ótrúlegt.
Á þingi sambandsins var og samþykkt að
byggja á árinu 10 smáhýsi af þeim 25, sem
skipulagsuppdrátturinn gerði ráð fyrir. En
vinnustofur, eldhús, borðstofa, lækninga-
stofa o. fl. skyldi til bráðabirgða verða í
þeim hermannaskálum, sem keyptir höfðu
verið. Fjórum mánuðum eftir að fyrsti
grunnurinn hafði verið grafinn en eins og
ég sagði áður, var það 3. júní, voru þessi
10 hús orðin fokheld, svo útlit var fyrir,
að vinnuheimilið gæti tekið til starfa áður
en langt um liði. Um haustið ákvað mið-
stjórnin að leggja kapp á, að finnn af þess-
um tíu húsum yrðu fyrst gerð íbúðarhæf,
og skyldi reynt að liafa þau tilbúin um
áramótin.
En fleira varð að hugsa um en byggingu
húsanna, svo að starfræksla yrði hafin, og
var það í miðjan nóvember, sem miðstjórn-
in kaus bráðabirgðastjórn fyrir Vinnuheim-
6
REYKJALUNDUR