Reykjalundur - 01.06.1971, Qupperneq 28

19 (1) Hvatt skyldi til rannsókna og
þær studdar, einkum af hlutaðeigandi
stjórnarvöldum, til þess að fá mælikvarða
á það starf, sem unnið er fötluðum mönn-
um til viðreisnar, og til þess að bæta um
það.
(2) Slíkar rannsóknir skyldu innifela í
sér stöðugar eða sérstakar athuganir á því,
sem gert er til þess að útvega fötluðum
mönnum atvinnu.
(3) Rannsóknirnar skyldu ná til vísinda-
legra rannsókna á margvíslegri tækni og
aðferðum, sem beitt er við atvinnuþjálfun
fötluðum mönnum til viðreisnar.
V. Aðferðir til pess að gera fötluðum
mönnum mögulegt að notfæra sér
viðreisnarþjónustuna.
20. Fyrir því skyldi hugað, að fötluðum
mönnum verði mögulegt að notfæra sér til
hlítar allt það, sem unnið er þeim til við-
reisnar, og það tryggt, að eitthvert stjórnar-
vald aðstoði persónulega sérhvern fatlaðan
mann við að ná eins mikilli viðreisn og
unnt er.
21. í þeim ráðstöfunum skyldi innifalið:
a. upplýsingar og auglýsingar urn þá þjón-
ustu, sem kostur er á um atvinnuþjálf-
un til viðreisnar og um þær framtíðar-
horfur, sem við slíkt eru bundnar fyrir
hinn fatlaða mann;
b. að hinum fatlaða manni sé veitt við-
unandi fjárhagsaðstoð.
22. (1) Slík fjárhagsaðstoð skyldi veitt
hvenær sem er meðan á endurreisnarstarf-
inu stendur, og skyldi hún hafa það mark-
mið að létta undirbúning hins fatlaða
manns til þess að tryggja sér og fá síðan
haldið atvinnu, þar á meðal fyrir eigin
reikning.
(2) Hún skyldi ná til ókeypis afnota af
viðreisnarþj ónustunni, framfærslustyrks,
hvers konar nauðsynlegs ferðakostnaðar
rneðan á undirbúningsþjálfuninni stendur,
lána eða fjárstyrkja, og að lögð séu til
nauðsynleg verkfæri og útbúnaður og til
líkamsumbúða og annars slíks, þar sem um
það er að ræða.
23. Fötluðum mönnum skyldi heimilað
að færa sér í nyt allar greinar viðreisnar-
þjónustunnar án þess að missa nokkurs
í um hjálp frá almannatryggingum, að svo
miklu leyti sem þær eru óviðkomandi notk-
un slíkra þjónustugreina.
24. Fatlaðir menn, sem heima eiga á
þeim stöðum, þar sem takmarkaðar horfur
eru á að fá framtíðarvinnu, eða takmark-
aðir möguleikar eru á að búa sig undir
starf, skyldu, ef þeir óska, eiga þess kost að
vera þjálfaðir til atvinnu — þar með talið,
að þeim sé séð fyrir fæði og húsnæði og
sömuleiðis á þeim stöðum, þar sem atvinnu-
horfur eru betri.
25. Fatlaðir menn (þar með taldir þeir,
sem njóta örorkustyrks) skyldu ekki látnir
gjalda fötlunar sinnar að því er varðar kaup
og önnur atvinnuskilyrði, ef starf þeirra
þolir samanburð við það, sem ófatlaðir
menn inna af hendi.
VI. Samvinna milli þeirra fyrirtækja, er
um læk77Íshjálp armast., og hinna, er hafa
með höndum viðreisnarstarf til atvinnu.
26. (1) Sem allra nánust samvinna og
sem allra bezt samræming skyldi vera milli
þeirra fyrirtækja, er læknishjálp hafa með
höndum, sem vinna að atvinnulegri við-
reisn fatlaðra manna.
(2) Þessi samvinna og samræming starfs-
seminnar skyldi vera til jjess að:
a. tryggja það, að læknishjálp og þegar
um slíkt er að ræða, viðeigandi líkams-
umbúðir, sé til jjess í té látið, að það
28
REYKJALUNDUR