Reykjalundur - 01.06.1971, Qupperneq 52

inni í skóginum. Samt sem áður var hjálp-
in ekki svo langt undan.
— Já, nú erum við alveg að koma, heyrð-
ust tvær skærar telpnaraddir kalla, og þeim
Frank og Venna til mikillar undrunar, sáu
þeir frænkur sínar koma út á ísinn.
— Missið ekki kjarkinn! hrópaði Nanna.
— Verið bara þolinmóðir! æpti Gyða.
Telpurnar bundu riú í flýti saman sterku,
heimaofnu treflana sína og veifuðu svo þess-
ari ágætu björgunarlínu í áttina til vakar-
innar.
Venna tókst að ná i línuna og frænkur
hans drógu hann báðar hjálparlaust upp
úr og alveg upp á traustan ís. Svo kom
röðin að Frank. Og honum var bjargað á
sama hátt. En drengirnir hríðskulfu þarna
af kulda, eftir þetta óvænta bað.
— Hlaupið þið, báðir tveir, eins hart
og þið lifandi getið, sagði Nanna. — Hús
skógargæzlumannsins er hérna skammt frá,
þarna upp frá, sjáið þið, og hún benti í
áttina þangað.
Drengirnir hlupu af stað. Tennurnar
glömruðu í þeim og Jrað lak af þeim vatnið
eins og hundum af sundi.
Þeir fundu hús skógargæzlumannsins.
Þeir fengu að fara úr fötunum og þurrka
Jiau við ofninn. Þeir náðu sér brátt eftir
volkið, en Jiað liðu samt nokkrir tímar
áður en þeir urðu ferðafærir.
— Þetta var nú skrýtin skógarferð, sagði
Venni, Joegar j:>au loks lögðu af stað heim-
leiðis. — En livernig stóð á Jrví, að J^ið
komuð einmitt á réttu augnabliki? spurði
hanri svo og snéri sér að Nönnu og Gyðu.
— Við höfum fylgt ykkur eftir síðan í
morgun, sagði Gyða og hló við. — Þið vild-
uð að vísu ekk liafa okkur með, en við
hugsuðum sem svo: Við höfum þó alltaf
leyfi til Jiess að fara sömu leið og J:>eir.
Og Jrað gerðum við.
— Við sáum greifingjann líka, sagði
Nanna hlæjandi.
— Og þið björguðuð lífi okkar, sagði
Frank alvarlegur, — og Jiað verð ég víst
að viðurkenna. Við áttum Jrað sannarlega
ekki skilið, eins og við tókum á móti ykkur.
Nei, alls ekki, sagði Venni iðrandi.
— Auðvitað ekki, sagði Gyða, en dreng-
ir eru einu sinni drengir, — stundum
heimskir eins og gengur, bætti hún við
íbyggin, kinkandi kolli hátíðlega.
Já, heimskir vorum við sannarlega, sam-
sinti Frank.
— Ætlið Jjið að segja frá Jjessu heima?
sagði Venni og leit spyrjandi á frænkur
sínar.
— Nei, nei, alls ekki, staðhæfði Nanna.
— Hönd mín upp á það, sagði Frank og
smáglotti við.
—Vinir, — er ekki svo? sagði Venni og
leit hvasst á frænkur sínar, til Jiess að vera
viss.
— í blíðu og stríðu, — sögðu báðar stúlk-
urnar og tókust Joétt í hendur við Joá Venna
og Frank.
52
R E Y K JALU N D U lt