Reykjalundur - 01.10.1981, Blaðsíða 16

RUNÓLFUR JÓNSSON
Níu rif - og örlítið meir
Það var isjart í lofti og sá vel til hvítra ijall-
anna austan Eyjafjarðarins, þó skuggsýnt væri
orðið, haustkvöldið sent ég kom á Kristnes-
ltæli. Ég var þreyttur eftir daglangt ferðalag
í rútuskríflinu austan af Vopnafirði. Við höfð-
um lent í snjó á fjallinu, fest bílinn og far-
þegarnir urðu að ganga upp bröttustu brekk-
una á Brunnarhvammshálsinum. Að öðru leyti
gekk ferðin vel, þó bíllinn væri hastur og veg-
urinn óvenju holóttur. Ég var búinn að liggja
mestallt sumarið með hita og andstyggðarverk
undir síðunni. Var kominn hingað í rannsókn,
það tæki tæpast meira en eina viku eða tvær,
hélt ég. Meira að segja datt mér í hug að ég
ætti eftir að komast í smalamennsku í Böðv-
arsdal þegar ég kæmi til baka.
Það var frekar hlýtt úti, þó var hrollur í
mér þegar ég gekk frá liliðinu og heim að hæl-
inu. — Ég var áreiðanlega með hita en ekki
búinn að fá andskotans takið, það var gott.
Skyldi annars nokkuð vera tekið á móti manni
á þessum tíma, ég hefði átt að fá að liggja
einhversstaðar í nótt. Eitthvað á þessa leið
hugsaði ég þennan spöl að hælisdyrunum. —
Það hlýtur að hafa verið búið að panta pláss
fyrir mig og verið gert ráð fyrir að ég kæmi
á þessum tíma, því svo greiðlega gekk að
koma mér fyrir að ég man ekkert eftir því,
annað en það að ég var látinn í lausa rúmið
á stofu tvö uppi. Mér sýndust þeir, sem í rúm-
unum voru, vera í andarslitrunum og leist ekki
meira en svo á samkvæmið. í raun og veru
vissi ég ekkert um berklaveikina áður en á
hælið kom. Ég vissi ekki hvort berklar voru
í ættinni. Þó höfðu að minnsta kosti tvær
föðursystur mínar dáið úr berklum og faðir
minn verið á Vífilsstöðum. Það frétti ég frá
konu sem var þar með honum og mér sam-
tfða á Kristneshæli síðar. Hvað þá að ég vissi
hversu mikið hrunið hafði niður af fólki á
hælunum fram að þessu, eða um þennan voða-
lega dónt sem hælisvist var á þessum árum.
Þó fór það svo að þessir stofufélagar mínir
voru hinir sprækustu við nánari kynni, nema
einn gamall maður framan úr firði. Hann dó
úr berklum þarna á stofunni undir vor. Hann
var mjög fölur og magur þegar ég kom um
haustið en ennþá fölari og magrari Jiegar hann
14
REYKJALUNDUR