Reykjalundur - 01.10.1981, Blaðsíða 18

Runólfur Jónsson um 1950.
um það, að aðgerðin var framkvæmd á manni
vakandi með staðdeyfingu.
Það var nánast á ársafmæli hælisvistar minn-
ar sem ég fór í „höggninguna" á Akureyrar-
spítala. Ekki man ég samt, hvort það var í
september eða október, en þetta var árið 1949.
Þegar ég var á Akureyrarspítala voru sex rúm
ætluð berklasjúklingum og maður í hverju
rúmi, flestir frá Vífilsstöðum. Herbergið, sem
ég fór fyrst í, var pínulítið með tveim rúmum.
Svo stutt var á milli rúmanna að við gátum
rétt hluti á rnilli án þess að rísa u,pp. Þó var
gengið þarna í gegn inní aðra tveggja manna
stofu, lítið eitt stærri. Einnig voru tvö rúm
annarsstaðar, á aflagðri skurðstofu, held ég,
rnjög kaldranaleg og fráhrindandi. Það leið
ekki lengur tími þar til fyrsta aðgerðin var
gerð á mér, en alls urðu þær þrjár, með því
sem næst þriggja vikna millibili og tekin voru
þrjú rif í hverri aðgerð. í fyrstu aðgerðinni
henti það óhapp í rniðri deyfingu að ég fékk
olboðslegt hóstakast þegar mér fannst eitthvað
sprautast inní lungað á mér sem ætlaði að
kæfa mig. Til þess ég hætti að hósta og að-
gerðin gæti haldið áfram var mér gefin ein-
liverskonar svæfing sem mér leið djöfullega af.
Aðgerðin hélt áfram, mér fannst brjóstkass-
inn á mér vera undir voðalegu fargi sem sífellt
þyngdist, glamrið í verkfærunum lét illa í
eyrum og sat þar í marga daga á eftir. Síðan
voru rifin klippt. Það var ægilegt, rétt eins og
glóandi járni hefði verið brugðið inn í Irrjóst-
holið. Ég æpti eins hátt og ég gat, sem þó
mun aðeins hafa verið veik stuna í eyrum
nærstaddra, en nægileg til þess að mér var gef-
inn aukinn skammtur af svæfingarefninu. Rétt
í þann mund sem snorkandi járnið er dregið
útúr síðunni í þriðja sinn renn ég uppundir
loft í herberginu og virði fyrir mér eitthvert
blóðugt hrúgald, hálfhulið undir hvítu laki
á borði fyrir neðan mig og livítklæddar ver-
ur að grarnsa í hrúgaldinu. Síðan er mér þrýst
niður að borðinu á mjög sársaukafullan hátt
og ég vakna við það að verið er að leggja
síðustu hönd á aðgerðina. Siðan er mér ekið
lil baka eftir örmjóum og löngum ganginum
inn á gamla spítalann og i rúmið. Þessi furðu-
lega reynsla, að hverfa úr skrokknum á sjálf-
um sér, loddi við mig meðan ég var á spital-
anum en hvarf siðan smátt og smátt. Ekki
þoldi ég klóróformlykt í fleiri ár á eftir þetta.
Hinar aðgerðirnar gengu vel fyrir sig, þó
fánn ég fyrir klippingu rifbeinanna, en gió-
andi járnið var orðið næstum því kalt í síð-
ustu aðgerð, enda rifin mjórri og mýkri neð-
ar á síðunni. Þrátt fyrir Jtað lenti ég í fjórða
sinnið á skurðstofuna, vegna Jiess að skurður-
inn rifnaði upp. Það var baðdagur og búið
var að skipta á rúminu, ég var að bíða eftir
því að komast í bað, leiddist biðin og steig
uppá stól til að ná mér í hrein föt að fara í
eftir baðið og var á leiðinni fram Jregar ég
fann eitthvað renna niður bakið á mér og
16
REYKJALUNDUR