Reykjalundur - 01.10.1981, Blaðsíða 33

að þreytast mikið. Ári seinna var ég kornin í
fullt starf.
Nú eru 10 ár liðin síðan sjúkdómurinn gerði
vart við sig. Á þessu tímabili hef ég unnið
fulla vinnu og vel það. Reyndar þurfti ég
tvisvar að fara á spítala í aðgerðir á höndum
og fótum vegna gigtarinnar og síðan áfram
af fullum krafti aftur að vinna og njóta lífs-
ins eins og ég mögulega gat. Bæði mér til
heilsubótar og ánægju Iief ég larið fjórum
sinnum til sólarlanda. Sólin, loftslagið og sjó-
böðin þar syðra Iiefur ótrúlega bætandi áhrif
á heilsu gigtsjúklinga almennt. Hvað sjálfa
mig varðar var eins og ég liefði aldrei fengið
gigt jjegar ég dvaldi á sólarströndum.
Að fá langvinnan sjúkdóm 19 ára gömul er
áfall, því að daglegt líf og viðhorf breytast.
Þá vaknar sú spurning, hvort gefast eigi upp
eða halda áfram að reyna að lifa eðlilegu lífi?
Ég valdi seinni kostinn og tel að ég hafi þar
af leiðandi átt sérlega tilbreytingaríkt og
skemmtilegt líf, sem hefur aftur leitt til [>ess
að sjúkdómurinn hefur oft gleymst.
Fyrir þrenrur árum urðu þáttaskil í lífi
mínu, ég stofnaði heimili, hætti að vinna ut-
an þess og eignaðist mitt fyrsta barn, sem í
dag er á þriðja ári, kraftnrikill og hraustur
drengur. Að eignast barn lrefur síður en svo
lraft neikvæð áhrif á sjúkdóminn, heldur þvert
á nróti, því að síðan hefur heilsan aldrei verið
lretri.
Frá 22. þingi SÍBS.
REYKJALUNDUR
31