Alþýðublaðið - 16.08.1924, Blaðsíða 3

XEBVBf iEWIB
- 'S
Ofarir ihaldsiis
á Spáni.
/ ----------
Það var tll, vonar, að þegar
Mussollai varð að bsygja sig á
Ítalíu og sleppa einræðinu, liði
ekki á löngu áður sömu örlög
gerigja yfir eftirleikendur hans
annars staðar. Á Spáni hafði
hershöfðlngjanum Primo deRivera
t^kist að ná undir sig einræði
og notaðl til þess Marokkó-deil-
una, sem spænska auðvaldlð
hefir gert þjóðinni mikið tjón
mannslífa og eigna með.
Þar sem auðvaídseinræði þetta
fer í þveran bága við þróun
þjóðfélagsiífslns, varð þvf ekki
fremur á Spánl en Ítalíu við
haldið öðru vísi en með valdi,
enda hefir því verið beitt hlífð-
arlaust þar eins og á ítalfu, þótt
miani sögur hafi aí þvi farið
hingáð norður. Einkum var vald-
inu beitt gegn verkalýðnum tll
þess að berja niður samtök hans,
og nú nýlega avo, að ekki varð
þolað.
Fyrir skömmu sklpaði einræð-
isstjórnin að hneppa f fang
ehi kannasta foringja spænskn
aiþýðunnar, Pablo Iglesius, som
nýtur sérstakrar hyili hjá þjóð
sinni. Átti hann nýlega 74 ára
afmæli, og varð þess mlnst með
hátíðahöldum um ailan Spán.
H ú s a p a p p i,
panelpappi
ávalt fyri rliggjandi.
Herlul Clausen.
Símf B9.
Um sildveiðitímann
geta sunnlenzkir sjómenn og verka-
fóik vitjaö Aiþýðublaðsins
á Akureyri
í Kanpfélag verkamanna og
á Sigluflrðl
til hr. Sig. J, S. Fanndals.
Fyrir ári hafði verið gefin út
skipun um fangelsun hans, en
ekki framkvæmd, en nú var
hún endurnýjuð, og var hann
nú kærður fyrir ummæll sín i
blöðum um einrraðisstjórnina. Eru
hoaum þar gfefnar sð sök grein-
ar, ritaðar áöur en ritskoðun var
fyrirskipuð, og jreinar, sem rit-
skoðunin hefir Ityft.
Otbeldisatferli þetta hefir að
vonum vakið af kaplega gremju
meðai almenninj s, og er lfklegt,
að þétta sfðasta tlltæki hafi þótt
kasta tóifunum, svo að það hafi
vaídið því, að Spánverjar hafa
nú hrist af sér otbeldlsstjórnina,
Smára-snjðrlíki
Ekki er emjðrs vant, þó
Smári er fenglnn.
H.f. Smjörlíkisgerðin í Rvík.
MálníiprvOrur.
Zinkhvíta, Blýhvíta, Fernis-
olía, Japaniökk. — Að eins
Ibezta tcgnndir. — Komið
og athugið verðið áður en
þér gerið kaup annars ataðar.
Hf. rafmf. Hiti & Ljðs.
Laugavegi 20 B. — Síml 8B0.
eins og morð Matteottis varð
til þess að vinna bng á ofbeld-
isstjórninnl ítö'.sku.
Stjárnarfarið.
Þó maður viidi feginn vera
bjartsýnn, þá er það ekki hægt,
hváð pólitiska ástandið snertir
nú á landl voru. Margir ætla, að
það séu spádómsorð, sem ræt-
ist hjá »Skut!i«, að ný Sturl-
ungaöld sé í aðsig1, því að
Sdgar Riee Burrougha:
Tarzan og gimsteinap Opap-bopgap.
hanti um veginn án þess að sjást. Nú skar hann v«nan
bita af kjötinu og át það með góðri lyst.
En hann gætti samt vegarins. Hann iá fýrsta hestinn
ltoma i ljós á bugðu á veginum, og síðan rak hver
anrian í halarófu.
Tarzan þekti einn manninn, en svo var hann tauga-
sterkur, að ekki bar hið minsta á þvi, hve sestur hann
varð i sltapi við að sjá hann.
Albert Werper reið fyrir neðan ha.in eins óvitandi
um nærveru hans og hinir riddararnir. Apamaðurinn
reyndi að gá að pyngjunni, sem Belginn stal af
honum.
Þegar Abyssiniubúarnir riðu suður eftir, fylgdi þeim
eftir eins og skuggi tröllaukin vera, — stór og þvi nær
nakinn, hvitur maður, sem bar blóðugan rádýrsskrokk
á’baki sér, þvi að Tarzan vissi, að eigi myndi sér
gefast færi á að veiða, meðan hann elti Belgjann.
Það var óðs nfanns æði að reyna að ná honum ut úr
iniðjum hópi reiðmannanna, og jafnvel Tarzan vildi
ekki reyna það fyrr en i Itrustu neyð, þvi að villimenn
eru hæglátir og ihuga vel, nema þeir séu egndir með
gársauka eða reiöist.
Eftir tvo daga komu þeir að sléttu. Hinum megin
hennar sást til fjalla. Tarzan hálfkannaðist við sig, og
i huga hans koi 1 furðuleg þrá. Reiðmennirnir fóru út á
sléttuna, og Tí rzan skreið á eftir þeim í hæfilegri
fjarlægð og faldí sig i grasinu.
Mennirnir stö izuðu hjá viðarrusli. Tarzan fór eins
nærri og hann gat, faldi sig I runna og horfði með
athygli á þá og undrun. Hann sá þá róta upp jörðinni,
hélt, aö þeir h< fðu grafið þar matvæli og væn\ nú ab
ssekja þau. Þá nundi hann, að hann hafðí grafið stein-
ana sina, og h/ers vegna hann gróf þá. Þessir menn
voru að grafa uap það, sem svertingjarnir gróful
Alt i einu sá iiann þá taka upp gulleitar stangir, og
sá andlit Werpirs og höfðingjans ljóma af ánægju.
Hann sá þá gra.a upp stóra hrúgu af þessu, og klapp-
aði höfðinginn bverri stöng græðgislega.
HfflHaHfflHHHHHHHHHHHH
T a r 1 a n - s ö g n r n a r
fást á Seyðisilrði hjá Jóhannesi Oddayui,