Morgunblaðið - 27.02.2015, Qupperneq 17

Morgunblaðið - 27.02.2015, Qupperneq 17
✝ Markús Þor-kelsson fæddist 6. júní 1918 í Gerð- um í Gaulverjabæj- arhreppi. Hann lést á dvalarheimilinu Sólvöllum á Eyr- arbakka 29. janúar 2015. Foreldrar hans voru Þorkell Guð- munds., f. 31. des. 1883, d. 17. júní 1975, bóndi í Gerðum, og k. hans Guðrún Guðmundsd., f. 1. feb. 1888, d. 6. des. 1970. Systkini voru Þorgerður, f. 6. júní 1918, d. 7. ágúst 2001, og Þórir, f. 14. sept. 1921, d. 27. sept. 1987. Uppeld- isbróðir er Hergeir Kristgeirsson, f. 16. ágúst 1934, k. Fanney Jónsd., f. 1933, börn: Ragnheiður, Þórir, Grímur, Guðrún Herborg og eru afkomendur 16. Markús kvæntist 6. jan. 1955 Margréti Magnúsdóttur Öfjörð frá Skógsnesi, f. 5. júní 1923, d. 29. maí 2004. Börn a) Þorkell H., f. 15 nóv. 1950, K. Ragnhildur Benediktsd. F.k; Ólafía A. Hall- dórsd, börn: 1) Grétar Már. K. Nanna Dóra Ragnarsdóttir, börn: Þorkell Ragnar, Ingunn Ósk, Anna Lára og Þorgerður María. 2) Ólöf Árný Öfjörð, sambýlis- maður Jónas Höfðdal Hauksson. Börn: Victoría Kolbrún Öfjörð og Markús Höfðdal. Barnsmóðir Þorkels: Inga Lóa Hannesdóttir, dóttir: Kristbjörg Lilja, b) Daldís Perla, í sambúð m. Arnari Pét- urssyni, og c) Sveinn Atli. 3) Krístín, M. Andrés G. Ólafsson, börn: a) Sverrir, í sambúð m. Amöndu Hernandez, b) Ólafur Áki og Áslaug. Markús fór ungur á vertíðir, fyrst til Vestmannaeyja og var þar hjá Ársæli á Fögrubrekku, og síðar nokkrar vertíðir í Grindavík, bæði til sjós og lands. Eins og algengt var með unga menn á fjórða áratug síðustu ald- ar komst Markús í vinnu hjá hernum og sagðist þá fyrst hafa séð peninga. Markús hóf búskap með Margréti konu sinni í Val- lahjáleigu í Gaulverjabæj- arhreppi áður en þau tóku við búi foreldra hans í Gerðum. Þar bjuggu þau með blandaðan bú- skap fram til 1972 er þau fluttu á Eyrarbakka og bjuggu þar í 30 ár á Staðarbakka. Þar stundaði Markús ýmis störf, m.a. múrverk og fiskvinnslu, er hann starfaði við fram yfir áttrætt, síðast hjá Fiskiveri sem hann bar ætíð mik- inn hlýhug til. Árið 2002 þegar heilsa Margrétar var farin að gefa sig fluttu þau á Selfoss til Kolbrúnar dóttur sinnar og fjöl- skyldu og bjuggu þar síðan, fyrst bæði en síðan Markús einn eftir að Margrét féll frá 2004. Markús flutti síðan í byrjun janúar sl. að dvalarheimilinu Sólvöllum á Eyr- arbakka þar sem hann lést. Markús var vel ern og eft- irminnilegur samferðamönnum sínum fyrir gott geðslag og frá- bært líkamleg ástand. Markús verður jarðsunginn frá Eyrarbakkakirkju í dag, 27. febr- úar 2015, og hefst athöfnin kl. 13. sonur þeirra 3) Hannes Öfjörð. B) Ragnheiður, f. 17. sept. 1954, d. 16. júlí 2001. M. Helgi Ingv- arsson. Börn: 1) Kjartan Þór. 2) Gunnar Örn. 3) Óm- ar Vignir. K. Edda Linn Riise. Börn: a) Ragnheiður Petra, Ívar Helgi og Hilda Karen. 4) Guðrún Alda, barnsfaðir: Lúðvík Krist- jánsson, sonur: Ómar Loki. C) Magnús Öfjörð, f. 3 okt. 1958. K. Sandra Pálsdóttir, börn: 1) Anna Margrét í sambúð með Ástþóri I. Ingvarssyni, börn: a) Berglind Sif og Magnús Ingvi. 2) Hafþór. D) Kolbrún, f. 13. sept. 1966. M. Agn- ar Bent Brynjólfsson. Börn: 1) Guðjón Eggert í sambúð með Ragnhildi Kristjönu Birnu Birg- isdóttur. 2)Alexandra Öfjörð, í sambúð með Tom Skyum And- ersen, dóttir: Elena Öfjörð. 3) Álf- rún Björt. Synir Margrétar og fóstursynir Markúsar: E) Þór- arinn Ö. Sigurðsson, f. 25. júní 42. K. Geraldine Gonzales. F) Sveinn Á. Sigurðsson, f. 6 okt. 1944. K. Guðrún Guðbjartsdóttir. F.k. Sig- urbjörg Gísladóttir, börn: 1) Bryndís, synir: Ármann Örn, Steinar og Bjarki Elvar. 2) Magn- ús Gísli. K. Linda B. Perludóttir. Börn: a) Dagur Fannar, í sambúð með Þóru Grétu Pálmarsdóttur, Okkur í fjölskyldunni langar að minnast hans Markúsar, afa, lang- afa og langalangafa. Það fyrsta sem okkur kom til hugar er hlýja, hann var alltaf svo hlýr og góður, handabandið þétt og eitthvað sérstakt við það og nærveran þægileg. Koss á kinn og hlýtt faðmlag þegar við hittumst, og þegar við kvöddumst. Markús var alltaf viðstaddur helstu við- burði hjá fjölskyldunni, hvort sem það var afmæli, útskrift eða skírn, enda var hann afar stoltur af sínu fólki í leik og starfi. Við eigum eft- ir að sakna þess að hafa hann ekki hjá okkur. Þegar við hugsum til hans þá finnum við hlýjuna, góð- vildina sem hann gaf frá sér, okk- ur hlýnar um hjartarætur bara við það eitt að hugsa til hans. Minningarnar eru mismunandi hjá fjölskyldumeðlimum, sum muna þegar hann og amma lang- amma, langalangamma, bjuggu á Staðarbakka, en flestir í fjölskyld- unni muna eftir honum í Úthag- anum hjá Kollu frænku, Agnari, Gaua, Alexöndru og Álfrúnu, en þar bjó hann eftir að amma lang- amma, langalangamma, féll frá. Það var ósjaldan að við heimsótt- um hann þangað, oftast á morgn- ana eftir að allir voru farnir í vinnu í Úthaganum og áttum við oft skemmtileg samtöl um heima og geima og margt fleira, oftast þó pólitík, um stöðuna í landsmálun- um, og þar vorum við sammála, við afi. Það kom fyrir að ég og afi fengum okkur einn kaldan saman, fyrir hádegi, meðan við ræddum pólitíkina, og þau glappaskot sem við töldum að þessir pólitíkusar væru að gera okkur. Afi, langafi og langalangafi, það er með hlýju í hjarta sem við kveðjum þig, við vitum að nú sitjið þið, þú og amma, langamma, langalangamma, og spilið lönguvitleysu eða eitthvert annað spil sem við lærðum af ykk- ur. Hérna eru tvær vísur sem fá okkur alltaf til að hugsa hlýtt til hans afa, langafa og langalangafa þegar við syngjum þær. Afi minn fór á honum Rauð eitthvað suður á bæi. Sækja bæði sykur og brauð, sitt af hvoru tagi. Afi minn og amma mín úti á Bakka búa. Þau eru bæði sæt og fín, þangað vil ég fljúga. (Höf. ókunnugur). Að lokum langar okkur í fjöl- skyldunni að þakka Kollu, Agnari, Gaua, Alexöndru og Álfrúnu fyrir að hugsa svona vel um afa, langafa og langalangafa okkar í þau ár sem hann bjó hjá þeim í Úthag- anum. Magnús Gísli Sveinsson, Linda Björg Perludóttir og fjölskylda. Elsku afi, mikið ofboðslega get- ur lífið verið skrítið stundum. Að- eins þremur dögum eftir að ég eignast dóttur mína fæ ég þær fréttir að þú sért farinn, hafir bara ekki vaknað þann morguninn. Ég hélt alltaf að þessar fréttir myndu verða mér um megn en ég held að það hafi bjargað mér að ég sat með litla ljósið mitt í fanginu. Þvílíkur tilfinningarússíbani sem maður fór í gegnum á aðeins nokkrum dögum, ég var sorg- mædd en jafnframt fegin. Fegin því þú fékkst að fara á þann hátt sem þig langaði og fegin því að þú varst ekki lasinn eða leið illa. Þvert á móti hafðir þú fengið að sjá myndir af nýjustu viðbótinni í fjölskyldunni daginn áður, spurt frétta og „samþykkt“ hana. Einn- ig náðir þú að hitta pabba hennar sem er mér svo mikilvægur og þrátt fyrir að þið skilduð ekki hvor annan virtist vera einhver æðri skilningur sem gerði það að verk- um að þér líkaði vel við hann. Það þykir mér ótrúlega mikilvægt. Elsku afi minn, þú náðir nú ekki alveg að verða 100 ára eins og þú lofaðir mér hérna um árið, en ansi varstu nálægt! 96 og hálfs árs er aldur sem þú getur verið stoltur af og ég er viss um að lýsið spilaði inn í. Mikið ofsalega var ég sem unglingur stundum þreytt á því að þú værir að spyrja hvort ég væri búin að taka lýsið mitt þann morg- uninn og tönnlaðist á því að lang- lífi þitt væri vegna þess að þú hefðir alltaf munað það. Í dag get ég svosem alveg séð mikilvægi þess og mun ég svo sannarlega pirra dóttur mína með þessu sama svo hún gleymi nú örugglega ekki að taka lýsið sitt. Þegar ég lít til baka er ekki ein- hver ein minning eða eitt atriði sem stendur upp úr annað en bara þakklæti. Þakklæti fyrir að hafa fengið að hafa þig í tæp 22 ár. Þakklæti fyrir að hafa fengið að kynnast þér langtum betur en flestir þar sem þú bjóst undir sama þaki í 11 ár. Þakklæti fyrir að hafa alltaf verið til staðar þegar maður þurfti að spjalla en mest af öllu þakklæti fyrir að hafa verið eins og þú varst, yndislegasti mað- ur sem ég þekkti. Elsku besti afi minn, mikið rosalega á ég eftir að sakna þín. Þú varst svo stór partur af manni að ég finn nú þegar að þig vantar. Ég treysti á það að þú sért uppi hjá Möggu ömmu, Ragnheiði og hinum englunum okkar og fylgist með okkur. Ég er pínulítið (eins og þú orð- aðir það) leið yfir því að Elena hafi ekki náð að hitta þig en hún hefði svo sannarlega verið heppin að eiga þig að, ég veit að ég var það. Ég lofa að passa vel upp á hana og vera dugleg að segja henni frá þér svo hún fái einhverja mynd af því hvernig þú varst. Ég læt svo fylgja með vísuna sem amma var svo dugleg að syngja fyrir mig og einu vísuna sem gæti nokkurn tímann passað svona vel inn í þegar ég hugsa um þig og ömmu. Afi minn og amma mín, úti á bakka búa. Þau eru bæði sæt og fín og þangað vil ég fljúga. (ók. höf.) Guð geymi þig, elsku besti Markús afi. Alexandra Öfjörð Agnarsdóttir. Nokkur kveðjuorð sendi ég hér Markúsi uppeldisbróður mínum eftir að hafa verið honum meira og minna samferða frá árinu 1936 er ég kom í fóstur til foreldra hans í Gerðum, þar sem ég dvaldi fram á fullorðinsár. Þetta var fyrir tíma vélvæðingarinnar; engar dráttar- vélar, ekkert rafmagn en líklega þó einn bíll í sveitinni. Semsagt var allt unnið með svipuðum hætti og verið hafði frá landnámi, utan það að betri handverkfæri voru komin. Fátækt var almenn þótt ég haldi að fólkið í sveitinni hafi ekki liðið skort. Halda varð vel á öllu, mat og klæðum, til að endar næðu saman. Þetta var hlutskipti alda- mótakynslóðarinnar þótt smám saman rofaði til og efnahagur batnaði. Úr þessu umhverfi er kynslóðin sem nú er að hverfa af sjónarsviðinu eftir að hafa staðið fyrir umbótum á öllum sviðum mannlífsins og þar með ryðja braut fyrir velmegun nútímans. Markús tók fullan þátt í starfinu. Var til sjós á vertíðum og vann margs konar vinnu auk bústarf- anna heima í Gerðum, allt fram undir það að hann varð bóndi, fyrst í Vallarhjáleigu og síðan í Gerðum eftir að foreldrar hans hættu búskap þar. Þar bjó hann í mörg ár þar til hann skipti um vettvang og flutti að Eyrarbakka og stundaði eftir það margs kyns vinnu fram yfir áttrætt því hann var alltaf glaður, hraustur og dug- legur og eftirsóttur í vinnu. Eig- inleiki sem betur væri að fleiri hefðu. Nú þegar Markús er fallinn frá má segja að tengsl mín við fortíð- ina séu slitin, svo fáir kunnugir eru eftir af þeim sem voru í hring- iðu lífsins á unglingsárum mínum. Auðvitað er þetta eðlilegt, maður sem kominn er á níræðisaldur get- ur ekki ætlast til að geta alltaf leit- að til sér eldri til að rifja upp for- tíðina. Nú er bara eftir að þakka þessum elskulega manni fyrir samfylgdina og vinskapinn alla tíð. Fyrsta lífslán mitt var að alast upp hjá þessu góða fólki í Gerðum, sem seint verður fullþakkað. Kærar þakkir, vinur minn, kannski setjumst við saman til borðs í Valhöll eftir að bardagan- um lýkur, hver veit? Fjölskyld- unni sendi ég hlýjar kveðjur, vart fást betri lífslok en sofna glaður í síðasta sinn. Hergeir Kristgeirsson. Góður vinur er genginn í hárri elli, 96 ára. Við á rakarastofunni höfum notið samvista og góðra stunda með Markúsi s.l. áratugi. Alltaf var hann glaður og jákvæð- ur, teinréttur og hærður var hann eins og unglingur. Það er erfitt að útskýra tengsl- in milli okkar en þau voru sterk og góð enda bauð hann undirrituðum í 90 ára afmælið þó aldursmunur- inn milli okkar væri tæp 50 ár og hafði ég mikla gleði og ánægju af. Það var síðan fastmælum bundið að hann myndi bjóða mér næst í 95 ára afmælið og það stóð hann við, hélt glæsilega veislu þar sem hvergi var sparað í mat og drykk. Þar rifjaði ég upp áralanga vin- áttu okkar sem ég nú við þessi leiðarlok ítreka og þakka fyrir. Eftir að Markús missti eigin- konu sína, þá búsettur á Eyrar- bakka, flutti hann á Selfoss til Kol- brúnar dóttur sinnar og fjölskyldu og naut þar einstakrar hjartahlýju fjölskyldunnar. Það er ekki sjálf- gefið að fá að búa hjá sínum nán- ustu síðustu æviárin og minntist hann oft á það við mig hversu heppinn maður hann væri. Markús kom í klippingu ekki löngu fyrir andlátið og sá hefð- bundni siður okkar að heilsast þegar við kvöddumst og óska hvor öðrum góðs gengis var virtur í þetta sinn sem önnur og Markús tók þá utan um mig og kyssti mig á kinnina. Ég geymi þessa stund í hjarta mínu, takk fyrir allar góðu stundirnar, Markús. F.h. okkar á Rakarastofunni, Kjartan Björnsson. Markús Þorkelsson HINSTA KVEÐJA Elsku afi minn. Mikið sakna ég þín, ég veit að við erum búin að fá að hafa þig hjá okkur mjög lengi en þegar kallið kom var ég ekki tilbúin. Ég á margar góða minn- ingar sem ég og mínir ætl- um að ylja okkur við, það verður skrýtið að halda upp á afmæli og enginn afi eða að koma í Úthagann á að- fangadag og enginn afi. Þér fannst greinilega nóg kom- ið af þessari jarðvist, svo farðu í friði, elsku afi. Við kveðjum þig með miklum söknuði. Ástarkveðjur frá okkur öllum. Kristín Sveinsdóttir (Stína) og fjölskylda. MINNINGAR 17 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2015 ✝ Guðrún Jóns-dóttir fæddist 26. desember 1923 að Hellisholtum í Hrunamanna- hreppi. Hún lést á Sjúkrahúsi Akra- ness 18. febrúar 2015. Foreldrar henn- ar voru Jón Ein- arsdóttir bóndi, fæddur 4. apríl ár- ið 1882, og kona hans Eyrún Guðlaugsdóttir, fædd 22. nóv- ember 1882. Bróðir Guðrúnar var Guðjón Óskar Jónsson, fæddur 1. maí 1922, dáinn 4. desember 2014. Guðrún ólst upp í Hellisholt- um. Hún kom í Stóra Lamb- haga, Skilmannahreppi sem kaupakona vorið 1946 og giftist Sigurði Sigurðssyni bónda þar 27. desember 1947. Bjuggu þau í Stóra-Lambhaga. Sigurður lést 14. nóvember 1993. Guðrún flutti að Höfða á Akranesi vorið 2010. Sem ung vann Guðrún ýmis störf sem til féllu í Reykjavík og var eitt sumar á Nes- kaupstað. Guðrún rak verslunina Hlaðbúð í Stóra- Lambhaga ásamt svilkonu sinni, Svandísi, í mörg ár. Guðrún og Sig- urður ólu upp tvo drengi, syst- ursyni Sigurðar, Sigurð Ferdin- andsson og Reyni Jóhannsson. Hún reyndist þeim sem besta móðir. Kona Sigurðar er Guð- rún Mattíasdóttir, dætur þeirra eru Margrét og Sigríður og barnabörn þeirra eru fjögur. Kona Reynis er Inga Rún Garð- arsdóttir, börn þeirra eru Hrund, Sigurður, Garðar og Eyrún Jóna og barnabörn þeirra eru þrjú. Útför Guðrúnar fer fram frá Akraneskirkju í dag 27. febrúar 2915, og hefst athöfnin kl. 11. Í dag kveðjum við ömmu Gunnu í sveitinni. Við systurnar eigum margar fallegar og skemmtilegar minningar um þessa einstöku konu. Viðmót hennar og faðmur var alltaf hlýr og voru heimsóknir í Lambhaga alltaf skemmtilegar. Veitingar komu á færibandi þannig að engin hætta var á að maður færi svangur frá henni. Okkur þótti gaman að fá að fara með henni í Hlaðbúð þar sem hún leyfði okk- ur að vera búðarkonur, hvort sem það var að fá að afgreiða eða raða í hillur. Við kveðjum þig með söknuði. Góðu stundanna munum við minnast með gleði í hjarta og með miklu þakklæti. Nú legg ég augun aftur, ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt. Æ, virst mig að þér taka, mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Sveinbjörn Egilsson) Þínar Margrét og Sigríður. Elsku yndislega amma okkar, hún Gunna, er farin frá okkur en verður ávallt í hjarta okkar. Gunna var manneskja sem var góð í gegn. Hún var mikil fjölskyldukona og vildi hafa fólkið sitt hjá sér. Ef hana vant- aði félagskap þá bauð hún til sín fólki. Oft var boðið í steik í hádeg- inu á sunnudögum og þá brunuðu allir upp í Stóra-Lamb- haga jafnvel þegar við vorum unglingar og heilsan var mis- góð. Hún var mikið jólabarn og þegar árin færðust yfir þá kall- aði hún á fólkið sitt til að að- stoða sig í að baka, skreyta og gera allt klárt. Svo á aðfangadag var allri fjölskyldunni boðið í þriggja rétta máltíð og seinna um kvöldið var boðið upp á kök- ur og hið fræga heita súkkulaði. Já, þetta eru stundir sem við eigum eftir sakna. Þegar Siggi var lítill bjó hann nánast hjá ömmu sinni í sveit- inni á sumrin. Þar áttu þau gæðastundir saman. Þegar lang- ömmubörnin fæddust þá varð ríkidæmi hennar enn stærra og hún naut þess að spjalla, syngja og fara með vísur með þeim. Hún hefur alltaf reynst okkur og börnum okkar vel enda voru krakkarnir voða hrifnir af lang- ömmu sinni sem gaukaði oft ein- hverju gotteríi að þeim. Þegar Rúnar, fyrsta lang- ömmubarnið, fæddist þá beið sú gamla fram eftir nóttu og fór ekki að sofa fyrr en hún vissi að hann væri kominn í heiminn, hann fæddist líka næstum því á afmælisdeginum hennar, bara einum degi seinna. Hún var mjög ánægð með að Ester Guð- rún fékk sama nafn og hún. Þegar amma fluttist úr sveit- inni og á Höfða varð enn styttra fyrir okkur að skreppa í kökur og spjall til hennar. Það var eins og allar áhyggjur heimsins yrðu eftir úti þegar maður var sestur niður hjá henni. Hún hefur kennt okkur margt með jákvæðninni sinni, þakklæti og lífsgleði og hennar verður sárt saknað. Elsku amma, þú varst engill á jörðu en nú ertu engill á himni og við söknum þín. Kveðja Sigurður (Siggi), Eyrún, Rúnar og Ester Guðrún. Í dag kveð ég ástkæra vin- konu mína, Guðrúnu Jónsdóttur. Ég kynntist Gunnu, eins og ég kallaði hana, þegar ég var heim- ilishjálp hjá henni fyrir tæpum tuttugu árum. Þegar ég gekk fyrst inn til þín, Gunna mín, þá gerði ég mér ekki grein fyrir hversu góður, þýðingarmikill og náinn vin- skapur okkar átti eftir að verða. Á milli okkar virtist ár og öld í tíma og rúmi, en við vissum sem var að það skipti engu, svo sterk urðu böndin okkar á milli. Þú áttir það til að segja að vinátta okkar væri eins og gott hjóna- band, við skildum hvor aðra og áttum á allan hátt svo vel sam- an, þú og ég. Þér vil ég lýsa sem skipulagðri, framkvæmdaglaðri, raunsærri, yndislegri konu með græna fingur og langt á undan þinni samtíð hvað varðar margt. Matargerð var þér einkar hug- leikin. Þú eldaðir góðan mat og kenndir mér að elda kjötgraut, óveðurskjúkling og baka kú- renukökur. Fjölskyldukona varstu mikil og afskaplega stolt og þakklát fyrir hana. Þú varst engum háð og tókst sjálfstæðar ákvarðanir þegar kom að því sem þér var fyrir bestu. Stelpuferðirnar okkar undan- farin sumur eru mér ofarlega í huga og ylja mér nú þegar leiðir skilja. Símtal frá Laufey vin- konu okkar í vikunni var afar kært og biður hún mig um kveðju til þín frá gamalli vin- konu. Þú varst börnunum mínum sem amma og varst þeim mikils virði. Þau hafa þakkað mér fyrir okkar einstöku kynni. Elsku Gunna, leiðir okkar munu aldrei skilja þó nú sé jarð- vist þinni lokið. Ég veit að þú munt vaka yfir mér nú sem endranær. Hvíl í friði, mín kæra vinkona Elska þig. Þín einlæg, Andrea Anna Guðjónsdóttir og fjölskylda. Guðrún Jónsdóttir
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.