Morgunblaðið - Sunnudagur - 31.05.2015, Blaðsíða 49

31.5. 2015 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 49
verðan glæp á forsíðu dagsblaðs. „Ég held
að það langi líklega engan að fara í meið-
yrðamál og ég tók mér nokkra mánuði í að
hugsa mig um.“
En hvað varð til þess að þú tókst ákvörð-
un um að fara í meiðyrðamál gegn blaða-
mönnum DV?
„Ég ákvað það endanlega eftir samtal við
Þóreyju ömmu mína,“ segir Þórey og út-
skýrir nánar. „Fólkið í kringum mig, fjöl-
skylda og vinir, var mjög reitt yfir þessu.
Auðvitað særði lygin mig og það að þessir
blaðamenn skyldu ekki kynna sér málið bet-
ur, en ég fann það svo sterkt að nær-
umhverfið mitt var eiginlega enn reiðara út
af þessu en ég sjálf. Ég tók svo ákvörðunina
eftir samtal við ömmu mína um haustið.
Amma mín er af þeirri kynslóð sem fer ekki
á netið að skoða fjölmiðla. Það sem hún
heyrði voru fréttirnar á RÚV í heilan morg-
un [þann 20. júní 2014, innsk. blm.] þar sem
það var fyrsta frétt að ég, barnabarnið henn-
ar, væri glæpamaður. Hún heyrði það í frétt-
um klukkan 8, klukkan 9, klukkan 10 og í
hádeginu. Hún heyrði það kannski í einum
fréttatíma síðar um daginn að DV hefði beð-
ið mig afsökunar en hún sá aldrei neina af-
sökunarbeiðni. Það voru margir sem aldrei
sáu þessa afsökunarbeiðni en höfðu hins-
vegar fundið fyrir því hvernig blaðið hafði
ýjað að minni sekt í marga mánuði.“
Fjarstæðukennt að kalla
meiðyrðamálið pólitískt plott
Þórey segist hafa verið forviða þegar svo
fram komu raddir um að meiðyrðamálið væri
einhvers konar pólitískur leikur sem átti að
hafa verið stýrt af einhverjum öðrum en
henni.
„Hugmyndir um að þetta mál við DV hafi
verið einhvers konar „plott“ eru svo fjar-
stæðukenndar. Þetta var ekki einu sinni það
sem Hanna Birna vildi. En hún skildi að
þetta skipti mig máli, hvatti mig til að gera
það sem ég taldi rétt og ég var þakklát fyrir
þann stuðning.“
Fréttir voru sagðar af því að Þórey vildi
blaðamenn DV í fangelsi en hún segir að
krafan hafi verið hefðbundin refsikrafa í
meiðyrðamáli, það hafi aldrei verið sérstök
ósk hennar að neinn færi í fangelsi. Málið
gegn blaðamönnum DV sem skrifuðu fréttina
endaði með dómssátt og allt sem Þórey vildi
láta dæma ómerkt var dæmt ómerkt.
Spurði Gísla Frey margoft
um minnisblaðið
En eins og alþjóð fékk síðan að vita var það
Gísli Freyr Valdórsson, aðstoðarmaður inn-
anríkisráðherra, sem
lak títtnefndu minn-
isblaði. Hann játaði það
í nóvember 2014, heilu
ári eftir lekann.
Ræddirðu þetta minn-
isblað við Gísla Frey
þegar fréttirnar komu
fyrst í nóvember 2013?
„Auðvitað spurði ég
hann og Hanna Birna
spurði hann ítrekað að
mér viðstaddri. Og hann
sagði alltaf við okkur að
hann hefði ekki sent
þetta minnisblað,“ segir
Þórey og er skýr og
skorinorð þegar þetta
berst í tal.
Þannig að þú ræddir
málið við hann beint og
spurðir hann sjálfan
beint um það hvort
hann hefði lekið minn-
isblaðinu?
„Ég spurði hann
beint um þetta og ég spurði hann mjög oft.
Alltaf neitaði hann, og þverneitaði.
Eftir því sem lengri tími leið, því meiri
fjarstæða fannst mér að hann hefði gert
þetta. Ég hugsaði með mér að auðvitað væri
hann löngu búinn að segja frá ef hann hefði
gert þetta. Ég trúði því alls ekki að einhver
gæti látið okkur ganga í gegnum slíka þol-
raun vitandi að hann gæti stoppað það – mér
fannst það hreinlega óhugsandi. Og því varði
ég hann ítrekað vegna þess að ég trúði hon-
um. Ég er líka þannig gerð að ég stend með
vinum mínum og ætla ekki að láta þetta
breyta því.“
Sárt að hann skyldi ekki
stíga fram fyrr
Þórey segist þó hafa náð sátt við þá stað-
reynd að hún muni aldrei geta skilið hvað
Gísla Frey gekk til með þessu. „Þetta mál er
með svo miklum ólíkindum að ég held að ef
ég sæi bíómynd um það þá myndi mér finnast
hún ótrúleg. Í þessu máli er sannleikurinn
ótrúlegri en nokkur lygasaga. Við unnum
gríðarlega náið saman á hverjum degi og
hann vissi mjög mikið um mitt líf og það sem
ég var að ganga í gegnum á þessum tíma –
það særði mig mikið að hugsa til þess eftirá
að hann skyldi ekki stíga fram fyrr,“ segir
Þórey.
Hvað tók mest á í málinu?
„Það sem mér fannst erfiðast var að horfa
upp á það sem Hanna Birna þurfti að ganga
í gegnum. Erfitt að sjá hvað var gengið
nærri henni í þessu máli bæði pólitískt og
persónulega. Á sama tíma og hún sýndi ótrú-
legan styrk, ég efast um að margir stjórn-
málamenn hefðu staðist slíka þolraun og síð-
an haft kjarkinn til að snúa aftur í
stjórnmálin eins og hún er að gera. En auð-
vitað fannst mér líka mjög erfitt að vera
ranglega sökuð um eitthvað sem ég hafði
ekki gert. Og fólk sem stóð mér nærri var
jafnvel farið að trúa að ég hefði gert þetta
vegna þess að það var búið að skrifa þetta
svo oft að það hlyti að vera eitthvað til í því.“
Vill ekki hætta að treysta fólki
Þórey var viðstödd þegar Gísli Freyr játaði
fyrir Hönnu Birnu að hafa lekið minn-
isblaðinu. Hún segir engan bera ábyrgð á
gjörðum Gísla Freys nema hann sjálfan, líkt
og hann hefur sjálfur sagt.
„Ég var við hliðina á Hönnu Birnu allan
tímann, veit að hún trúði og treysti Gísla
Frey líkt og ég. Þeir sem þekkja Hönnu
Birnu vita líka að hún leggur alla áherslu á
að gera það sem er rétt. Hún hefði ekki, frek-
ar en ég, varið eitthvað sem hún taldi rangt.
Það er auðvelt fyrir fólk að segja eftir á
„auðvitað vissu þær þetta“ en það var ekki
þannig. Það var gríðarlegt áfall fyrir okkur
báðar þegar Gísli játaði. Ég vissi þann dag
að Hanna Birna myndi líklega hvorki leggja
meira á sig, fjölskyldu sína eða okkur fólkið
sem næst henni stóð og við myndum líklega
ekki geta haldið áfram í ráðuneytinu. Þá
nýtti ég orkuna síðustu metrana í að reyna
að klára með reisn.“
Þórey segist hafa
fundið fyrir mikilli reiði í
garð Gísla Freys fyrst
eftir játninguna. Hún
segist þó ekki vilja halda
í reiðina og efast ekki
um að hann þurfi að
gjalda dýru verði það
sem hann gerði.
„Þetta eru svo mikil
svik, en á sama tíma þá
er eins og maður skamm-
ist sín aðeins. Átti ég
ekki að fatta þetta? En
þegar ég hugsa það betur
þá vil ég heldur ekki vera
manneskjan sem trúir
ekki sínum nánustu vin-
um og samstarfsmönnum.
Það er ekki heldur í boði.
Ég vil treysta fólki,“ seg-
ir Þórey, reisir sig ögn
við í sætinu og leggur
aftur áherslu á orð sín.
„Gísli Freyr sagði allt-
af við okkur að hann hefði ekki gert þetta.
Við höfðum engar upplýsingar sem bentu til
þess að hann væri að segja ósatt. Ég hef
alltaf valið að treysta þeim sem ég vinn með
og þeim sem mér þykir vænt um, og hann
var einn af þeim. Ég held að ég hefði aldrei
getað gert þetta neitt öðruvísi,“ segir hún.
Skilnaðurinn miklu erfiðari
Á sama tíma og lekamálið var í hámæli, lög-
reglurannsóknin stóð yfir og mikið álag var
á Þóreyju vegna umfjöllunar um málið stóð
Þórey í skilnaði við sambýlismann sinn til 12
ára, Ríkharð Daðason. Saman eiga þau dótt-
urina Ragnheiði sem er níu ára en Þórey á
einnig soninn Vilhjálm Kaldal sem er 16 ára.
„Ég fann það bara um vorið á þessum erf-
iðasta tíma, þegar ég var í radarnum hjá
DV, í yfirheyrslum vegna lögreglurann-
sóknar og um leið að skilja, þá hugsaði ég að
ég ætlaði ekki að bugast. Ég ætlaði að koma
sterkari frá þessu, það var það eina sem var
í boði. Með góðri hjálp yndislegrar fjölskyldu
og vina tókst mér það.
Einn lærdómurinn er sá að ég er miklu
sterkari en ég hélt að ég væri. Maður þrosk-
ast svo mikið í mótlæti. Þegar maður tekst
á við erfiðleika þá lærir maður gríðarlega
mikið.
Skilnaðurinn var auðvitað miklu erfiðari
fyrir mig persónulega en lekamálið. Skiln-
aður er eitthvað sem hefur áhrif á alla fjöl-
skylduna, ekki síst börnin og það er erfitt
þegar undirstöðurnar bresta. En þótt öll
þessi reynsla frá síðasta ári hafi verið sárs-
aukafull þá er ég búin að dýpka mjög margt
í mínu lífi sem ég hefði annars ekki gert. Ég
hef leitað í ýmislegt sem hefur vonandi gert
mig að betri manneskju.“
Þórey Vilhjálmsdóttir er nú að hefja nýjan
kafla í lífinu. Hún er nýbúin að festa kaup á
íbúð og ætlar að nota sumarið til að koma sér
þar fyrir ásamt börnunum sínum. Hún er
ákveðin í að nýta gleðina sem drifkraft í lífinu.
„Þetta var greinilega lífsreynsla sem ég
átti að fara í gegnum. Stundum kemur bara
allt til manns í einu og árið 2014 var mitt
erfiða ár. Ég er ótrúlega bjartsýn á framtíð-
ina og sátt við að vera komin á svona góðan
stað eftir að hafa gengið í gegnum þetta
stormasama ár.“
„Ég spurði hann beint um þetta og ég
spurði hann mjög oft. Alltaf neitaði
hann, og þverneitaði. Eftir því sem
lengri tími leið, því meiri fjarstæða
fannst mér að hann hefði gert þetta.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Þórey Vilhjálmsdóttir var einn stofnenda V-dagsins hér á landi. Björn Ingi Hilmarsson, Ingibjörg
Stefánsdóttir, Þórey, Logi Unnarsson Jónsson, Birta Ósk Gunnarsdóttir og Edda Jónsdóttir voru
mynduð fyrir viðtal í Morgunblaðinu í tilefni af undirbúningi fyrir fyrsta V-daginn árið 2002.
Morgunblaðið/Þorkell
* Gísli Freyr sagðialltaf við okkurað hann hefði ekki
gert þetta. Við höfðum
engar upplýsingar sem
bentu til þess að hann
væri að segja ósatt. Ég
hef alltaf valið að
treysta þeim sem ég
vinn með og þeim sem
mér þykir vænt um,
og hann var einn af
þeim. Ég held að ég
hefði aldrei getað gert
þetta neitt öðruvísi.