Morgunblaðið - 19.06.2015, Síða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚNÍ 2015
✝ Hulda Hreið-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 16.
júlí 1982. Hún varð
bráðkvödd á heim-
ili sínu, Efstasundi
81 í Reykjavík, 5.
júní 2015.
Foreldrar henn-
ar eru Hreiðar Ög-
mundsson, f. 1943,
og Katrín Gunn-
arsdóttir, f. 1951.
Hulda var næst yngst fjögurra
systkina, þau eru Arnar Ingi, f.
2004, og Heiðu Björk, f. 2006.
Síðastliðin tíu ár bjó Hulda
ásamt fjölskyldu sinni í Karfa-
vogi 27, Reykjavík. Þau fluttu í
desember sl. í Efstasund 81.
Hulda lauk stúdentsprófi við
Fjölbrautaskólann í Breiðholti
árið 2003 og BA-prófi í íslensku
frá Háskóla Íslands árið 2008.
Hulda vann hin ýmsu störf
með skóla og fjölskyldulífi en
stofnaði svo sprotafyrirtækið
FAFU árið 2009 og rak það með
hjálp góðs fólks til ársins 2012.
Þá seldi hún fyrirtækið til sam-
starfsaðila í Englandi en starf-
aði innan nýja fyrirtækisins,
FAFUNIA, sem „imaginator“ til
síðasta dags.
Útför Huldu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 19. júní
2015, kl. 13.
1974, Helga, f.
1978, og Bryndís, f.
1986.
Hulda ólst upp í
foreldrahúsum í
Mosfellsbæ. Hún
var fljótt tilbúin að
standa á eigin fót-
um og hóf sambúð
með eiginmanni
sínum, Halldóri
Hrafni Jónssyni, ár-
ið 2001. Þau eign-
uðust þrjú börn saman. Ólaf
Hrafn, f. 2000, Hreiðar Hrafn, f.
Elsku ástin mín, ég sakna þín
svo sárt, við söknum þín öll svo
sárt.
Þú fullkomnaðir mig, þú full-
komnaðir okkur.
Ég fann brot í blaðsíðu í
Steins Steinars-bókinni þinni og
ímynda mér að ljóðið „Til þín“ á
henni hafi verið ætlað mér, frá
mér til þín.
Um þig, um þig mig dreymir daga og
nætur,
og daga og nætur hef ég leitað þín.
Mín sál er hrygg, mín sorg á djúpar
rætur,
og sumri hallar skjótt og ævin dvín.
Hve seint og illa verkin flestum vinn-
ast,
þótt vaki hugur lengur en dagur skín.
Ég leita þín, en þú munt aldrei finn-
ast,
því þú ert nefnilega konan mín.
(Steinn Steinarr)
Takk fyrir að gera okkur að
þeim manneskjum sem við erum
í dag.
Með ást í gegnum grein í
Morgunblaðinu og svo út í
kosmóið, þinn að eilífu,
Halldór Hrafn Jónsson.
Lífsins bjartasti bjarmi,
berfætt og frjálsleg og góð,
ljósbrá í hlátri og harmi,
huguð og lífsglöð hún stóð.
Þakka þér fyrir þitt hjarta,
þann lærdóm sem ljósið þitt bar,
það skín yfir heimana svarta
er söknum við þess sem að var.
Megi þú ljósinu mæta,
nú dagur þinn magnaður dvín
við munum þig geyma og gæta,
gullið okkar, ástin mín.
(Höf. Dísa).
Mamma og pabbi.
16. júlí árið 1982 var mikill
gleðidagur í minni fjölskyldu.
Þann dag fæddist Hulda systir
mín, þriðja í röðinni af fjórum
systkinum og önnur í röðinni af
mínum þrem litlu systrum. Ég
var átta ára og mín helsta hetja
og fyrirmynd var á þeim tíma
Paolo Rossi sem fimm dögum
áður tryggði Ítölum sigur á HM
í fótbolta. Eftir að Hulda fædd-
ist var Páll hinn ítalski þó fljótt
gleymdur. Nýfædd hafði hún
þetta þykka og mikla hár sem
einkenndi hana alla tíð og með
glampa í augum og bros á vör
var hún fljót að láta til sín taka.
Hulda var fljótari að læra að
tala en við hin systkinin og
varla að hún hafi stoppað eftir
að þeim áfanga var náð. Við ól-
umst upp í Reykjabyggðinni og
í næsta húsi bjó fjölskylda föð-
urbróður okkar og var þetta
sem eitt heimili. Mæður okkar
frændsystkina voru með sauma-
stofu í bílskúrnum okkar um
tíma og feður okkar iðnaðar-
menn, öll eru þau með ríkt „do
it yourself“-viðhorf til allra
verka. Þetta hafði mótandi áhrif
á Huldu og okkur öll. Hulda var
ekki aðeins listræn, hún var
einnig framkvæmdakona. Á
meðan að við strákarnir í göt-
unni spiluðum fótbolta við
strákana í næstu götu, skipu-
lagði hún heila Ólympíuleika
fyrir alla krakkana í hverfinu
með verðlaunapeningum og al-
les.
Hulda hafði ríka þörf fyrir að
standa á eigin fótum og henni lá
á að komast út í lífið. 18 ára
gömul var hún búin að stofna
fjölskyldu og 26 ára var hún bú-
in að klára háskólanám, eignast
þrjú börn og leggja drögin að
fyrirtækinu sínu. Geri aðrir bet-
ur.
FAFU var hennar hugmynd
og draumur sem varð að veru-
leika, fyrir hennar miklu vinnu-
semi, metnað og hæfileika. Í ár-
daga fyrirtækisins hjálpaði ég
henni stundum með prentun og
alltaf var jafn auðvelt að smitast
af áhuga hennar á verkefninu.
Undanfarin ár var FAFU í
eigu Tom Shea sem hafði vit á
að fá Huldu til starfa. Þeirra
samstarf var mjög farsælt og
hefur FAFU stækkað, þróast og
dafnað með árunum. Seinustu
ár var Hulda því með annan fót-
inn í Bretlandi og breiddi út
hugmyndafræði sína. Það var
stoltur bróðir sem fylgdist með
systur sinni í þessu ferðalagi
sínu með FAFU sem öðru sem
hún tók sér fyrir hendur.
Hulda var mikil fjölskyldu-
kona. Þau Halldór eignuðust
þrjú börn sem öll búa yfir þess-
um leiftrandi krafti og hæfileik-
um móður sinnar. Hún hélt vel
utan um fjölskylduna og í sein-
asta afmæli sem hún hélt, reikn-
aðist okkur til að hún hefði
haldið 33 barnaafmæli, rétt þrí-
tug konan. Hún hafði alltaf mik-
inn metnað fyrir heimilinu eins
og öðru og eitt sinn er hana
langaði í sólpall í garðinn, þá
smíðaði hún hann sjálf án þess
að hika. Hún hafði með dyggri
aðstoð föður okkar gert upp bíl-
skúrinn og breytt honum í
vinnustofu og var nýbúin að
kaupa sér fullt af verkfærum.
Þar smíðaði hún prótótýpur af
hönnun sinni. Hún gerði alltaf
allt sjálf og lét ekkert aftra sér.
Þannig var Hulda.
Þó sorgin knýi harkalega að
dyrum hjá okkur öllum, held ég
að þegar fram líða stundir mun-
um við minnast Huldu systur
minnar með þeirri gleði og
ánægju sem einkenndi hana alla
tíð.
Arnar Ingi Hreiðarsson.
Elsku litla systir og hetjan
mín. Þú ert ljósið sem kenndir
okkur að taka lífinu ekki of al-
varlega. Með því að horfa á þig
þá lærðum við að fara „ALL
IN“ með bros á vör og von í
hjarta. Þú minntir okkur á að
það skiptir ekki máli hve oft við
þrífum ísskápinn, það eru aðrir
hlutir í lífinu sem skipta meira
máli. Þú kenndir mér að sitja
fram á nótt og tala um pólitík,
ég hefði ekki getað það án þín.
Þú kenndir börnunum þínum að
vera frjáls og okkur hinum að
treysta þeim. Þú kenndir vorinu
að koma, eftir langan vetur. Þú
kenndir okkur þrautseigju.
Takk.
Það er svo margt sem þú
skilur eftir þig og heimurinn er
svo margfalt betri eftir þessa
stuttu nærveru þína. Ég hef svo
mikið hugsað um það sem þú
áttir eftir að gera en ef til vill
voru þér aðeins ætluð þessi 33
ár. Það gæti verið ástæðan fyrir
því að þú hafðir þennan ótrú-
lega lífskraft og framkvæmda-
gleði, þessa jákvæðni og bjart-
sýni. Þér var nánast ekkert
ómögulegt.
Takk fyrir að vera besta og
duglegasta systir í heiminum
öllum. Sofðu vel og vonandi
dreymi þig fallega í annarri til-
veru. Ég bið að heilsa!
Helga Hreiðarsdóttir.
Frá því ég man eftir mér hef-
ur Hulda systir mín verið mér
innblástur, vinur og fyrirmynd.
Æskuminningar mínar eru
uppljómaðar sköpunarkrafti
hennar, hugviti og ástríðu fyrir
lífinu. Mig langaði helst að vera
með henni öllum stundum, fá að
smitast af lífsgleðinni og gleyma
mér í leikjum sem voru hver
öðrum stórkostlegri. Ég baðaði
mig í heimatilbúnum ævintýrum
minnar berfættu systur eins
lengi og ég gat, gerði mitt besta
við að líkja eftir því hvernig hún
andaði að sér heiminum og frá
sér hinum ýmsu litum og tilfinn-
ingum.
Brátt leitaði hugur hennar þó
lengra en mig óraði fyrir. Með
dugnaði og áræðni feisaði hún
lífið og með hugrekki til að leyfa
hjartanu að leiða sig á nýjar
slóðir tókst hún á loft. Hún
hafði þann aðdáunarverða kost
að spyrja sig ekki hvort hún
gæti heldur hvernig og trúði því
og treysti að hún gæti gert
þennan heim að betri stað. Það
gerði hún svo sannarlega. Starf
hennar og ástríða, samband
hennar og Dóra, börnin hennar
fallegu og það sem hún skilur
eftir í hugum og hjörtum vitna
um það.
Þrátt fyrir sitt annasama og
stóra líf gaf hún sér tíma til að
styðja mig og hjálpa. Stutt
stopp hjá Huldu breyttist auð-
veldlega í sjö klukkutíma endur-
nærandi samveru.
Mér eru hugleikin öll dýr-
mætu ráðin, hvernig hún hlust-
aði áhugasöm á mínar hugsjónir
og æsti mig síðan upp í að taka
hlutina skrefinu lengra en hug-
rekki mitt og þor gáfu tilefni til.
Það er ekki nokkur leið að ég
geti kvatt Huldu systir mína í
dag. Ekki get ég heldur leitt
hugann að því hvernig ég og við
eigum að lifa án hennar.
Kannski kemur þessi dagur ein-
hverntímann. Um stund mun ég
leita í visku hennar og kraft,
eiga við hana fund í huganum,
öskra á alheiminn að skila
henni, setjast svo niður og
þakka henni fyrir allt það sem
hún var mér og verður.
Bryndís.
Það er með miklum söknuði
að ég kveð hana Huldu tengda-
dóttir mína í dag langt fyrir ald-
ur fram. Ég kynntist Huldu
þegar hún var 16 ára en þá
byrjuðu sonur minn Halldór og
Hulda saman. Hulda fór að
venja komur sínar heim til okk-
ar í Skipholtið og fannst mér
fljótt eins og hún hefði alltaf til-
heyrt fjölskyldunni. Hulda var
17 ára og Halldór 18 ára þegar
þau eignuðust sitt fyrsta barn,
Ólaf Hrafn. Síðan bættust við
Hreiðar Hrafn og svo Heiða
Björk. Fjölskyldan var öll á
uppleið og voru Halldór og
Hulda komin á góðan stað í líf-
inu. Þau voru nýflutt í Efsta-
sundið þar sem nóg pláss var
fyrir alla og þar ætluðu þau að
láta sér líða vel næstu árin.
Mikið á ég eftir að sakna þess
að geta ekki tekið spjallið við
Huldu þar sem við gátum svo
oft alveg gleymt okkur í því að
ræða um alla heima og geima,
spá og spekúlera. Ég á erfitt
með að skilja hvers vegna
Hulda var tekin frá okkur í
blóma lífsins en þegar stórt er
spurt er fátt um svör. Elsku
Hulda, ég er þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þér og
takk fyrir allt og allt.
Ólöf Berglind
Halldórsdóttir.
Glaðlynd, húmoristi, hrein-
skiptin, ótrúlega hugmyndarík,
skapandi, hafði yndislega nær-
veru og var bæði falleg að utan
og innan. Þannig sá ég Huldu.
Hún barst ekki mikið á og fór
hljóðlega svona hálf-flissandi
um, hlý og gefandi alltaf. Hún
var ævintýragjörn og gaf börn-
unum sínum nógu lausan taum-
inn til að þau gætu verið skap-
andi og notið sín en passaði
samt uppá þau þannig að þau
færu sér ekki að voða. Hún var
svo óendanlega stolt af börn-
unum sínum og það var svo
yndislegt að fylgjast með Huldu
taka þátt í öllu því sem þau voru
að gera.
Hulda kemur úr stórri og ein-
staklega samheldinni fjölskyldu
þar sem náungakærleikurinn
skiptir miklu máli og kunni því
mjög vel að halda hópnum sam-
an þar sem allir nutu sín.
Í mörg ár höfum við syst-
urnar talað um það hvað hann
Halldór var heppinn að hitta
hana Huldu sína.
Það var þetta einstaka sam-
band á milli þeirra þar sem þau
báru virðingu fyrir hvort öðru
og í fullu trausti gáfu hvort öðru
tækifæri til að vaxa sem ein-
staklingar og sem hjón.
Það verða erfið sporin hjá
fjölskyldunni án Huldu. Hennar
verður sárt saknað, hún var tek-
in frá okkur allt of snemma en
mikið óskaplega vorum við lán-
söm að fá að hafa hana samt
þennan stutta tíma og minning
hennar mun lifa.
Hugur minn er hjá Halldóri
mínum og börnunum, foreldrum
og systkinum Huldu, Ólöfu
minni og öðrum aðstandendum
og sendi ég þeim mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Hvíl í friði, elsku Hulda.
Oddný Björg Halldórsdóttir.
„Megi eilífðarsól á þig skína,
kærleikur umlykja og þitt innra
ljós þér lýsa áfram þinn veg“
syngjum við strákarnir fyrir
Huldu okkar á kvöldin. Hennar
ljós var sindrandi skært og
hafði mikil áhrif á okkur. Við
eigum margar yndislegar minn-
ingar um Huldu og leikandi
samverustundir með henni.
Minningin um hana er víbrandi í
huga okkar, lífskrafturinn og
gleðin, hláturinn, þegar hún
berfætt með bros á vör útlistaði
fyrir okkur einhverja snilldar-
hugmynd sem hún var með í
gangi eða sagði okkur hvernig
hægt væri að gera heiminn að
betri stað, og fór svo og gerði
heiminn að betri stað.
Það er áfall að verða heilli
manneskju fátækari og hvað þá
svona stórri manneskju eins og
Hulda var, sorgin er umlykj-
andi.
En á sama tíma og við upp-
lifum fátæktina þá verður ríki-
dæmið sem hún var og skapaði
svo áþreifanlegt. Hún skilur eft-
ir sig gefandi arfleifð. Börnin
hennar þrjú eru gullmolar,
skapandi og sjálfstæð og í þeim,
og okkur öllum sem hún snart,
lifir minning hennar, ljós og
kraftur og heldur áfram að gefa
af sér.
Elsku besta Hulda, takk fyrir
þig, takk fyrir allt sem þú gafst
okkur! Í okkar framtíðarverk-
efnum munum við „taka Huldu
á þetta“ þegar okkur brestur
kjark eða efumst og muna, þökk
sé þér, að allt er mögulegt.
Elsku Huldubörn og Halldór,
Kata, Hreiðar, Dísa, Helga,
Addi og öll hin okkar bestu,
megi kærleikur umlykja ykkur
og hlýjan og birtan af eilífð-
arsólinni hennar Huldu ylja og
lýsa okkur öllum áfram veginn.
Margrét M. Norðdahl,
Arngrímur Dagur og
Magnús Ari.
Fyrir rúmlega viku fékk ég
símtal frá föður mínum sem
færði mér þær sorglegu fréttir
að Hulda frænka mín væri látin.
Hulda, sem var full af lífi, krafti
og orku, farin frá okkur. Hvern-
ig getur það verið?
Þegar Hulda var lítil og bjó í
Mosfellsbæ fannst mér ekkert
skemmtilegra en að fara þangað
og heimsækja fjölskyldurnar í
Reykjabyggð 10 og 12 þar sem
bræður pabba bjuggu með fjöl-
skyldum sínum. Hulda, litla
krúttið með síða hárið sitt, var
alltaf hrókur alls fagnaðar með
systrum sínum og frænkum úr
næsta húsi og í minningunni
ríkir svo mikil gleði og kær-
leikur.
Ég hef oft hugsað um þennan
óútskýrða kvennakraft og hug-
myndaflug sem einkennir allar
þessar frænkur mínar úr Mos-
fellsbæ. Hugmyndirnar eru
endalausar og framkvæmda-
gleðin ekki minni.
Hulda nýtti sér þennan kraft
til hins ýtrasta og stofnaði fyr-
irtækið Fafu sem vex og dafnar.
Orkuna nýtti hún líka í svo
margt annað jákvætt, en um-
fram allt nýtti hún hana til þess
að vera ein sú albesta og skiln-
ingsríkasta móðir sem hægt er.
Hún skildi það á svo fallegan
hátt hvernig það er að vera
barn.
Börnin hennar, þau Óli,
Hreiðar og Heiða, eru góður
vitnisburður um það.
Orð fá því ekki lýst hversu
mikill missir er að Huldu.
Elsku Halldór, Óli, Hreiðar
og Heiða, Kata og Hreiðar,
Addi, Helga og Dísa og fjöl-
skyldur, megi allar góðar vættir
vaka yfir og styrkja ykkur um
ókomna framtíð.
Minning Huldu lifir að eilífu
og hennar verður ávallt saknað.
Berglind Jónsdóttir.
Að vera lífskúnstner, það er
kannski frasi, en ef það getur
passað við einhvern þá er það
Hulda frænka. Hún fór ekki
alltaf troðnar slóðir, lifði hratt,
var yfirleitt á undan og enda-
laust skapandi. Smitaði út frá
sér lífsorkunni.
Það er því gjörsamlega óskilj-
anlegt að vera að skrifa minn-
ingargrein um hana elsku
Huldu okkar. Hvernig gerist
svona? Að manneskju, sem er
ekkert nema ljós og kærleikur,
sé kippt fyrirvaralaust út úr líf-
inu og eftir sitjum við með stórt
skarð í fjölskyldunni og holu í
hjartanu. Það eina sem okkur
dettur í hug er að hún hafi verið
kölluð til einhverra æðri verka,
því það fyrirfinnast varla hug-
myndaríkari, framkvæmdaglað-
ari, ástríðufyllri og einfaldlega
skemmtilegri manneskjur en
hún Hulda. Allt sem hún tók sér
fyrir hendur gerði hún af krafti
og maður fylltist alltaf inn-
blæstri eftir að hafa hitt hana.
Hulda kom yfirleitt alltaf með
bestu hugmyndirnar hvort sem
það var að æða útí ískalt stöðu-
vatn og taka upp strandvarða-
myndband, raka Dísu systur
sína með hárfroðu og kökuspaða
eða halda ólympíuleika fyrir alla
krakkana í hverfinu þar sem
hún sá um allt, frá því að búa til
medalíur yfir í að blanda djús
og poppa fyrir þátttakendur.
Hún kom ekki bara með hug-
myndirnar heldur framkvæmdi
hún þær af miklum krafti. Þeg-
ar Hulda beit eitthvað í sig þá
var hún óstöðvandi eins og til
dæmis þegar hún keypti sér
vídjóupptökuvél og byrjaði að
framleiða kvikmyndir og sjón-
varpsþætti og var örugglega af-
kastameiri en sjálf Hollywood,
aðeins fjórtán ára gömul.
Það var eins þegar hún
kynntist honum Dóra sínum. Þá
vissi hún að hún hafði hitt þann
eina rétta og þau voru hringtrú-
lofuð næstum því sama dag.
Snemma kom í ljós hennar
sterka réttlætiskennd. Til dæm-
is í grunnskóla fór hún í nem-
endaráð markvisst til að standa
upp í hárinu á stöðluðu skóla-
kerfi og til að koma hugmynd-
um sínum á framfæri. Í skól-
anum vildi hún stuðla að
bættum hag nemenda en þegar
hún svo eignast sjálf þrjú börn
þróast þessi ástríða hennar í
hugsjón, að ýta undir ímynd-
unarafl barna í skapandi leik.
Sjálf ólst Hulda upp við bestu
hugsanlegu aðstæður, fékk alla
þá ást og frelsi sem hún þurfti
og vildi líklega miðla því áfram
til annarra barna. Hún stofnaði
fyrirtæki sitt, Fafu, með ein-
göngu þessar hugmyndir og
þrjósku að vopni og er það
blómstrandi fyrirtæki í dag í
tveim löndum.
Við getum ímyndað okkur að
börnin hennar, Óli, Hreiðar og
Heiða hafi verið henni mikill
innblástur í sköpunarferlinu þar
sem þau eru, líkt og mamma
sín, endalaust hugmyndarík og
uppátækjasöm. Við sáum hvað
Hulda naut þess vel að vera
mamma og hvað þau Dóri voru
miklir félagar barna sinna.
Enda hefur það skilað sér vel í
þessum heilsteyptu og flottu
krökkum.
Þótt við munum aldrei fylli-
lega geta sætt okkur við þennan
missi þá erum við full þakklætis
fyrir að hafa fengið að vera
samferða elsku Huldu þennan
tíma. Við þökkum fyrir öll
skemmtilegheitin, vináttuna,
leikina, allt brallið og hlátur-
sköstin.
Við elskum þig og söknum
þín sárlega.
Birgir, Guðrún Sigurlína,
Jón Þór, Ingibjörg, Lilja,
Sigurrós Elín.
Þegar maður er ungur þá er
lífið ævintýri. Þegar maður eld-
ist þá vilja ævintýrin oft fölna
og veröldin verður grárri.
Föstudaginn 5. júní kvaddi
kær vinkona mín þennan heim.
Hún var 32 ára, þriggja barna
móðir, eiginkona, snillingur og
Hulda
Hreiðarsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Minningargreinar