Morgunblaðið - Sunnudagur - 14.06.2015, Blaðsíða 38

Viðtal
38 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 14.6. 2015
F
yrir slysni enda ég röngu megin við
Safnaðarheimili Kópavogskirkju,
það er að segja gengið er inn á
hinni hliðinni. Hafdís Bennett
bregst á hinn bóginn skjótt við og
lóðsar mig inn í húsið, þar sem sýning á ljós-
myndum hennar hefur verið opnuð. Veðrið
hefur verið betra en á þessum júnímorgni en
Hafdís segir það ekki gera nokkuð til – vorið
hafi líka verið kalt í London, en þar hefur
hún búið frá árinu 1959.
Sýningin er óður til ættjarðarinnar, eins
og yfirskriftin gefur til kynna, Ísland – litir
og form. Myndirnar eru þó óvenjulegar að
því leyti að vatn og himinn hafa svo að segja
engu hlutverki að gegna. Aðeins örlar fyrir
vatni á einni mynd, frá Ásbyrgi. „Segja má
að ég sé að fást við kjarnann í þessum verk-
um,“ segir Hafdís, en íslenska bergið, í allri
sinni dýrð, er áberandi í myndunum. „Ég
elska steina og berg og hef alltaf haft mikinn
áhuga á jarðfræði.“
Hún kveðst vísvitandi hafa brugðið á það
ráð að líta á landið frá aðeins öðruvísi sjón-
arhorni en venja er. Beina athyglinni að hinu
fjölbreytta formi, litum og áferð sem er að
finna hvert sem litið er. „Hraun, mosi,
stuðlaberg, steinar, skófir, skriður, jafnvel
grjót og þari á svörtum söndum, úr nógu er
að spila, allt er þetta svo einkennandi fyrir
Ísland,“ segir hún.
Mikill yndisauki
Þessar myndir voru fyrst sýndar í íslenska
sendiráðinu í London í fyrra en Hafdísi þykir
þær koma enn betur út í Safnaðarheimili
Kópavogskirkju, enda sé húsnæðið afar
glæsilegt og vel fallið til sýninga. „Það er
mér mikill yndisauki að hafa gefist kostur á
að setja þessa sýningu upp hér á landi,“ seg-
ir hún.
Sýningin er opin frá kl. 9-13 alla virka
daga eða eftir samkomulagi út ágúst.
Það er merkilegt að tala við Hafdísi. Hún
hefur búið erlendis öll sín fullorðinsár og fyr-
ir vikið hefði mátt búast við því að hún talaði
hið ástkæra ylhýra með hreim, jafnvel sterk-
um hreim, og þyrfti mögulega að grípa
reglulega til enskunnar til að breyta hugs-
unum sínum í orð. Öðru nær. Það er engin
leið að heyra á Hafdísi að hún hafi nokkru
sinni yfirgefið Ísland. Hún býr á sama tíma
yfir ferskleika sveitastelpunnar að norðan og
fágun heimsborgarans. Heillandi blanda.
Ratar best á hálendinu
Hafdís hefur alla tíð ferðast mikið um Ísland
og segir landið okkar engu líkt. „Hafi maður
á annað borð fegurðarskyn er ekki annað
hægt en verða heillaður af íslensku landslagi,
sérstaklega fjallalandslaginu,“ segir Hafdís,
en hún hefur verið tíður gestur á hálendinu
frá unglingsaldri.
„Ætli megi ekki segja að ég rati betur á
hálendinu en sléttlendinu,“ segir hún hlæj-
andi.
„Það er eitthvað við þetta ósnortna,“ held-
ur hún áfram. „Eitthvað við það að ganga
þar sem enginn annar hefur drepið niður
fæti. Hálendi Íslands er algjör perla og við
verðum að varðveita það eins vel og við
mögulega getum. Drepum ekki gullgæsina,
eins og þar stendur. Auðvitað þurfum við að
nota auðlindirnar okkar eins og aðrir en fara
þarf geysilega varlega í það. Sumt verður
ekki aftur tekið.“
Kárahnjúkar koma upp í hugann. „Ég
ferðaðist mikið um það svæði áður en lónið
kom og á þaðan fallegar myndir. Þarna var
stórt og mikið gróðursvæði sem missir var
að, meðal annars þar sem hreindýrin komu
til að bera. Ég átti mjög bágt meðan þessar
framkvæmdir stóðu yfir,“ segir hún alvarleg
í bragði.
Ólst upp í Skagafirði
Hafdís er fædd árið 1936 og ólst upp í
Skagafirði til fimmtán ára aldurs, á býlinu
Þrastarlundi í Sléttuhlíð, ásamt systkinum
sínum fimm. Þar var mjólkurbú en faðir
hennar starfaði þó einkum og sér í lagi sem
bílstjóri. „Það var yndislegt að alast upp í
Sléttuhlíðinni og náttúruáhugi minn kemur
án efa þaðan. Þvílíkt útsýni yfir fjörðinn og
eyjarnar þrjár, Þórðarhöfða, Drangey og
Málmey, þar sem pabbi var um tíma vita-
vörður,“ segir Hafdís og stórt bros færist yf-
ir andlitið. Hún nýtur þess útsýnis raunar
enn, þar sem bóndabærinn er í eigu fjöl-
skyldunnar. Hún og systkini hennar nota
hann sem sumarbústað og þangað kemur
Hafdís á hverju sumri ásamt sínu fólki.
„Mitt starf í sveitinni var að sækja kýrnar
og oftar en ekki fór ég á hestinum sem auð-
veldast var að ná í haganum. Það gat þó tek-
ið lengri tíma en að sækja kýrnar,“ rifjar
hún upp. „Ég var svona „cowgirl“ á þessum
árum.“
Hún hlær.
Flaug út í heim
Þegar Hafdís var fimmtán ára flutti fjöl-
skyldan suður til Reykjavíkur. Hún segir
menntamál hafa ráðið mestu þar um, en erf-
itt var fyrir systkinin að sækja skóla að vetri
þar sem þau þurftu að ganga í klukkustund í
öllu mögulegu veðri.
Að skólagöngu lokinni starfaði Hafdís um
tíma hjá Eimskip en síðar hjá Flugfélagi Ís-
lands. Árið 1957 bauðst henni að fara utan til
Kaupmannahafnar og vinna á skrifstofu
Flugfélagsins þar og sló hún til. Síðan hefur
hún ekki búið á Íslandi.
Hana dreymdi um að fara til Frakklands
eða Þýskalands en endaði í London, þar sem
henni bauðst starf á skrifstofu Flugfélagsins
og Ferðaskrifstofu ríkisins. Þetta var árið
1959 og síðan hefur Hafdís verið búsett í
heimsborginni.
Hún giftist enskum manni og vann lengi
með honum í fjölskyldufyrirtækinu við sölu á
leðurvörum, auk þess að ala upp börnin þrjú,
Lindu Kristínu, Steven John og Taniu Ann
Bennett. Dæturnar heita eftir móður Hafdís-
ar, Kristínu Önnu. „Tania Ann átti að heita
Tanya Anna en það hljómaði eitthvað und-
arlega, þannig að við felldum a-ið brott,“ seg-
ir hún hlæjandi.
Hafdís er nú fráskilin.
Síðar hjálpaði Hafdís Lindu dóttur sinni að
setja á laggirnar fyrirtæki utan um hönnun
hennar á leðurvörum og öðru, LK Bennett,
og gekk það frá fyrstu tíð glimrandi vel.
Linda var um tíma með mörg hundruð
manns í vinnu. Tania kom líka að fyrirtækinu
en það hefur nú verið selt. Linda býr í Bret-
landi en Tania í Oakland á Nýja-Sjálandi,
þar sem Hafdís dvelst að jafnaði þrjá til
fjóra mánuði á ári. „Meðan veðrið er verst
hérna megin,“ segir hún sposk.
Augasteinn frá Kenía
Steven er kvikmyndatökumaður og bjó líka
um skeið á Nýja-Sjálandi en er nú snúinn
aftur til Bretlands, þar sem börn hans leggja
stund á nám við hinn virta Cambridge-
háskóla. Barnabörnin eru alls sjö talsins.
„Ég er að rifna úr monti yfir þeim öllum,“
segir amman. „Yngsta barnabarnið er sjö
ára, stúlka sem Linda ættleiddi frá Kenía.
Hún er augasteinninn okkar allra.“
Börn Hafdísar hafa öll brennandi Íslands-
áhuga, einkum dæturnar, og koma hingað
svo til árlega. Spurð hvort þau tali íslensku
grettir Hafdís sig. „Nei, því miður. En þau
skilja töluvert. Maðurinn minn fyrrverandi
hafði engan áhuga á Íslandi og það reyndist
erfitt að kenna krökkunum tungumálið. Þau
dauðsjá auðvitað eftir því núna, vildu öll tala
íslensku. Þetta er ekki síst vont út af sög-
Að fanga
kjarnann
LISTAKONAN HAFDÍS BENNETT FÓR FRÁ ÍSLANDI FYRIR TÆPUM
SEXTÍU ÁRUM OG HEFUR BÚIÐ ERLENDIS SÍÐAN. SAMT HEFUR HÚN
EIGINLEGA ALDREI FARIÐ. HÚN KEMUR HEIM Á HVERJU ÁRI OG
FERÐAST VÍTT OG BREITT UM LANDIÐ OG ÞEKKIR ÞAÐ MIKLU BETUR
EN FLESTIR SEM HÉR BÚA. SEGJA MÁ AÐ HÚN HAFI KOMIST AÐ KJARNA
LANDSINS, EINS OG GLÖGGT MÁ SJÁ Á LJÓSMYNDASÝNINGU SEM
OPNUÐ HEFUR VERIÐ Í SAFNAÐARHEIMILI KÓPAVOGSKIRKJU.
Texti: Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
Mynd: Ragnar Axelsson rax@mbl.is