Alþýðublaðið - 21.08.1924, Blaðsíða 3
at s> w n%ii t il n i p
veguiian sé fyrst og tremst
gróðavegur íyiir útgerðarmenn,
en fáti sig engu skifta, hvort
haun er lífvænlegur atvinnuveg-
ur sjómönnunum, sem stunáa
hann.
Enn fremur hefír bankinn verið
býsna óspar á fé til ýmsra þeirra,
sem eingöngu braska með af-
urðir lacdsmanna. Copland fékk
t. d. lánað mdra íé til fískkaupa
en allur togaraflotinn rú er verð-
ur; hann gerði engá fleytu út
tll fiskveiða. Lftlll stuðniogur var
það við útveglnn, og ekki bætti
heldur síldarhi ingurinn sæli mikið
fyrir honum. Hvort tveggja var
að eins gróðabrall einatakra
manna, sjávarútveginum og þjóð-
inni allri til stórtjóns.
Sjávarútvegurinn er aðalat-
vinnuvegur landsmanna. Hsnn á
að vera rekinn með hag allrar
þjóðarinnar tyrir augum, þannig,
að sjómennirnir bari réttan hlut
frá borði og verkafólkið fái fult
andvirði vinnu slnnar. Bankarnir,
sem nú lána útgerðarmönnum
íé þjóðarinnar, og ríkisstjórnln,
sem á að gæta réttar samfélags-
ins gegn einstökum mönnum,
eru skyid til að sjá svo um, að
þetta sé gert.
En burgeisar hirða meira um
hagsmunl en t kyldar; þvi er
sem er.
Til þess að atvinnuvegunnm
verði stjórnað i fullu samræmi
við heill og h >g þeirra, sem
rækja þá með vinnu sinni, þarf
að nást takmárkið:
Yfirráðin til álþýðunnar.
Játning um morðiö
á Matteotti.
Hvers vegna
or b*rt að auglýaa í Alþýðublaðinu ?
Vegna þess,
að það er allra blaða meat leaið.
að það er allra kaupstaða- og dag-
blaða útbreiddast.
að það er lítið og því ávalt lesið frá
upphafi til enda.
að sakir alls þessa koma auglýsingar
þar að langmestum notum.
að þess eru dœmi, að menn og mál-
efni hafa beðið tjón við þaS að
auglýsa ekki i Alþýðublaðinu.
Hafið þér ekki lesið þetta?
TJpplJóstranir Eossis.
>Áðvaranir< svartliðanna.
Eftir 6. Qiglio.
Illkvittnisleg vörn eins harð-
vítugasta forkólfs svartliðánna,
Farinacci, hefír leitt til játningár
Rossis, aðalmsnnsins f morði
Mattcottis.
Farinacci, reyndi á klautalegan
hátt. að atvegalelða rannsóknar-
dómarann með þvf að láta hafa
e tir sér f blaði, að svartliða-
flokkurinn værs svo fjarri þvf
að bera ábyrgð á morði Matte-
ottis, að hann væri heldur fórn-
ariamb þess.
Giæpurinn sjálíur, sagði hann,
væri sfleiðing af djöfullegu sam-
komulági milli stjórnarandstæð
í inganna og Rossis, sem stóð
j fremstur í svartliðahreyfingnnni,
áður en bann var handteklnn,
og var skoðaður sem hægri
hönd Mussolinis.
>Svíkráð liossist.
Farinacci lauk bláðaviðtall sínu
með því að segja, sð Rossi værl
svikari gagnvart Mussolini og
svartliðaflokknum, og að ráða-
gerð þessa svlkara hafi verið að
kollvarpa Mussolini til þess að
ná sjálfnr í sætl kans með tiS-
Bdgar ftiee Burroughs:
Tarzan og gimstelnap Opar-borgar.
inn. Loksins mintist einn þeirra á það, sem þeim öllum
bjó i brjósti, að þeir færu og leituðu foringjans. Jafn-
skjótt stukku þeir allir á bak.
„Gullið geymist hór,“ hröpaði einn. „Við höfum
drepið Abyssiniumennina, og engir fiytja það burtu
aðrir. Við skulum leita Achmets Zeks!“
Ræningjarnir þeystu, huldir jóreyk, yfir slóttuna, en
út úr sefinu við ána skriðu svertingjarnir áleiðis að
gulli Oparborgar, sem lá óvarið á jörðinni.
"Werper var á undan Achmet Zek i s.kóginn, en hinn
siðar nefndi dró á hann. Belginn keyrði hest sinn spor-
um og hægði eigi á sér á einstiginu i skóginum.
Hann heyrði Arabann kalla til siu að stanza, en
Werper reka sporana fastara i siður heatsins. Tvö
hundruð faðma inn i skóginum lá brotin grein yfir
veginn. Það var litilræði, og hefði hver hestur stokkið
liildaust ylir hana, en hestur Werpers var þreyttur, og
þegar greinin flæktist milli framfóta hans, hrasaði hann,
datt og gat ekki staðið upp aftur.
Werper stakst fram af honum og valt nokkrar álnir,
staulaðist á fætur og hljóp til baka. Hann þreif i taum-
ana og reyndi aö reisa hestinn á fætur, en hann gat
eða vildi ekki standa upp, og meðan Belginn stóð bölv-
andi yflr hestinum, kom Achmet Zek i augsýn.
Jafuskjótt hætti Werper að fást við hestinn, greip
byssu sina, stökk bak við hestinn og skaut á Arabann.
Kúlan hitti hest Achmets Zeks i brjóatið, og hné
hann niður i hundrað metra fjarlægð, en Werper bjóst
íil að skjóta aftur.
Arabinn datt með hestinum. Stóð hann skjótt upp,
og er hann sá umbúnað Werpers, var hann eigi seinn
að fara að dæmi hans.
Þeir skutu hvor á annan og bölvuðu á milli, en
Tarzan apabróðir nálgaðist skóginn að baki Arabans.
Hann heyrði si otin og stökk upp i trén, þvi að bæði
var fljótara og öruggara að fara eftir trjánum, og svo
var hesturinn ab gefast upp.
Tarzan fylgli götunni og kom brátt þar að,
er hann sá bardagann. Teygðu þeir sig á víxl yfir
hestana og skutu, beygðu sig svo bak við hestana
aftur og hlóðu. Endurtók þetta sig hvab eftir annað.
Werper var si cotfæralítill, þvi að Abdul Mourak hafði
fengið honum i ofboði byssu fallins manns, þegar bar-
daginn var byrj xður. Nu sá hann, að hann var að verða
uppiskroppa, og þá var hann kominn upp á náð Arabans,
— náð, sem hana kannaðist við.
Hann sá ekki fram á annað en dauða og missi
pyngjunnar og l.ók þvi að velta fyrir sér, hvernig hann
mætti komast undan. Sá hann ekkert ráð aiinað en að
múta Achmet Zek.
Werper átti að eitt etti skot eftir, er hann i hléi á
skothriðinni kallaði til Arabans.
EaB3SmHHB3HEaHHEaHEaSHHBI
Tarzan'Söflurnar
íást á NoiiiCrði hjá Guðmiuidi MagnÚBsyni,