Alþýðublaðið - 26.08.1924, Síða 3

gtPHfiIEKBIV
í
í Amstordam. Værí þá aftur
komia eining í alþjóðasamband
vsrklýðsins, sem rofið h^fir verlð
f tven't í nokkur ár. Stefna
jafnaðarmannanna brezku i ut-
anrfkismálum er vísir til full-
kominnar samvinnu jafnaðar-
manna um allan heim.
Símað hefir verið, að lokið sé
og samningum við Þjóðverja,
samkomulag fenglð nm skaða-
bætur þeirra, sem hafa verlð
stór’ækkaðar, og Frakkar fséu að
byrja sð draga her slnn úr
Ruhr, en fari þaðan endanlega
næsta haust. Enda þótt sam-
komulag þetta sé ekki að fullu
leyti að vilja jafnaðarmanna-
stjórnarinnar, og byrðarnar senni-
lega séu of mlkiar á Þjóðverjum,
er þó hér stórt spor stigið (
áttina tll friðsamlegrar fram-
lelðslu, hervaldi Frakka kipt
burtu úr Þýzkalandi og ráð-
rúm fengið til að koma jafnvægi
á Norðurálfuna. MacDonald hefir
einnig verið aðalmaðnrinn í þess-
um samnlngum. — Að þessu
ioknu gengst stjórn Breta fyrir
nýjn afvopnunarþingi. sem sennl-
Iega verður haldið í Washington,
og óska allir friðsamir menn þvf
alis hlns bezta.
Jafnaðarmannastjórnin stendur
ÚSbrelðlfi Ælþýðublafilð
hvar im fslð erufi og
hverl sem jþlfi fnrlfil
nú með sigurpálmana I höndun-
um f Bretlandi. Hún hefír leyst
örðug viðfangsefnl Inn á við og
út á við, — er af almenningl
viðurkend bezta stjórn, sem
England hefir átt enn, >óreyndu
mennirnir<. Áhrif úrslita þessara
mála allra ná jafnvel út tii ís-
lacds, Vaxandi velmegun og
friðsamieg vlðskifti annara þjóða
hafa áhrif á allan þjóðarhag
okkar. Þá ættu akki heidur áhrif
jafnaðarstefnunnar erlendis í
reyndinni að leyna sér hér.
Auðvitað eru takmðrk fyrir
þvi, hve langt jaf naðarmenn kom-
ast í Engiandi enn. Þeir eru
minnlhlutastjórn þó að öruggir
séu. Þeir verða að láta sér lynda i
að leggja á tæpasta vaðið, svo að
þeim verði þó ekkl steypt, á
meðan þeir eru að koma þess-
um málum fram. Þeir losa stein-
ana úr auðvaldi höllinni, en geta
ekki fyrr en þ jir ná meirihluta
bygt upp ríki jafnaðarmanna.
Af því, hvernig þeim hefir tek-
ist um þessl mái öll, má þó sjá,
hversu þeim myndi heppnast, er
Ný bók. Mafiui' frá Suðup-
.Ameríku. Pantanlr
afgrelddar I sfma 1269.
þeir óhindrað geta fyigt stefnu
sinni út í æsar. Með því lýð-
fylgi, sem er að safnast utan
um þá, kemur íullkominn stjórn-
artími jafnaðarmanna fyrr en
varlr. Vegfarandi.
IUtliáttar burgelsa. í næst
síðasta tölublaði >Varðar<, sem
gefinn er út til varnar stjórnarat-
hœfl Magnúsar Guðmundssonar
fyrrum fjármálaráðherra og nú
atvinnumálaráðherra. var því slept.
sem rétt er, að enginn vissi, >hvað
mikið af íslenzku fé fluttist út
fyiir pollinn, þegar íslenzka krón-
an fékk iðrakveisuna<. Alþýðu-
blaðið tók þessi ummæli upp og
benti á, að þau væru lík ummæl-
um, er h.f. >Kveldúlfur< gerði að
meiðyrðaákæruefni gegn Alþýðu-
blaðinu. Út af þessu heflr >Vörð-
ur< orðið hræddur við meiðyrða-
mál frá >Kveldúlfi< og spinnur
því upp, að Alþýðublaðið hafl
ályktað af þessu, að >mikið fó
hafi fluzt út<, en á það mintist
Bdgar Rice Burroughs:
Tarzan og glmsteinar Opaíu-borgar.
var á sinum stað, þegar hann sofnaði. Hvernig hafði
hún þá horfið?
Fyrir hugskot villimannsins svifu svipir dáinna vina
og fjandmanna, því að hann gat í fyrstu eigi hugsað
sér annað en að andar væru valdir að hvarfi pyngj-
unnar og lurksins. En þegar hann gáði betur að, sá
hann, að hér myndi lifandi vera hafa verið að verki.
I skógsverðinum mótaði fyrir sporum eigi ólikum
mannssporum. Mugambi rótti úr sér, er honum flaug
hið sanna i hug. Hann skundaði út fyrir skiðgarðinn og
leitaði vandlega að frekari ummerkjum. Hann klifraði
upp i trén, ef vera kynni, að hann yrði visari, hvert
þjófurinn hefði haldið, en það var honnm ofraun að sjá
för apans i trjánum, þótt hann væri næmur sporrekjandi:
Tarzan hefði getað rakið slóðina, en enginn annar
dauðlegur maður hefði leikið það eftir honum.
Mugambi var nú orðinn allhress. Valdi hann sór annan
lurk og lagði af stað inn í skóginn, heimleiðis.
Meðan Taglat reyndi að ná böndunum af öklum og
handleggjum fangans, færði Ijónið, er var hulið i runna
að baki honum, sig nær bráð sinni.
Apinn snéri baki i ljónið. Hann sá ekki breiða haus-
inn, sem stóð fram úr fextum makkanuin og var kom-
inn hálfur fram úr laufinu. Hann vissi eigi, að ljónið
var albúið til stökks, og varð einskis var fyrr en öskrið
kvað við að baki bans.
Taglat leit varla við. Hann skildi stúlkuna eftir og
iiýði sem fætur toguðu undan þessu óvænta og hræði-
lega öskri, en aðvörnnin hafði komið nm seinan, svo
að ljónið hremdi hann i öðru stökki sínu.
Þegar apinn fóll, vaknaði sjálfsbjargarhvötin, og hann
varð óður af bræði. Hann bylti sér við og tók með
sliku heljarafli á móti fjanda sinum, að tvisýnt var,
hvor hafa myndi sigur i viðureigninni.
Taglat greip i fax ljónsins og rak tennurnar á kaf i
háls þess. Hann urraði grimdarlega, en blóðið fiaut út
úr honum. Urr apans og öskur ljónsins bergmáluðu i
skóginum, og öll smádýr flýðu á braut frá iðju sinni.
Dýrin ultu fram og aftur, unz Ijónið gat dregið undir
sig afturfæturna og læst klónum i brjóst Taglats; það
gerði hnykk á sig og spatn apanum aftur á bak. Fylgdi
það nú svo fast eftir, að Taglat lét lifiö.
Númi staulaðist á fætur og leit i kringum sig, eins
og hann byggist við árás. En er hann sá ekki annað
en meðvitundarlausa konuna, sem lá fá fet á burtu,
urraði hann illilega, setti annan framfótinn á hræið og
rak upp sigurorg sitt.
Hann horfði aftur í kringum sig. Loksins námu i
annað sinn augu hans staðar við konuna. Ljónið urraði
lágt. Kjafturinn gekk til, og froðan vall út úr honum.
Tarzai'Sðgiraar
fást á Noj jfliöi hjá Guðmnndi Magnússyni,