Dagblaðið Vísir - DV - 16.05.2011, Side 19

Umræða | 19Mánudagur 16. maí 2011
Fannst
finnska
lagið best
1 Talinn hafa reynt að kyrkja konuna sína
Rannsóknardeild lögreglunnar á
höfuðborgarsvæðinu hefur morðtil­
raun til rannsóknar.
2 Jóhanna Guðrún: „Búið að lofa mér frægð og frama fyrir löngu
síðan“
Þetta er haft eftir henni í viðtali í
helgarblaði DV.
3 Arnþrúður um handalögmál: „Þetta er rakin lygi“
Segir að DV og Viðskiptablaðið eigi
að láta af öfund út í Útvarp Sögu.
4 Björn Valur í handalögmálum Rifrildi um pólitík endaði í handalög­
málum á Útvarpi Sögu.
5 Arnþrúður: „Ég vil skora á Björn Val að segja sannleikann“
Segir þingmanninn geta sagt sann­
leikann um meint handalögmál.
6 Ber í brjóstabollumEinhverjum mun hafa brugðið í brún
þegar í ljós kom að ofurbakarinn Jói
Fel hafði notað ber í brjóstabollurnar.
7 Strauss-Kahn handtekinn og kærður fyrir kynferðisbrot
Yfirmaður AGS sakaður um árás á
þernu á hóteli í New York.
Hrafnhildur Halldórsdóttir
útvarpskona var þulur í Eurovision í
fyrsta sinn og stóð sig vel. Hrafnhildi
fannst Vinir Sjonna standa sig afburða­
vel en henni kom sigur Aserbaídsjan
ekkert á óvart.
Hver konan?
„Hrafnhildur Halldórsdóttir.“
Hvar ertu uppalin?
„Ég er uppalin í Kópavogi.“
Hvað drífur þig áfram?
„Jákvæðni og gleði.“
Hvað er það fyrsta sem þú gerir á
morgnana?
„Vek börnin mín.“
Hver er uppáhaldsmaturinn þinn?
„Fiskur. Bara alls konar gerðir af fiski.“
Hvaða bíómynd sástu síðast?
„Ég sá íslensku myndina Gauragang. Mér
fannst hún mjög fín.“
Komu úrslitin í Eurovision þér á
óvart?
„Já og nei, alla vega ekki fyrsta sætið. Það
sem kom þarna á eftir Aserbaídsjan kom
svolítið á óvart. Það sem kom mest á óvart
var þó Ítalía.“
Var það í pípunum að Aserbaídsjan
myndi vinna?
„Já, það hafði verið eitthvað að gerast með
það allt frá því við komum. Fólk sem var
að heyra það í fyrsta skipti fannst eitthvað
vera í laginu. Mér fannst það lag og Bosníu­
lagið líkleg. Svo fóru önnur lönd að vinna á
eins og Danmörk, Svíþjóð og Írland.“
Hvað fannst þér besta lagið?
„Það finnska. Það var voðalega ljúft og
notalegt.“
Hvernig fannst þér okkar menn
standa sig?
„Ofslalega vel. Þeir geisluðu alveg. Þeir gátu
bara ekki gert betur held ég.“
Ert þú Eurovision-nörd?
„Ég hef alltaf haft gaman af keppninni
og farið nokkrum sinnum út fyrir Rás 2 til
dæmis. Ég er svona komin í þann hóp að mér
finnst þetta vera tveggja vikna ævintýri.
Það er líka bara svo gaman að sjá Evrópu
sameinast og alla fánana blakta í salnum.
Það er eitthvað í þessu.“
Langar þig að lýsa aftur á næsta
ári?
„Ég hef ekki gert það upp við mig. Ég ákveð
það þegar ég kem aftur heim og stíg fæti á
ástsæla fósturjörð.“
„Bara vel, en mér sýndist vanta aðgengi fyrir
fatlaða.“
Svala Sigurðardóttir
33 ára læknir
„Mér líst bara vel á hana, virkilega.“
Ingvar Jónsson
51 árs starfsmaður hjá Ora
„Svosem vel.“
Bjarni Guðmundsson
16 ára menntaskólanemi
„Bara ágætlega, betur en ég hélt.“
Unnur Guðmundsdóttir
20 ára starfsmaður á leikskóla
„Hún er stórglæsileg.“
Ragnheiður Vignisdóttir
20 ára starfsmaður í Body Shop
Mest lesið á dv.is Maður dagsins
Hvernig líst þér á Hörpu?
Í lok dags Mikið hefur mætt á þeim iðnaðarmönnum sem hafa unnið myrkranna á milli við að gera Hörpu
klára fyrir sjálfa opnunarhátíðina, sem var um helgina. Kaffibollinn sem þessi iðnaðarmaður drakk, á meðan
hann fylgdist með gestum safnast saman í húsið, hefur vafalítið runnið ljúflega niður. Mynd Róbert Reynisson
Myndin
Dómstóll götunnar
Þ
að sem ég fíla við öll önnur
lönd en Ísland ...“ segir sviss-
nesk unnusta mín þar sem við
göngum niður St-Laurent götu
í Montréal. Hún hefur ansi margar
setningar með þessum orðum, enda
hefur hún búið á Íslandi í átta mánuði
og hefur því talsverðan samanburð
af þessum tveimur heimshlutum, Ís-
landi og útlöndum.
Það sem hún átti við í þessu tilfelli
er sá siður útlendinga að víkja hver
fyrir öðrum þegar þeir mætast úti á
götu, á meðan Íslendingurinn veð-
ur áfram og virðist lítt taka eftir því ef
einhver þvælist fyrir. Eitt sinn heim-
sótti þessi stúlka og svissnesk vinkona
hennar íslenska vini mína. Kannski
segir það eitthvað um vini mína, en
þær komu af fundinum stórhneyksl-
aðar.
Þær voru hvorki boðnar velkomn-
ar sérstaklega né kvaddar með virkt-
um og ræða þær enn þetta undarlega
hátterni Íslendinganna. Hver hér man
svo sem eftir að hafa mætt í partí og
vera kynntur? Á Íslandi er það undir
hverjum og einum komið að brjóta
sér leið inn í samræður eftir því sem
hann best getur án aðstoðar verts eða
vina. En hvað gerir það þó að verkum
að ekki aðeins Íslendingar, heldur út-
lendingar einnig, líta gjarnan á þessa
tvo hópa sem mjög aðskilin fyrirbæri?
Leiðin vörðuð
Nyrst í Kanada er Nunavut-hérað,
þar sem rétt um 30.000 sálir búa á 2
milljóna ferkílómetra svæði. Það er
því nóg pláss þar, jafnvel á íslenskan
mælikvarða, þó margir myndu segja
að héraðið væri óbyggilegt mönn-
um. Íbúarnir eru flestir inúítar, sem
áður voru kallaðir eskimóar og eru
náskyldir Grænlendingum. Er þeim
þannig lýst að ásamt dálæti á stórum
jeppum sé það helst einkennandi fyr-
ir þá að þeir ganga í hús án þess að
banka á dyr og fara svo út án þess að
kveðja, og þykir slíkt háttalag á engan
hátt móðgandi. Börn þeirra leika sér
utandyra langt fram á kvöld án þess
að neinn fylgist með þeim, á meðan
börn hér í Montréal sjást sjaldnast
nema bak við risavaxnar girðingar.
Það er þó fyrst þegar maður fer
að rýna nánar í menningu þeirra
að manni finnst maður vera kom-
inn heim. Í Nuvavut eiga menn það
til að hrúga saman steinum til þess
að vísa leiðina í hinu trélausa lands-
lagi og er talið að þeir hafi gert slíkt
öldum saman. Heyrist mér hér vera
komin hin íslenska varða, en fátt er
jafn einkennandi fyrir troðnar slóðir
á Íslandi.
Íslendingar hafa löngum litið á sig
sem síðasta útvörð evrópskrar sið-
menningar í norðri, og gjarnan lit-
ið á nánustu nágranna okkar Græn-
lendinga sem asíska villimenn er
við eigum fátt sameiginlegt með. En
kannski er kominn tími til að snúa
taflinu við, og sjá að við íbúar á norð-
urslóðum eigum þrátt fyrir allt meira
en lítið sameiginlegt.
Íslendingar og indíánar
Þegar Íslendingar fluttust til Kanada í
stórum stíl undir lok 19. aldar skráðu
þeir sig gjarnan sem bændur hjá yf-
irvöldum. Það kom þó brátt í ljós að
Íslendingar kunnu ekki margt af því
sem bændum er ætlað að kunna,
svo sem að smíða hús úr tré eða að
sá korni. Í raun voru íslensku bænd-
urnir hirðingjar sem kunnu bet-
ur á sauðkindina en jarðrækt. Áttu
þeir því ýmislegt sameiginlegt með
frumbyggjum Norður-Ameríku, sem
einnig voru hirðingjar, svo að stund-
um tókust kynni með þessum hóp-
um.
Segir sagan að eitt sinn hafi ölvað-
ur indíáni (eins og þeir voru kallaðir í
þá daga), verið rekinn út af kanadísk-
um bar og hóf hann þá að bölva á ís-
lensku. „Ertu Íslendingur?“ spyr inn-
flytjandi sem á leið þar hjá. „Nei, ég
er Skaftfellingur,“ segir frumbygginn.
Sú var tíð að Íslendingar voru svo
duglegir að breiða út menningu sína
í Vesturheimi að jafnvel hrepparígur-
inn náði hér tímabundnum tökum.
Ég er eskimói
Kjallari
Valur
Gunnarsson