Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.2012, Blaðsíða 12

„Það átti að selja
mig í vændishús“
12 Fréttir 29. ágúst 2012 Miðvikudagur
Þ
að átti að selja mig í
vændishús í Brasilíu,“ seg­
ir ung kona í viðtali við
DV. Blaðamaður ræddi við
hana í miðborg Reykjavík­
ur á miðvikudag en fyrir skömmu
tókst henni á ævintýralegan hátt
að flýja undan Íslendingum í
Amsterdam sem ætluðu að selja
hana mansali. Fólkið var handtekið
eftir ábendingu konunnar en einn
þeirra sem sitja nú í gæsluvarðhaldi
vegna málsins er Steinar Auberts­
son, sem var eftirlýstur af Interpol
vegna fíkniefnamáls hér á landi.
Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu
staðfestir að hún kannist við mál
konunnar og að mennirnir hafi ver­
ið handteknir í Amsterdam.
Konan er enn í áfalli eftir at­
burðinn og segist vakna upp af
martröðum um að mennirnir séu
búnir að finna hana. Hún er vör um
sig en vill segja sögu sína öðrum
konum til varnaðar. Hún segist ekk­
ert þrá heitar en að mennirnir fái
að gjalda fyrir það sem þeir gerðu
henni.
Beið eftir að komast í meðferð
„Ég er búin að vera í mjög slæm­
um málum í sumar. Var í neyslu,
það er búið að vera mikið um áföll í
fjölskyldunni og ég var komin inn í
einhvern nýjan vinahóp. Þar kynnt­
ist ég strák sem ég náði mjög vel
saman við. Hann vissi alveg í hvaða
stöðu ég var, en ég var flutt út frá
kærastanum mínum og var svona
svolítið á hrakhólum. Ég var að bíða
eftir að komast inn í meðferð og var
búin að bíða í einar sex vikur. Ég
var alveg að gefast upp á þessu og
fannst ég var baggi alls staðar.“
Maðurinn sagðist finna til með
konunni og spurði hvort hann
mætti bjóða henni með sér í ferð,
en hann ætlaði að heimsækja vin
sinn sem byggi erlendis. Hún seg­
ir hann hafa notfært sér bága stöðu
hennar og í raun hafa ginnt hana
með sér. „Hann setti þetta þannig
fram að ég ætti að segjast vera að
fara með einhverjum öðrum, og
ég vissi í raun ekkert hvert við vor­
um að fara. Ég hélt að við værum að
fara til Spánar, en svo enduðum við
á Grænlandi. En það var reyndar al­
veg rétt sem hann sagði, við vorum
að heimsækja Íslending sem situr
þar í opnu fangelsi.“
Ekkert plott í gangi
Hún segir dvölina á Grænlandi
hafa verið ánægjulega og að vin­
ur hennar hafi síðan spurt hvern­
ig henni litist á að enda ferðina í
Amsterdam hjá vinum hans. „Ég
var til í það en daginn áður en við
ætluðum að fara þangað sagðist
hann þurfa að vera aðeins lengur á
Grænlandi að hjálpa vini sínum og
spurði hvort ég vildi ekki bara fara
á undan og hann kæmi síðan eft­
ir tvo daga. Ég spurði hann hverj­
ir væru þarna úti og hann sagði að
þetta væru Íslendingar sem byggju
í rosa fínni íbúð og ég mætti bara
hafa það notalegt þarna. Þetta væri
rosafínt fólk og myndi taka á móti
mér á flugvellinum. Ég spurði hann
hvort það væri eitthvert plott í gangi
en hann þvertók fyrir það. Ég væri
vinkona hans og hann myndi ekki
senda mig til neinna vitleysinga. Og
ég treysti honum.“
Fann að eitthvað var á seyði
Konan flaug á fimmtudagsmorgni
til Amsterdam þar sem íslenskt par
tók á móti henni. Þau fóru í íbúðina
sem íslenski höfuðpaurinn í hópn­
um hafði til umráða ásamt kærustu
sinni en parið dvaldi þar einnig.
„Þar var búið að búa um rúm fyrir
mig og ég lagði mig eftir ferðalagið.
Þegar ég vaknaði síðar um daginn
fór ég að tala við aðra stelpuna sem
var mjög almennileg og við ákváð­
um að fara í stelpuferð niður í mið­
bæ daginn eftir, fara í H&M og eitt­
hvað. Ég var mjög spennt fyrir því.“
Um kvöldið fór fólkið að neyta
eiturlyfja og bauð konunni. „Ég af­
þakkaði og sagðist eiga að vera í
meðferð. Þau sögðu mér að þetta
væri rosagott spítt og að ég yrði að
prófa. Ég gerði það og fann strax að
þetta var mjög sterkt efni. Ég vakti
alla nóttina og mér leið svo sem
ekkert illa. Allt í einu var kominn
nýr dagur og ég spurði stelpurn­
ar hvort við værum ekki að fara í
verslunarferð. Þær fóru þá undan
í flæmingi og sögðust ekki komast.
Ég sagðist þá ætla að fara ein og
kíkja í nokkrar búðir en maðurinn
brást þá illa við og sagði að það væri
betra að ég færi með parinu. Hann
bað okkur líka að skipta fyrir hann
peningum í leiðinni. Andrúmsloft­
ið var orðið mjög skrýtið og þegar
við vorum komin niður í bæ hugs­
aði ég með mér að það hlyti eitt­
hvað að vera í gangi. Ég hugsaði
með mér að ég væri ekki að nenna
einhverjum móral og ákvað að fara
bara síðar um daginn á eitthvert
hótel. Þegar við komum aftur í
íbúðina var kominn annar mað­
ur, fimmti aðilinn, sem var líka Ís­
lendingur. Það var fullt af eiturlyfj­
um og dóti á borði inni í stofu og
þar á meðal stór hnífur.“
Hryðjuverkamaður
að díla með fólk
Henni var farið að lítist verulega illa
á blikuna á þessum tímapunkti og
fór inn í herbergi þar sem hún sá
þrjár stórar ferðatöskur. „Ég vissi
alveg hvernig töskur þetta voru og
ég hugsaði með mér: Ó, guð, þau
ætla að þvinga mig til að taka dóp
til Íslands. Ég vissi að það væri eitt­
hvað á seyði. Þarna var ég orðin
mjög þreytt enda ekkert búin að
sofa. Ég treysti mér ekki til að
pakka og koma mér út þannig að
ég ákvað að leggja mig aðeins. Ég
áttaði mig ekki alveg á hvað klukk­
an var þegar ég vaknaði, en það var
orðið dimmt. Það voru stórar sval­
ir á íbúðinni sem var annars mjög
opin. Það voru alls konar samræður
í gangi, en þau héldu öll að ég væri
sofandi.“
Hún heyrði fólkið tala mikið um
Brasilíu og hún segir að það hafi
tekið hana smátíma að átta sig á því
hvað fólkið var að tala um. „Steinar
var alltaf í símanum og talaði mjög
hátt. Hann var greinilega að hringja
allan hringinn og ég heyrði hann
meðal annars segja að hann væri
ekkert glæpamaður lengur að díla
dóp á milli landa, heldur væri hann
orðinn hryðjuverkamaður að díla
með fólk. Ég heyrði alls konar ljóta
hluti og síðan á einhverjum tíma­
punkti komu tveir útlendingar inn í
íbúðina. Hann fór með þá inn í stofu
þar sem var eitthvert Skype­sam­
tal í gangi. Hann spurði útlending­
ana hvort þeir vildu fá að sjá og það
var greinilegt að þeir voru að skoða
myndir af mér. Þeir sögðu að það
yrði nóg að gera hjá ljóskunni en
eini gallinn væri að hún væri bara í
skálastærð B en ekki D.“
Með hóruhús heima hjá sér
Hún segir að á meðan á þessu
stóð hafi parið vaktað svalirnar og
fylgst með henni inni í herbergi.
„Ég lá þarna í rúminu alveg stjörf
og hugsaði með mér að ég ætti ör­
ugglega að vera burðardýr til Bras­
ilíu. Ég fór síðan á klósettið og parið
spurði hvort það væri ekki allt í
lagi hjá mér og ég þóttist vera al­
veg græn svo ég gæti haldið áfram
að hlusta. Ég heyrði aðra stelpuna
segja að hún tryði ekki að þetta
væri að gerast og að hún vildi ekki
taka þátt í þessu. Hann svaraði
henni þá að þetta væri ekkert mál
og að eitthvert efni myndi virka
„alveg svona“, og smellti fingrum.
„Hún gerir bara allt sem þið segið,“
sagði hann síðan. Ég heyrði síðan
kærustu Steinars einnig segjast ekki
trúa því sem væri að gerast og að
hana langaði að fara að gráta.“
Höfuðpaurinn á þá að hafa svar­
að henni á þá vegu að hún hefði
ekki átt að vera að „bonda við hana“
og að það þýddi ekkert að vera með
eitthvert tilfinningavæl núna. „Í eitt
skipti þegar hann var að tala í sím­
ann heyrði ég hann segja: „Pældu
í því hvað þetta er klikkað, mað­
ur, hún veit ekki neitt. Hún heldur
að hún sé að fara heim eftir nokkra
daga. Gæinn sem hún er að fara
til á tvær litlar stelpur og er bara
með hóruhúsið heima sér,“ svo hló
hann.“ Hún segir að þá hafi runnið
upp fyrir henni að það ætti að selja
hana í hóruhús í Brasilíu.
Hringdi í 112
Hún segist hafa velt fyrir sér hvað
hún gæti gert til að komast í burtu.
Hún var með GSM­síma á sér og
ákvað að hringja í 112 þar sem hún
komst í samband við lögregluna í
Amsterdam. „Ég var inneignarlaus
með einhvern algjöran draslsíma
sem var alveg að verða batterís laus.
Ég lá undir sæng og hvíslaði að ég
væri í haldi og það ætti að fara með
mig til Brasilíu morguninn eftir.
Löggan spurði mig hvar ég væri
en ég vissi það ekki. Ég vissi ekki
hvað gatan hét. Ég gat lýst húsinu
og sagði að það væri lítil verslun­
armiðstöð sem ég gat sagt nafnið á
rétt hjá. Ég bað lögreglukonuna um
að bíða, fór út á svalir til að reyna
að sjá götuskilti en það var kolniða­
myrkur úti. Ég spurði þá hvort það
væri ekki hægt að rekja símtalið
og mér var sagt að það væri ver­
ið að reyna staðsetja mig. Ég var
með lögregluna í símanum, en síð­
an slokknaði á honum. Batteríið var
búið.“
Reyndi að fá hjálp
Hún vonaðist eftir að lögreglan
gæti fundið staðsetninguna og
beið. Hún fékk síðan þá hugmynd
að rífa blaðsíðu úr lítilli minnisbók
sem hún var með og skrifaði á blað­
ið að henni væri haldið gegn eig­
in vilja í íbúð á efstu hæð hússins
og bað þann sem fyndi miðann að
hringja í lögregluna.
„Ég setti blaðið utan um tóbak­
spakka og setti hárteygju yfir. Ég
setti pakkann inn í buxnastrenginn
og beið eftir að það færi að birta. Ég
fór þá enn eina ferðina út á sval­
ir að reykja, en það var enginn á
ferli. Ég sá síðan bíl koma akandi
að blokkinni og út úr bílnum kom
maður. Hann var að senda SMS
úr símanum sínum og þegar hann
nálgaðist henti ég pakkanum nið­
ur. Hann sá hann ekki. Ég henti þá
kveikjaranum mínum niður eins
fast og ég gat og hann lenti rétt hjá
manninum. Hann leit þá til beggja
hliða en ekki upp.“
Náði að flýja
Full vonleysis lagðist hún í rúmið
þar sem hún sofnaði. Þegar hún
vaknaði um morguninn fór hún
fram og sá að allir voru farnir að
sofa fyrir utan manninn sem hafði
komið í íbúðina síðar, fimmta aðil­
ann. „Ég fór á klósettið og þegar ég
kom fram var parið komið á kreik.
Ég fór aftur inn í herbergi þar sem
ég náði í vegabréfið mitt og pen­
inga. Ég hugsaði að ég yrði að flýja
því annars væri úti um mig. Ég fór
fram og sagðist verða að fara út í
sjoppu að kaupa mér tóbak og eitt­
hvað að drekka. Ég spurði hvort ég
gæti ekki fengið lykla að íbúðinni
svo ég myndi ekki vekja alla þegar
ég kæmi aftur. Það kom fát á mann­
inn og hann bað mig um að bíða
aðeins.
Um leið og hann labbaði inn
í stofu, þaut ég út um dyrnar. Ég
fann ekki stigann til að komast
niður og hamaðist á lyftuhnapp­
inum. Lyftan kom og lokaðist og
fór niður. Ég labbaði rösklega út úr
blokkinni og leit um öxl og sá að
það var enginn á eftir mér. Ég labb­
aði þá hraðar, leit aftur um öxl en
enginn var á eftir mér. Ég hugsaði
mér hvort þau hefðu séð að sér og
hefðu leyft mér að fara og byrjaði
að hlaupa.“
Málið í rannsókn
Hún hljóp út götuna að snyrtistofu
sem var opin. „Það var kona í af­
greiðslunni og ég sagði henni að
það væri vont fólk á eftir mér og
bað hana um að hringja á lög­
regluna. Lögreglan kom síðan og
fór með mig á stöðina.“
Rannsóknarlögreglan var
fengin í málið og það var strax sett
í ferli. Lögreglan fór inn í íbúðina
n Komst að því að selja ætti hana til Brasilíu n Upplifir kvíða og martraðir n Fjórir sitja í gæsluvarðhaldi
Hanna Ólafsdóttir
blaðamaður skrifar hanna@dv.is
„Ég var
þarna
í skýrslutöku
á ensku í ein-
hverja sex tíma
Eftirlýstur Steinar Aubertsson var
eftirlýstur af Interpol í tengslum við fíkni-
efnamál hér á landi. Hann var handtekinn
grunaður um að hafa skipulagt mansal.