Dagblaðið Vísir - DV - 05.10.2012, Síða 18

É
g hafði fundið fyrir einhverjum
hnúð öðrum megin í hálsinum
og það var einhver lítil rödd sem
hvíslaði að ég þyrfti nú eitthvað
að láta líta betur á þetta. Þá fór
ég til heimilislæknis sem sendi mig í
ómun á hálsi og uppgötvaðist þá að
það var hnútur í skjaldkirtlinum,“ segir
skurðhjúkrunarfræðingurinn Kristín
Hlín Pétursdóttir Bernhöft sem í lok
október í fyrra greindist með krabba-
mein í skjaldkirtli. Kristín, sem er að-
eins 38 ára, hafði ekki haft nein ein-
kenni önnur en hnúðinn sem hún
fann á hálsinum og ákvað að hlusta á
litlu röddina sem hvíslaði að henni að
hún þyrfti nú að láta líta eitthvað betur
á það. Kristín er ein þeirra mörgu ís-
lensku kvenna sem greinst hafa með
krabbamein og féllst á að segja sögu
sína í tilefni þess að átakið Bleika
slaufan stendur yfir nú í október.
Áfall að fá greininguna
„Læknirinn sem ómaði mig vildi
að það yrði tekið stungusýni úr
þessum hnúti til að greina hvers eðl-
is hann væri. Í rauninni er þó ekkert
óeðlilegt að konur séu með hnúta í
skjaldkirtlinum, það geta verið góð-
kynja hnútar sem er ekkert athuga-
vert við. Þessi hnútur var allavega
þannig að læknirinn sá ástæðu til
þess að stinga á hann. Niðurstað-
an úr þessu var semsagt að ég væri
með krabbamein,“ segir Kristín. Hún
segir það hafa verið talsvert áfall að
fá þá niðurstöðu að hún væri með
krabbamein. „Þetta er auðvitað áfall.
Bara að heyra þetta orð – krabba-
mein. Þú ert með krabbamein. Ég
held að það sé í rauninni ekkert sem
getur búið mann undir að heyra
þetta.“
Erfitt fyrir fjölskylduna
Hún segir það líka hafa verið erfitt
fyrir eiginmann sinn og börn þeirra
tvö, 10 og 14 ára, þegar hún var greind
með meinið. „Þetta tekur á. Þetta
kemur algjörlega eins og reiðarslag
og auðvitað fær maður sjokk við að
lenda í svona veikindum. Það setur
öll hjól svolítið út úr förunum. Þetta
tekur auðvitað á alla fjölskylduna og
aðstandendur. Börnin spurðu mig
fyrst: „Mamma, ertu að fara missa
hárið?“ Ég held að það sé svo algeng
mynd sem að fólk hefur af því þegar
einstaklingur greinist með krabba-
mein að hann missi hárið. Við töl-
uðum bara um þetta og allir voru
meðvitaðir um það sem var í gangi.
En auðvitað var þetta sjokk og fólki
brá mjög mikið að heyra þetta, líka
kannski því ég vil nú meina að ég sé
kona á besta aldri,“ segir Kristín kím-
in. „Svo var ég að reyna að útskýra
að ég væri nú ekki að fara missa hár-
ið eða neitt svoleiðis. Þetta væri nú
ekki það stórt krabbamein en á sama
tíma þá hugsaði ég: hver ákveður
það hvað er stórt krabbamein. Þó
að þetta teljist lítið krabbamein í
mínu tilfelli þá getur fólk samt upp-
lifað sömu til finningar og kannski
þeir sem berjast við erfiðara krabba-
mein.“
Viðbrigði að vera sjúklingur
Kristín er vön að vera hinum megin
við borðið í starfi sínu sem skurð-
hjúkrunarfræðingur, í hlutverki þess
sem hjálpar þeim veika. Það voru því
viðbrigði fyrir hana að vera orðin sjúk-
lingur en þar sem hún er öllum hnút-
um kunn innan heilbrigðis kerfisins
þá vissi hún vel út í hvað hún var að
fara þegar skera þurfti meinið burt.
„Ég er vön að vera hinum megin við
borðið. Maður á að sjálfsögðu aldrei
von á því að lenda sjálfur í sjúklinga-
hlutverkinu. En þar sem ég er nú sjálf
í heilbrigðisgeiranum þá veit hvað við
eigum flotta skurðlækna, hjúkrunar-
fræðinga og svæfingarlækna þannig
að ég vissi að það yrði vel hugsað um
mig. Ég vissi að ég yrði alltaf í góðum
höndum þegar ég fékk að vita að það
þyrfti að skera skjaldkirtilinn í burtu.
Þannig að mér fannst ég alltaf vera
frekar róleg yfir því að þurfa í aðgerð.“
Í einangrun í þrjá daga
Hún fór í aðgerð þar sem skjaldkirtill-
inn var fjarlægður. Aðgerðin gekk vel
og Kristín var frá vinnu í um fimm
vikur. „Ég fór í aðgerðina og síðan
í geislavirka joðmeðferð nokkru
seinna. Hún felur í sér að maður
drekkur geislavirkt joð eða tekur töfl-
ur, það er misjafnt hvernig það er, og
er svo í einangrun uppi á Landspít-
ala í þrjá daga. Þá talaði ég bara við
fjölskylduna í gegnum Skype. Börn-
unum fannst það dálítið skondið að
sjá mömmu bara í gegnum tölvuna,
liggjandi uppi í sjúkrarúmi,“ segir
hún hlæjandi.
Bati Kristínar hefur verið góð-
ur. „Ég er laus við krabbameinið,“
segir hún brosandi. Hún mun þó
þurfa að taka lyf til æviloka vegna
þess að skjaldkirtillinn var tekinn
og hún er undir eftirliti lækna. „Það
hefur gengið rosalega vel hjá mér
að ná jafnvægi á þessum lyfjum, hjá
sumum tekur það langan tíma en
það hefur gengið vel hjá mér. Ég fer
núna í eftirlit til krabbameinslæknis
tvisvar á ári í fimm ár. Núna trúi ég
bara og treysti ekki öðru en að það
verði alltaf allt í lagi eins og ég gerði
áður en ég greindist. Ég reyni að taka
þessu bara eins og hverju öðru verk-
efni og setja reynsluna í pokann.“
Hlusta á innsæi sitt
Kristín hvetur alla til þess að hlusta
á innsæi sitt gruni þá að eitthvað sé
að. Það gerði gæfumuninn í hennar
tilfelli. „Í mínu tilfelli var ég með
hnúð öðrum megin á hálsinum sem
var algjörlega ótengt skjaldkirtlin-
um, var ekki einu sinni á sama stað.
Þannig að ég segi alltaf að þessi litla
rödd sem er þarna, maður verður að
læra að hlusta á hana. Ef það er eitt-
hvað sem maður hefur tilfinningu
fyrir finnst mér að það eigi að fylgja
henni eftir. Ég var nýbúin að vera
í blóðprufum og það komu engar
hormónabrenglanir fram í þeim sem
kemur oft fram þegar eitthvert ólag
er komið í skjaldkirtilinn. Í mínu til-
felli var þetta alveg einangrað við
skjaldkirtilinn, það voru komnir
hnútar báðum megin í skjaldkirtil-
inn en það var ekkert farið að dreifa
sér sem betur fer. Þetta hefði líklega
ekkert komið í ljós fyrr en eftir 2–3 ár
að mati lækna þegar það hefði ver-
ið búið að stækka eða dreifa sér ef ég
hefði ekki látið kíkja á þetta. Þannig
að þessi litla rödd, maður á að hlusta
á hana. Fyrst og fremst hvet ég alla
til að fara til læknis ef eitthvað vek-
ur grunsemdir hvað þetta varðar og
láta líta á það. Hlusta á sína innri
rödd sem við öll höfum en gleymum
stundum að hlusta á.“ n
18 Fréttir 5.–7. október 2012 Helgarblað
Krabbamein
í skjaldkirtli
n Krabbamein í
skjaldkirtli eru fremur
sjaldgæf æxli en hafa
þó verið hlutfalls-
lega algengari hér á
landi en víða annars
staðar. Þau eru um 2%
allra krabbameina sem
greinast á Íslandi og eru
mun algengari hjá konum en körlum. Á
árunum 2006–2010 var nýgengi þessara
æxla hér á landi 2,4 af 100.000 hjá
körlum og 9,9 af 100.000 hjá konum.
Meðalaldur þeirra sem greinast með
skjaldkirtilskrabbamein á Íslandi er um
55–60 ár. Skurðaðgerð er meginmeð-
ferð skjaldkirtilskrabbameina. Fæstir
hnútar sem finnast í skjaldkirtli eru
krabbamein, flestir þeirra eru góðkynja
breytingar. Til eru nokkrar gerðir
krabbameina í skjaldkirtli og batahorfur
sjúklinga eru mjög mismunandi eftir því
hvaða æxlisgerð um er að ræða. Oftast
eru þó horfur þeirra sjúklinga sem grein-
ast með skjaldkirtilskrabbamein góðar.
(Af vef Krabbameinsfélagsins)
Bleika slaufan
n Bleika slaufan er tákn
Krabbameinsfélags
Íslands í baráttunni
gegn krabbameinum
hjá konum. Í ár er átakið
Bleika slaufan haldið
í þrettánda sinn og
októbermánuður er
helgaður átakinu. Árlega
koma um 28.000 konur
til krabbameinsleitar í
Leitarstöð Krabbameins-
félagsins við Skógarhlíð og á vegum
félagsins um land allt. Um 660 konur
greinast árlega með krabbamein, þar af
um 200 með krabbamein í brjóstum.
n Bleika slaufan í ár er hönnuð og
smíðuð af SIGN. Nælan samanstendur
af tveimur blómum er sveigjast um
hvort annað og eru táknmyndir kvenna.
Bakhlið nælunnar sýnir tvo fjögurra
blaða smára. Sagan segir að þeir sem
finni smárann njóti gæfu. Forsvarsmenn
átaksins hvetja fólk til þess að styðja
baráttuna gegn krabbameinum hjá
konum og hafa slaufuna sýnilega.
n Greindist með krabbamein í skjaldkirtli n Hvetur konur til að hlusta á sína innri rödd
„Þú ert með
krabbamein“
Viktoría Hermannsdóttir
blaðamaður skrifar viktoria@dv.is
„Þetta er auð-
vitað áfall. Bara
að heyra þetta orð –
krabbamein. Þú ert með
krabbamein.
Áfall að greinast Kristín Hlín segir það hafa verið áfall að greinast með krabbamein enda teldi hún sig vera á besta aldri. MYND PRESSPHOTOS.BIZ