Alþýðublaðið - 05.09.1924, Blaðsíða 3

3
a
i
k
y
W.Ð.&H.O.Wii-is.
Bristol &LonJon.
Rejkið
,Capstan‘
Smásöluverð 95 aupar.
Fáist alls staðar.

Alþýðnhrauðyerðin.
Normalbrauöin
margviðurke idu, úr ameríska rúgsigtimjölinu, fást í aðalbúðum
Alþýðubrauð yerðarinna á Laugavegi 61 og Baldursgfttu 14.
Einnig fást þau í öllum útsöluetöðum Alþýðubrauðgerðarinnar.
vlð atvinnuveglna sð taka io
miiijóna króna skatt á 6 árum af
þeim, sem rækja þá með vinnu
sinni. — En það er óneitanlega
stuðningur við burgeisa að veita
þeim lán, gefa þeim svo ettlr
skuldirnar og veita þeim svo
aftur lán að nýju, og kann ske
nýja eftirgjöf.
Hluthafarnir eiga að greiða
511 gömiu töpin, til þess á að
nota varasjóðinn og hlutaféð.
Sé eitthvað eftir af hlutafénu,
að töpunum greiddum, eiga hlut-
hafar að fá hæfilegan arð af þvf,
eila ekkert.
Erlend ljðð.
Svo heitlr bók ein, er kemur
út í dag. Eru það þýðiogar, er
gert hefir Guðm. heitinn Guð-
mundsson. Bókina hafði hann
búið undir prentan nokkru áður
en hann dó. Kvæði eru í bók-
innl eftir fimtíu skáld úr 13
löndum Norðurálfu.
Bókin kemur út í dag af því,
að nú ern fimtiu ár liðin, sfðan
skájdið fæddist. (Guðm. heitinn
fæddist 5. sept. árið 1874.
Dr, Alexander hefir ritað eink-
ar fagran formáia fyrir Ijóðmæl-
um þessum og borið saman þýð-
Íngarnar við frumkvæðin; hann
iýkur á þær lofsorði.
Mörgum hlýjum hugsunum mun
beint að heimili skáldúns í dag,
af þvi að Guðm. skáid var vin-
sæll maður og vinsælt skáld.
Hann var einn þeirta manna, er
reynast öllum vinir, er til þeirra
leita. Og ljóð hans lifa að kalla
má á hvers manns vörum.
Sháldunum eigum vér mlklð
að þakka, því að góð vísa verð-
ur afdrei metin til fjár; hún
Edgar Bice Burroughs:
Tarzan og fllmatelnar Opar-borgar.
„Og fari ég norÖur með þér,“ sagði hann, „fæ ég
helming gimsteinanna og helming fjárins fyrir kon-
una?“ :
„Já,“ sagði Werper.
„Gott,“ ansaði Móhameð. „Ég fer til þess að skipa
fyrir um brottferð snemma i fyrra málið;“ og hann
setlaði út úr tjaldinu.
Werper lagði hendina á öxl honum.
„Bíddu!" sagði hann. „Við skulum ihuga, hve margir
eigi að fara með okkur. Það er ekki gott að iþyngja
sér með börnum og konum, þvi að vel geta Abyssiníu-
menn náð okkur. Miklu betra eí að taka að eins með
sór nokkra hrausta menn, og láta þáu boð liggja fyrir,
að við höfum riðið vestur eftir. Abyssiniumenn lenda
þá á skakkri slóð, ef þeir ætla að elta okkur, og geri
þeir það ekki fara þeir hægar norður eftir, ef þeir
halda, að við séum ekki á undan þeim.*
„Höggormurinn er heimskari en þú, Werper," sagði
Móhameð Bey glottandi. „Hér skal farið að þinum
ráðum. Tuttugu menn fara með okkur, og vestur
förum við — þegar við förum úr þorpinu."
„Ágætt,“ kallaði Belginn. Og var þessu slegið föstu.
Árla næsta dag hrökk Jane, er varla hafði komið dúr
á auga um nóttina, upp við hávaða úti. Augnabliki
siðar kom Frecoult i tjaldið ásamt t/eimur Aröbum.
Arabarnir leystu böndin af fótum hennar og reistu
hana á fætur. Nú voru hendurnar leystar lika og hún
fékk þurt brauö. Svo var hún leidd úr tjaldinu.
Hún leit spyrjandi á Frecoult. Hann laut aö henni, er
hann sá sór færi og sagði, að alt gengi eins og hann
hefði hugsað sér. Þetta vakti aftur þá von i brjósti
konunnar, er hún hafði mist um nóttina.
Skömmu siðan var hún sett á hestbak, og umkringd
Aröbum reið hún út úr þorpinu, vestur eftir inn i skóg-
inn. Hálfri stundu síðar snóru þau til norðurs og lá leið
þeirra ® siðan i þá átt.
Frecoult talaði sjaldan við Jane, og hún vissi, aö hann
varð að látast vera óvinur he.nnar. Hana grunaði þvi
ekkert, þótt hún sæi vináttumerki milli Belgjans og
Arabans.
Þó aö Werper talaði eigi við Jane, var langt frá þvi,
að hann hugsaði eigi til hennar. Otal sinnum á dag
starði hann á hana og girntist hana þvi meira, sem
lengur leið — girnd hans nálgaðist brjálsemi.
HHSSHHEHHHHHmEÍSfflSH
Tarzan-sQgiirnar
fást á Bíldur al hjá Guðm. Sigurðssynl bókaala,