Alþýðublaðið - 08.09.1924, Blaðsíða 3

'XEVipVIEÚfB • 3
ÁljiýðnbranðBeriin.
GrahamS'brauð
fást í Alþýbubraufigeröinni á Laugavegi 61 og í búöínni á Baldursgötu 14.
sjúkrghússmállnu og hafnarmál-
inu. Sjúkrahúsið verður Ifklega
vardáðasta sjúkrahús á landinu.
Ríkissjóður leggur fé tll bygg-
ingárinnar að a/3 hluta. Haínar-
bryggjan er byggð fram af
Hæstakaupstaðar-lóðinni, sem
bærinn keypti í fyrra; tekur
lóðia yfir miðbik tángans alt
og er 75—80 þúsund ferálnir
að stærð. Bryggjan er hið mesta
mánnvirki; geta 2 stór skip at-
hafnað slg vlð hana í einu og
mörg smærrl. Samkvæmt Hafn-
arlögum fyrlr ísafjörð er rfkis-
sjóði skylt að leggja fram V*
hluta kostnaðar við hafnarbætur
á ísafirði. Síðasta þing feldl þó
tillögu til fjárveitingar í þvf
skyni. Ekki var þó hægt að
bera spBrnaðlnn fyrir sig þar,
því að skyldan hvSlir enn á
ríkissjóði, og euk þess bauð
bæjárstjórn ísafjarðar að láta
fjáihæðlna gangk til afborgunar
af dýrtíðarláni, sem teklð var
hjá ríkissjóði meðan burgeisar
voru 1 meirl hiuta í bæjarstjórn
til þess að hlífa þeim sjálfum
við útsvörum; hefði því ríkis-
sjóður engan eyri þurft að borga
út. En íhaldinu er ilia við allar
þarflegar opinberar framkvæmdir;
þess vegna drap það tiUöguna.
Bæjarstjórnin lét það þó ekki á
sig fá, en rei&tl bryggjuna, þótt
þinglð gengi á bák sinna fyrri
samþykta. Fjöldi mannna hefir
haft atvinnu við þsssar fram-
kvæmdir bæði síðast iiðinn vet-
ur og í sumar.
Á ísafirði er Alþýðuflokkurlnn
f meiri hluta.
>8parnaðnr«. í fyrra haust
veittl bæjarstjórn Friðrikl Björns-
syni hafnsöguma jnsatarf, en hafn-
arnefnd neitaði að setja hann Í
stöðuna. Mátið komst til bæjar-
stjórnar og urði úralitin þau, að
burgeisar tóku stöðuna af Frið-
riki undir yfirskyni sparnaðar,
en settu þó síðí r annan mann f
hans stað. — Óvild burgeisa til
Friðriks stafar af þvf, að hann
er ákveðinn brnnmaður og er
sagt, að hann h fi einhvern tima
gengið nærri þsim við tollrann-
sókn og þess vegna teljl þeir
hann ekki hépf iiegan vjð höfn-
ina. Meiri hlu i bæjarstjórnar
feldi síðar að veica honum nokkr-
ar skaðabætur. Nú hefir hann
unnið mál f undirréttl gegn bæj-
Málningarvðrnr.
Zinkhvíta, Blýhvíta, Fernis-
olía, Japanlökk. — Að eins
bezta tegandir. — Komiö
og athugið verðiö áður en
þér gerið kaup annars staðar.
Hf.rafmf.Hiti&Ljðs.
Laagavegi 20 B. — Sími 880.
ðtbrslðlS Mftjðublaðlfi
hvar 8S9i (tlð mu'uS og
hveet «om þlð ðariil
arstjórn fyrir hönd hafnarsjóðs
og honum hefir verlð dæmt 4^
mán. kaup, eða kr. 1463,80 í
skaðabætur, auk málskostnaðar
og - vaxta tll greiðsludags. —
Hafnarnefnd vildi nú ssetta sig við
þetta og meiri hlutl bæjarstjórn-
ar varð í sáma máíi. Þessi >sparn-
aðarráðstöfun< burgeisá hefir þvf
kostað bæinn um 1700 krónur.
Edgar Kioe Burroughs: /
Tarrcan og glmstefnar Opac-borgar.
Móhameð Bey fjarlægðist og leit á hana hornauga.
Hann fitjaði upp á trýnið svo skein i hvitar tenn-
urnar. ‘
,FrecouIt?“ þeyttí hann úr sér. „Sá maður er eigí til.
Hann er lygari, þjófur og morðingi. Hann drap yfirboð-
ara sinn i Kóngó-landi og flýði á nábir Achmet Zelcs. |
Hann sagði Achmet hvenær færi var á að ræna heimili j
þitt. Hann elti bónda þinn og ætlaði að stela gulli hans.
Hann hefir sagt mór, að þú haldir hann vera verndara
þinn, 0g að hann mótmæli því siður en svo, til þess að
betur gangi að koma þór norður eftir og selja þig i
kvennabúr einhvers svertingjaaoldáns. Móhameð Bey er
eina von þin;“ að svo mæltu knúði Arabinn hest sinn
sporum og reið fram með lestinni i fararbrodd.
Jane vissi ekki Hve mikið gæti verið satt af áburði
Móhameðs og hve mikið logið; en þetta hafði þau áhrif,
að von hennar dvlnaði, og hún fór að hugsa um fram-
ferði mannsins, sem lést vera verndari hennar.
Sérstakt tjald var búið fanganum og um nóttina voru
tjðld Móhameðs og Werpers sett sltt hvoru megin við
það, en varðmenn framan og aftan við tjaldið; var nú
eigi talin þörf á að binda fangann.
Kvöldið éftir að Móhameð hafði ávarpað Jane sat hún
um stund i tjalddyrunum og horfði á umbúnað lestar-
manna. Hún hafði etið kvöldverð þar n, er þræll Mó«
hameðs hafði fært henni, þótt eigi hefði hann verið
lystugur.
Fyrir framan hana lá skógarrjóður troðið af mðnnum
og hestum; lestarmenn hlóu og mösuðu; bak við
rjóðrið var skógurinn; lengra sá húu eigi með opnum
augum. En þó sá hún lengra. Hún sá fagra sléttu, á
sléttunni reisulegan bæ traustan og þægilegan. Tár
komu i augu hennar. Hún sá háan, herðabreiðan mann
aiða heim að bænum; bún sá sjálfa sig bíöa við garös-
hliðið með rösir i hendinni. Alt var þetta horfið i skaut
fortiðarinnar — eyðilagt af kyndlum og kúlum þessara
hálfviltu manna, er nmkringdu hana. Hrollur fór um
hana og hún snéri kjökrandi inn i tjaldið og leitaði að
leppum þeim, er hún átti að liggja á. Hún kastaði sór
á grúfu i fletið og grét beisklega, nnz svefninn yfir-
bugaði hana.
Og meðan hún svaf læddist maður út úr tjaldinu
hægra megin við hennar tjald. Hann gekk til varbmanns-
ins við tjalddyrnar 0g hvíslaði nokkrum orðum að
T a r z a n' s ð g u r n a r
ást á Bfldad il hj4 Guðm. Sigurdssynl bóksala,