Dagblaðið Vísir - DV - 11.10.2013, Blaðsíða 31

Fólk 31Helgarblað 11.–13. október 2013
á. Ég svaf í fjórtán tíma og hringdi svo
í manninn sem hafði farið með þessa
hótun og spurði af hverju hann hefði
verið að hræða mig svona. Þá sagði
hann að ég þyrfti ekki að hafa neinar
áhyggjur, glæpamennirnir væru allir
komnir á bak við lás og slá, arabarnir
á hótelinu. En þessi maður sem bauð
mér út og kynnti sig sem gyðing, það
er alltaf ráðgáta hver hann var og hvað
honum gekk til. Þar sem ég svo hand-
lék flugmiðann í París og sá að að þar
stóð: Tel-Aviv – London, London –Tel-
Aviv, ákvað ég að snúa aftur til Ísraels
og komast til botns í þessu, sem ég
aldrei gerði.“
Afdrifarík nótt
Úr varð að Aldís ílengdist í Ísrael í
nokkra mánuði, sem gengilbeina í
Eilat. Þaðan lá leiðin til Englands þar
sem hún lauk leiklistarnámi með láði
árið 1990 og landaði síðan hlutverki í
erlendri bíómynd eftir útskriftina, en
afþakkaði það þegar amma hennar
lést þann 5. maí 1991 og sneri aftur
heim til Íslands.
„Skömmu eftir lát ömmu minnar
vaknaði ég upp við það um nótt að
faðir minn stóð yfir mér þar sem ég
lá sofandi heima hjá honum og sagði
mér óbirtingarhæf tíðindi um sam-
skipti hans við aðrar konur í fjöl-
skyldunni. Þetta varð mér algert áfall
og hafði þau áhrif að virðing mín
gagnvart honum og traust mitt til
hans flaug algjörlega út um gluggann.
Jón Baldvin kallar þetta sjúka hug-
aróra mína en mig skortir hugarflug
til að skálda þvílíkan óþverra upp. Lát
ömmu minnar var mér áfall og þessi
viðbjóður sem hann lét dynja á mér
var mér annað áfall.“
Eftir þessa afdrifaríku nótt var Al-
dís í miklu uppnámi og grét nán-
ast viðstöðulaust næstu vikur á eft-
ir. Orðin sem faðir hennar viðhafði
þessa nótt lögðust þungt á sálina og
Aldís átti erfitt með að fyrirgefa þetta
og sleit þar með samskiptum við
hann. „Ég skildi ekkert í því af hverju
ég var alltaf grátandi og það endaði
með því að ég fór, eins stolt og ég var,
til hins virta geðlæknis Jakobs V. Jón-
assonar og spurði hvað væri að mér,
af hverju ég væri alltaf grátandi. Eftir
að hafa hlýtt á sögu mína kvað hann
upp þennan skondna úrskurð, sem ég
man orðrétt af því mér þótti svo vænt
um hann: „Það er ekkert að yður, frö-
ken, nema þér hafið gott hjartalag.“
Ég fór einnig til Odda Erlingssonar
sem vottaði að það væri ekkert að mér
nema ég hefði gott af því læra slök-
un,“ segir Aldís sem sýnir blaðamanni
bréf frá Odda þar sem hann staðfest-
ir þessi orð í bréfi þar sem segir að
streita hafi verið hennar helsti vandi
þá.
Ekki bætti úr skák að þegar Al-
dís var að æfa hlutverk í Borgarleik-
húsinu, eða nánar tiltekið tíu dög-
um fyrir frumsýninguna, barst henni
morðhótun að morgni dags sem varð
þess valdandi að hún fékk taugaáfall
og ákvað að flýja land. Á leiðinni til
Keflavíkur var hún handtekin fyrir of
hraðan akstur og færð á geðdeildina
þar sem henni var sleppt lausri eftir
klukkutíma viðtal þar sem niðurstað-
an var sú að hún væri einfaldlega í
áfalli.
Nauðungarvistuð á geðdeild
Síðan segist hún hafa fengið heim-
sókn frá konu sem kom gagngert í
þeim tilgangi að greina Aldísi frá ósið-
samlegum samskiptum sínum við
föður Aldísar. „Þegar hún var farin
hringdi ég í föður minn og hótaði að
kæra hann.“
Það tengir hún beint við það sem
á eftir gerðist, en hún segir að faðir
hennar hafi farið með hana upp á
geðdeild þann 19. ágúst 1992, „þar
sem ég var greind með geðhvarfasýki
og ítrekað alvarlegt þunglyndi á met-
tíma, eða á að giska korteri, og nauð-
ungarvistuð í kjölfarið.
Eftir á að hyggja sé ég að ég var
orðin honum hættuleg, ef ske kynni
að það hvarflaði að mér að opinbera
sannleikann um hann. En það sem
hann vissi ekki var að það hvarfl-
aði aldrei að mér, þar sem æra hans
er auðvitað æra mín. Sem hann nú
hefur opinberlega svert, sér og fjöl-
skyldunni allri til skammar.“
Ófullnægjandi sjúkraskrá
Hádegið er að skella á og Borgin að
fyllast af jakkafataklæddum karl-
mönnum sem hópast hingað en Al-
dís lætur það ekki á sig fá og heldur
áfram. „Skoðum þessa 20 ára gömlu
ódagsettu sjúkraskrá, sem fyrir allar
sakir er meiriháttar athyglisverð,
bæði vegna þess sem þar kemur fram
og ekki síður vegna þess sem þar
kemur ekki fram.
Eitt er að heilsufarssagan var röng,
líkamleg skoðun engin og persónu-
saga ekki heldur, komunótan ófull-
nægjandi og hvergi farið yfir ættar-
söguna.
Öllu alvarlegra er að þennan dag
var ég fyrir atbeina föður míns, utan-
ríkisráðherrans, sjúkdómsgreind
sem geðhvarfa- og þunglyndissjúk
að loknu einu örstuttu viðtali við mig
og síðan nauðungarvistuð fyrir þær
sakir að „tala hratt“ og „mikið á köfl-
um“ og vera „pirruð“ og „sár út í fjöl-
skyldumál“, auk þess að hafa „áhyggj-
ur“, sem varla getur talist „alvarlegur
geðsjúkdómur“, sem lögræðislögum
samkvæmt var og er skilyrði nauð-
ungarvistunar.
Sem þar á ofan fór fram án
dóms og laga, eða án þess að nauð-
ungarvistun þessi væri borin undir
dómsmálaráðuneytið og dómstóla,
eins og bar lögræðislögum sam-
kvæmt.“ Aldís segist þess fullviss að
það hafi ekki verið gert, enda hafi hún
ekki fengið nein gögn þess efnis þegar
hún óskaði eftir öllum gögnum sem
varða hana og hennar mál í fyrra.
Réttlaus og valdlaus
Hún segir að þetta sé eina sjúkdóms-
greiningin sem á henni hafi verið gerð
og að hún hafi verið gerð að henni for-
spurðri. „Mér hafði aldrei verið kunn-
gjört um þessa sjúkraskýrslu fyrr en í
fyrra þegar ég var að undirbúa meið-
yrðamálið, fram að því vissi ég ekkert
hvenrig þessum málum hafði verið
háttað.
Þessi greining virðist vera
„Ég hef
ekki
mátt gleðjast
eða reiðast án
þess að vera
talin manísk
Biður um frið Aldís
segir sögu sína í von um
að hreinsa æru sína, svo
hún geti haldið áfram
með líf sitt í friði og ró.
„Geðveiki
dóttur minnar“
n Úr viðtali við Jón Baldvin
„Ég tala ekki við ykkur frekar,“
sagði Jón Baldvin Hannibalsson
þegar blaðamaður óskaði eftir við-
brögðum hans við frásögn Aldísar.
Árið 2012 var hins vegar rætt við
Jón Baldvin um bréfin sem hann
skrifaði Guðrúnu Harðardóttur. Þá
benti hann á að málið hefði farið
sína leið í réttarkerfinu og sagðist
sjá eftir því að hafa skrifað bréfin.
„En þetta á ekkert erindi við al-
menning, ekki frekar en geðveiki
dóttur minnar,“ sagði hann svo.
„Foreldrarnir
synjuðu mér
leyfis að mæta í
kistulagninguna