Alþýðublaðið - 09.09.1924, Blaðsíða 3

«C»f»lilCOI»
Frægasti píanoleik'
ari Norðnrlanda.
Enginn vafi er á því, að fræg-
asti pianóleikari Norðurlanða er
írk. Johanne Stockmarr fráKhöín,
i-em oú dveiur hér í Reykjavík.
Frk. Stockmarr hefir undanfarið
verið að skoða laodíð, hefir farið
til Þingvalla, Geysis, Guiifoss og
víðar. En nú ætiar hún að lofa
okkur að heyra til sin þann n.
þ. m. í Nýja Bíó. Má nærri geta,
að aðaóknin verður mikil, því að
leikni hennar í pianóspiil skittir
tádæmum. Sagði einn al yngri
pianóleikurum okfcar nýlega
eitthvað á þá lelð, að ef einhver
væri svo ósöngvinn, að hann gæti
ekki opnað eyrun, þegar hann
heyrðl írk. Stockmarr leika
snildarleik sinn á planó, þá
myndi hann að minsta kosti
opna munninn, svo hissa myndl
hann verða að sjá hinar nær
ótrúiegu handahreyfingar þessa
framúrskarandi pianóleikara. —
Vafalaust mun alt söhgelskt fóik
sækja hijómleika frk. Stockmarr,
því að hér er um aiveg einstakt
tækifæri að ræða til þess að
heyra það, sem menn annars
ekki eiga kost á að heyra, nema
með því að íara til útiandá, og
ekki einu sinni ait af þá. —
Fek. Stockmarr er eigi að eins
fræg um Norðurlönd, haldur
einnig víðár, t. d, bæði í Þýzka-
landi og Eoglandi. Hefir hún t. d.
verið >sóiisti< við hina geisimiklu
>symfoni<-hijómieika ( Quean
Hali (Dísarhöll) í Lundúnum og
hlotið einróma of stórblaðanna,
eins og t. d. Tiiaes.
Ekki er það alt af, að góðir |
llstamenn fái fulta viðurkenningu
frá því opinbers, en það á samt
við um frk. Stockmarr, því að
hún hefir fengi J æðstu metorð,
sem hægt er , ð fá. Konung-
urinn hefir gert hana að hirð-
pfanólelkara og sfðar aæmt hana
gullmedaliu. H.
Sættir.
Þegar búið var aö undirskrifa
Lundúnasamningana tók MacDonald
í hönd allra, sem vi8 voru staddir,
en þegar kom a8 Marx. ríkis-
kanzlaranum þýzka, tók MacDenald
höud hans og leiddi hann a8 Her-
riot og lét þá takast í hendur.
Sí8an gekk hann broaandi á brott
meðan Frakkinn og þjóðverjinn
héldust í hendur, sáttir að kalla.
Pappír alls konar.
Pappírspokar.
Kaupið þar, s®m ódýrast er.
Herlui Clamseo.
Síml 39.
Rekstnrsríð.
Borgbjerg ætlar að Jeggja fyrir
rikisþingið dánska frutnvarp um
rekstnrsráð. Það á að vera skip-
að íulitrúum verkamanna og
stjórnenda fyrirtækja»ina og hafa
hlutdeiid í því, hvernig fyrirteekin
eru rekin, hvort starfsmanni skuii
vikið frá, hvernig hagað skuii
næturvinnu, fríum o. s. frv. Einnig
eiga ráðin að fá rétt til þess að
kynnast hag fyrirtækjanna með
því að hafa aðgang að reikning-
um þeirra.
Oliver Baldwin
Bonur fyrrverandi forsætisráðherra
Englands (foringja íhaldsmanna),
er jafnaðarmaður og tók mikinn
þátt í síðustu kosningabaráttu.
Nýlega heflr hann trúlofast dóttur
MacDonalds og heflr það vakið
mikla athygli í Englandi.
--------------------,S=-S2
Edgar Eioe Burroughs:
Tapzan og glmstelnap Opap-bopgap.
honum. Sá kinkaði kolli og fór út 1 myrkrið til bælis
sins. Maðurinn gekk að tjaldbaki, hitli þar varðmann-
inn, talaði við hann og fór sá sömu leið og hinn.
Sá, sem hafði sent þá i burtu, læddist nú inn i tjald
Jane eins og vofa.
XXI. KAFLI.
Flóttinn í skóginn.
Albert Werper lá andvaka. Hann lét hugann hvarfla
til konunnar i næsta tjaldi. Hann hafði veitt atferli
Arabans athygli og réði af bugarfari sjálfs sins, hvað
valda mundi þeirri eftirtekt, er hann veitti fang-
anum.
Hann lét imyndunuraflið ráða hugsun sinni og fyltist
óstjórnlegri afbrýðissemi við Móhameð Bey, er honum
flaug i hug, að hann mundi verða á undan sér, aö ná
valdi yfir varnarlausri konunni. Werper hugsaði, þangað
til honum fanst hann vera verndari Jane, enda þótt
girnd hans væri samstæð girnd Arabans. Og hann
þóttist fullvis um, að þótt Jane fyndist framferði Arabans
viðbjóðslegt, mundi henni falla vel i geð bónorð hans.
Bóndi hennar var dálnn, og Werp ;r hélt, að hánn
gæti fylt þá auðn i hjarta stúlkunm r, sem mótlætið
hafðl skapað, Hann gat gengið að eiga Jane Clayton
— Það mundi Móhameð Bey aldrei gera, enda mundi
hún hafna sliku með eins mikilli fyrirlitningu og hún
hafnaði gimd hans.
Ekki leið á löngu áður Belginn hafði sannfært sig um,
að Jane hefði eigi að eins ástæða til þess að elska hann,
heldur, að hún væri þegar farin til þess og hefði sýnt
það á ýmsan hátt.
Hann tók ákvöröun, Hann varpaði af sér ábreiðunum
og stóð á fætur. Hann dró skóna á fætur sér, spenti
um sig skammbyssu og skothylkjabelti sitt, gekk að
tjalddyrunum og' gægðist út. Það var enginn varðmaöur
við tjalddyr fangans! Hvernig stóð á þvi? Örlögin voru
honum hliðholl.
Hann fór út og að baki tjalds Jane. Þar var heldur
enginn varðmaður! Hann gekk djareflga að tjalddyrun-
um inn i tjaldið.
Tunglsskin iýsti dauflega upp tjaldið. Innst 1 tjaldinu
laut vera yflr rúmflet. Hvisl heyrðist og önnur vera
settist upp í fietinu. Augu Werpers vöndust smám
HHHSEaíSSEBfflHSHHHHHHE
T a r z a n' s ö o ii r e a r
fást á Vopnafiri i hjá Gunnlaugi Sigraldasyni bóksala,