Alþýðublaðið - 10.09.1924, Page 3

rKE'BMI?B5ÉKS&iP
Frá DanmOrkn,
(Tilkynning írá sendiherra Dana.)
Öll helstu dönsk blöö utan
Khafnar flytja smám sansan viö-
töl vib dönsku lögjafnáðarnefndar-
mennina, Bem nýlega eru komnir
heim; sýna þau með þessu hinn
almecna áhuga, sem róðandi er í
Danmörku fyrir íslandsmálum.
í viðtali við >Nationaltidende<
segir próf. Arup horfurnar á ís-
iandi mjög góðar. Alls Btaðar veiði
vart við góðan hug til Dana og
skilning á nauðsyn samvinnunnar
miili þjóðanna. Hér við megi bæta,
að sjá megi gleðilegar framfarir í
þjóðarhag ísiendinga frá ári til árs,
framfarir, sem m. a. hafi þau áhrif
á gengi íslenzku krónunnar að hún
fari síhækkandi og só hærri en
norsk króna. Sórstaklega hafl þorsk-
veiðarnar verið ágætar f ár, en
síldveiðarnar gengið laklega, en
yfirleitL hafl árið samt verið mjög
hagstætt fjárhagslega.
Dr. Kragh segir í viðtali við
»Köbenhavn<: Mór, sem ekki hefi
komið til ÍBlands í mörg ár, finn-
ast framfarirnar þar gleðilegur
vottur um, að íslenzka þjóðin só
í uppgengi. Alís staðar mættum
við velvildarhug til Dana og sam-
úðarfullum skilningi á samvinnu
þjóðanna; það var enn fremur
gleðílegt að sjá fjárhagslegar fram-
farir íslendinga, framfarir, sem
stafa ekki minst af þorskveiðun-
um. Sildveiðarnar virðast hins
vegar hafa brugðist, en eigi að
síður heflr árið verið hagstætt það
sem af er.
Ummæli enska forsætisráðherr-
ans um væntarsiegt afvopnunar-
frumvarp dönsku stjórnarinnar í
ræðu þeirri, er hann flutti á al-
þjóðasambandsfur dinum i Genf,
voru sórstaklega þýðingarmikil.
Kvaðst MacDonald gleðjast yfir ;
yfirlýsingu Staui ings forsætisráð-
herra í málinu, < g sýndi hún tak-
markið og opm 5i brautina fyrir
vilja hygginna o.f hugsandi þjóða
viðsvegar um h< im. Síðan mælti
Stauning: >Yór verðum að telja
alþjöðasambandit sem áþreifanlega
framkvæmd hini ar háleitu hugB-
unar um frið, éttlæti og sam-
vinnu meðal þj <ðanna. Eins og
Ramsay MacDor ild geri ,eg ráð
fyrir, að hugsjón alþjóðasambands-
ins verði haidið uppi, þannig að
allar þjóðir geti bráðlega farið að
vinna saman ái mikilfengiegum
verkefnum. Viði kiftalíf þjóðanna
hefir orðið fyrir alvarlegum trufl-
unum, sem hafa aaft skaðleg áhrif
hin síðari ár. íhi jun þessara mála
er mjög æskile; ’ og mun hafa
_____________________L_
Smára-smjDrlíki
íitki er Kmjðrs vant, þá
Smárf er fenglnn.
H.f. Smjörlíkisgerðin í Rvík.
Ný bók. Maðup fpá Suðup-
I,...I.I...!,„ _ „ _ . .
Antepfku. Pantanlr
afgreiddap I síma I2B0.
góðar afleiðingar fyrir mannkynið.
Mór var ánægja að heyra enska
forsætisráðherrann nefna geiðar-
dóma sem framtíðarúrlausnina.
I*að er skiljanlegt, að við Bmá -
þjóðaborgararnir höfum leogi þráð
sigur þessarar hugsun 'r. Úr öllum
áttum í Danmörku hafa menn
verið sammája um, að vinna fyrir
gerðardómshugsjónina, því hana
álítum vér þá einu tryggingu að
gagni, sem smáþjóðirnar geti
fengið. — Þessi skilningur heflr
hrundið á stað hugsjón núverandi
Danastórnar um breytingu á her-
málunum. Frumvarp vort stefnir
að afnámi hernaðarútbúnaðar, en
í staÖinn sé komið upp nægilegu
varðliði með ströndum fram. Allir
flokkar óska þess innilega, að irlð-
urinn verði varðveittur og þess
vegna hefi ég von um, að um
ræðurnar beri árangur, þegar frum-
vörpin verða lögð fram.
Sdgar Rice Burrougbs:
Tapzan og glmatelnap Opair-bopgap.
satnan rökkrinu. Hann sá, að það var karlmaður, sem
laut yfir rúmið, og hann gat sér til, hver þar mundi
vera.
Hánn fyltist reiðiþrunginni afbrýði. Hann sté feti nær.
Hann heyrði konuna æpa upp yfir »ig, er hun sá hver
laut yfir hana. Hann sá Móhameð Bey gripa um kverkar
henni og bera hana i fletið aftur.
Öfund svall i Belganum; hann sá rautt. Nei! Hann
slcyldi ekki ná henni, þessi hundur! Werper þóttist eiga
mest tilka.ll til hennar. Hann lét ekki ræna sig rótti
sinum.
Hann hljóp yfir tjaldgólfiö og gtökk á bakið á Mó-
hameð; hinn slðarnefndi lót ekki viðstöðulaust undan,
þótt árásin væri snögg og óvænt. Belginn reyndi að
gripa fyrir kverkar honum, en Arabinn hristi hann af
sér og snóri sór við. Jafnskjótt rétti Werper honum
heljarhögg á nasirnar, svo að hann féll aftur á bak;
hefði hann látið kná fylgja kviði, hefði hann á næsta
augnabliki ráðið niðurlögum Móhmeðs; en hann reyndi
að ná upp skammbyssu sinni og svo illa tókst til, að
hún sat föst i hulstrinu.
Áður en hann gæti náð henni, var Móhameð staðinn
upp og réðist að honum. Werper bavði hann aftur i
andlitið, en var nú svarað i sömu mynt. Þeir börðust
»ú sem ákafast og reyndu að ná tökun hvor á öðrum,
en konan starði frávita af skelfingu á aðfarirnar, stein-
þegjandi.
Aftur og aftur reyndi Werper að ná vopni sinu. Mó-
hameð hafði kornið óvopnaður að öðru leyti en þvi, að
i hann bar langan riting, sem hann nú dró úr sliðrum
og brá.
„Kristni hundur," hvæsti hann, „sjáðu hnif þenna i
höndum Móhameðs Bey! Ihugaðu hann gaumgæfilega,
þvi að það er hinn siðasti hlutnr er þú sórö eða finnur
til. - Með honum sker Móhmeð Bey burtu svart hjarta
þitt. Ef þú tilbiður Guð, þá bið þú til hans — innan
minútu ertu dauöur," að svo mæltu reiddi hann hátt
hnifinn og réðist á Werper.
Werper var enn að bisa við skammbyssuna. Arabinn .
var nærri kominn að honum. í örvæntingu beið Belginn
Móhameðs, unz hann var kominn fast að honum, þá
kastaði hann sér til hliðar á gólfið og brá fæti fyrir
Arabann.
T a r z a n - s ð g n r n a r
[; fást á Vopnaflrl i hjá Gunnlaugi Sigvaldasyni bóksala,