Alþýðublaðið - 13.09.1924, Blaðsíða 3

YS3TBLABZ9
hafa ekki aéð fyrr og vita ekki
hvað merkia.
toftskeyti frá Marz.
Sálarfræðingur nokkur í Eng-
landi, sem ekki vill láta nafns
síns getið, Begist í dái hafa talað
við Marsbúa, sem hafl sagt sér,
að t>eir Marzbúar hafl nú um
nokkurn tima náð skeytum frá
stærstu loftskeytastöðvunum og
beir geti, með afskaplegu afli, sent
skeyti til jarðarinnar.
Loftskeytamenn hafa nú síðast
í ágúst verið alls staðar að reyna að
ná pessum skeytum. Sérstakar til-
raunir voru gerðar í Englandi að við-
stöddum cokkium vísindamönnum.
Yið íyrri tilraunina þóttust þeir
verða varir ókunnra Morse merkja,
sem ekki var hægt að sk^ra með
venjulegum >Morse-lykli<, en þar
sem merki þessi stóðu mjög stutt,
gátu þeir ekki athugað þau nægi-
lega.
í Vancouver þóttust loftskeyta
menn, við tilraun verða greini-
lega varir fjögra skeytasendinga í
fernu lagi, sem hófust með lágum
tón, en enduðu meö >Zipp< >Zipp<-
hljóðum eins og símnefni. Pessi
merki kváðu ekki vera í neinum
símalykli og eftir því sem >Central
News< segir, er ekki hægt að
framkalla þau með neinum loft-
skeytatækjum, er menn þekkja.
Loftskeytamenn þyk jast þess margir
Pappfr alis konar.
Pappírspokar.
Kaupið þar, s«tm ódýrast er.
Herlui Clausen.
Sími 89.
Útbrelðlð Ji 'þýðublaSlð
hvar aam itið aruð og
hvart aam þlð farlðl
fullvissir, að skeytasendingar þessar
hafl komið frá Marsbúum, marg-
falt fullkomnari verum en vesölum
mönnum.
Stjörnufræðing: r og margir aðrir
vísindamenn eru samt tortryggnir
og hafa enga trú á því, að þessi
skeyti hafi komið frá öðrum
hnetti. En engirn heflr eDn þá
getað fundið merkingu þessara
skeyta nó skýrt hvaðan þau koma
Vegfarandi
Nýlega var í bæjarstjórn
Reykjavíkur kveðinn upp dauða-
dómur yfir öSSum hundum i
Hvers vegna
er bezt að' auglýaa í Alþýðublaðinu?
Vegna þess,
að það er allra blaða mest lesið.
að það er allra kaupstaða- og dag-
blaða útbreiddast.
að það er lítið og þyí ávalt lesið frá
upphafi til enda.
að sakir alls þessa koma auglýsingar
þar að langmestum notum.
að þess eru dæmi, að menn og mál-
efni hafa beðið tjón við það að
auglýsa ekki í Alþýðublaðinu.
Hafið þér ekki lesið þetta?
Reykjavíkurbæ. Ég hafðl áður
lesið nokkrar hatursfuilar árása-
greinar á þessa málieysingja. Ég
laa í vetur grein um, að hur dur
hetði bitið barn og var auðvitað
knýtt þar aftan við, að alla hunda
ætti að drepa umsvlfalaust. Þeirri
áskorum hefir cú bæjarstjórnin
orðið vlð,
En mér datt nú í hug, þegar
ég las þessa greln um, að hundur
hefðl bitið barn, atvik sem ég
var sjónarvottur að einu sinni,
ekkl alls fyrir iöngu. Tvelr dreng-
ir voru að kika sér vlð hund —
svo hefir það víst átt að heita
— þeir tóku sinn í hvort eyra á
hundinum og dfógu hann svo
áfram á eyrunum. Hundurinn
emjaði og skrækti, en hann var
®dgar Eioo Burroughs:
Tarzan og glmiateinap Opap-bopgap.
„Eruð þér frávita? Haldið þér, að verðirnir taki mark
á svo hlægilegri sögu? mælti hún.
„Þór þekkið þá ekki,“ svaraði hann. „Þrátt fyrir
glæpsamlegt eðlisfar þeirra, býr mjög draumlynd viö-
kvæmni undir rustalegu útliti þeirra. Það er draumlyndi
og æfintýraþrá, sem lokkar menn til þess, að lifa villi-
mannslifi utan við lög og rétt. Bragðið tekst — verið
óhræddar."
Hrollur fór um Jane. „Við getum rótt reynt það —
en hvað svo?“
„Ég fel yður i skóginum," hélt Belginn áfræm, „og
sæki yður i fyrramálið aleinn á tveimur hestum."
„En hvernig skýrið þér dauða 'Móhameðs?“ spurði
Jane. „Hann verður uppgötvaður áður en þér komist
Úr búðunum i fyrramálið.“
„Ég skýri hann eigi,“ svaraði Werper. „Möhameð Bey
skal sjálfur skýra hann — hann um það. Eruð þér reiðu-
búnar að leggja af stað?“
„Já.“
„En biðið við, ég verð að fá yður vopn og skotfæri;*
og Werper gekk rösklega út úr tjaidinu.
Innan skamms kom hann aftur með auka-skammbyssu
og skotfærabelti spent um sig,
„Eruð þér tilbúnar? spurði hann.
„Já, alveg,“ svaraði konan.
„Kastið yður þá máttlausri yfir vinstri öxl mlna.“
Werper kraup.
„Svona," sagði hann og stóð á fætur. „Látið nú
hendur og fætur druslast til. Munið, að þór eruð
dauð.“
Rótt á eftir fór hann út úr tjaldinu, með konuna á
öxlinni.
Þyrnigirðing hafði verið gerð kringum búðirnar, til
varnar gegn störum villidýrum. Tveir varðmenn gengu
fram og aftur við varðeld, sem logaði glatt. Sá, sem
nær var, leit undrandi upp, er hann sá Werper nálg-
ast.
„Hver ert þú?“ hrópaði hann. „Hvað hefurðu þarna?“
Werper fletti hettunni af höfði sér, svo sást i andlit
honum.
„Þetta er lik konunnar," sagði hann. „Móhameð Bey
sagði mér, að fara með það út i skóg, þvi að hann
þolir eigi að horfa i andlit þeirrar, sem hann unni,
og nauðsynin rak hann til að drepa. Hann þjáist
Tarzai'Sðgnrnar
lást á Yopnafiri >i hjá Gunnlaugi Sigvaldasyni bóksala.