Alþýðublaðið - 18.09.1924, Blaðsíða 2
&&K»¥Ífttti§£!Ui»KS»
Litla prenningin.
Jón Magniisson.
Dómsmálaráðherra
htfir að lögum umsjón og eftir-
lit með dómurum og lðgreglu-
stjórum landsina, Hann ræður
því mestd um það, hyersu lög-
unum er framfylgt.
í>að er einmæli, að síðustu
átta árin hafi Iðggæzlu og lög-
hlýðni hrakað stórlega í iandinu,
en lögbrót og virðlngarleysi fyrir
íöaum og IðgRæziumÖDnum magn-
ast. Flast þsssara ára, 1917 — 22,
hefir Jón Magnússon verið dóms-
málaráðherra. Það er því fyrst
og fremst hans sök, hvernig lög
landslns eru svívirt og tótum
troðin.
Þáð mun og einmæli, að vart
geti óhæfari mann í embætti
dómsmálaráðherra en Jón Mágn-
újson. Jafnvel ákveðnustu flokks-
meun hans og vinir játa það, að
hann skorti tllflnnanlega þá tvo
eiginlelka, sem nauðsynlegastlr
eru mannl f slfkri stöðu, eln-
beitoi og skörungsskap Er það
Ijóst dæmi þess, hvert mannval
flokkurinn hefir, að hann skuli
ár éftir ár setja í svo þýðingar-
mikið embætti mann, sem alvið-
urkent er að sé til þess alls
óhæfur.
í skjóli Iftilmensku dómsmála-
ráðherrans hafa svo Iögleysur
og lagabrjótár þroskast og dafn-
að eins og gorkúlur í sunuan-
verðum hesthúshaug. Bannlaga-
brjótar hafa rekið atvlnnu sína
svo að segja við húsdyr hans í
fullum friði. Nú er svo komið
að farið er að leggja útsvör á
gróða sumra þeirra, eins oglög-
legar tekjur væru. Daglðga hafa
ölvaðir menn mætt honum á al-
mannafæri, skifzt á kveðjum við
hann, og hann litið þá vél-
þóknunaraugum, jafnvel sjálfur
setið með þeim drykkjuveizlur.
Tollsvik og ólöglegur innflutn-
ingur hefir ágerst; ráðherranum,
aem öðrum, hefir verið kunnugt
þar um, en hann ekkert gert.
Alls konar brask, fjátmálaóreiða
og bein sviksemi magnaðist ár
frá ári. >FjármáIamennlrnir« tóku
lán og eyddu þeim, án þess að
láta sér' detta í hug að borga 1
þau, sumir rændu fé úr eigin
hendi, aðrir gerðust gjaldþrota í
gróða skyni og taéldu svo áfram
braskinu undir öðru natni. Sjóð-
þurð og vanskll oplnberra starfs-
manna og embættismanna hafa
mátt heita daglegir viðburðir.
Þeir lærðu af >fjármálamönnun-
um«, vildu reyna að græða á
>lánsfé< Ifka. Alt hefir þetta
verið þaggað vandlega niður,
sökudóigunum verið hlfft við
réttlátrl refsingu, og því þar
með slegið föstu, að ekkert væri
vlð slíkt athæfi að athuga — frá
sjónarmiði dómsmálaráðherrans
og þá auðvitað iíka undlrmanna
hans.
Atþlng hið sfðasfa hóf störf
sfn með því að þverbrjóta sjálf
kosningalögin. Þineflokkar Jóns
Magnússonar og Tímans gerðu
þar með s^r hrossakaup, sam-
þyktu allar þær lögleysur og svf-
virðkgar, sem beitt var við síð-
ustu koáning&r og orðið hafa að
hneyksli um land alt. Það var í
fullu samræmi vlð þessar gerðir
þingslns, að Jón Magnússon var
aftur gerður að dómsmálaráð-
Alþýðtuiblaðlð
kemur út á hverjum virkum degi.
8
8
I
g Afg reið sla
jj við Ingólfsstrœti — opin dag-
§ lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 siðd.
| Skrifstof a
X á Bjargarstíg 2 (niðri) opin kl.
H 9i/2—10^/a árd. og 8—9 síðd.
II
8
!
8
8
8
I
1
8
i
8
8
»O(»Ot»(»»O(»(»O(»0O(»(»O(H
Simar:
633: prentsmiðja.
988: afgreiðsla.
• 1294: ritstjórn.
Ve r ð 1 a g:
Askriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
Auglýsingaverð kr. 0,16 mm. eind.
Pappír alls koaar.
Pappírspokar.
Kauplð þar, sem ódýrast er.
Herluí Clausen.
Síml 39.
herra, hann hefir ávalt verið tal-
inn slyngur >hrossakaupmaður«.
Sfðán má segja að keyrt hafi
um þvert bak. Ionlendir og er-
lendir oístopamenn hafa vaðið
uppi og hatt lögln og löggæzlu-
mennina að háði og spotti. Fisk-
veiðalöggjöfin er orðln nafnið
tómt, að því er Norðmenn snertir;
þelr geta iátið greiptr sópa um
gullkistur l3Íendinga f fullu sam-
ræcni við hinn >vingjarnlega
skilning< dómsmálaráðherrans og
nndlrmanna hans á tögunum.
Þeir íáu, sem dæmdir eru, fá að
elns múlamyndarsektir, sem þá
muuar ekkert um að greiða.
Um landhelglsgæzlyna er nær
hlð sama að segja; einn byssu-
hólkur mun hafa verið fengirm
að láui hjá Dönum til að setja á
Þór, og ein bátskel sett til að
verja Vestfirði alla. Landhelgis-
brjótar geta þvf oftast haft alla
sfna hentisemi, og komi það
fyrir, að þeir séu kærðir af
landsmönnum, gengur oítast treg-
lega að fá þá dæmda.
Etlendur skipatjóri varð saan-
ur að sök, að hafa leynt sji