Alþýðublaðið - 18.09.1924, Blaðsíða 3
3
Frá AU>ýðiibrauðgei»ðlBiBl.
Búð A']>yðuí)ranðgerða] iimii!?r á Baldursgeta 14
hefir allar binar sðmu brauðvörur eins og aöalbúðin á Lauga-
vegi 61: RúgbrauS, Beydd og óseydd, normalbrauö (úr amerisku
rúgsigtimjðli) Grahamsbrauð, franskbrauð, súrbrauí sigtibrauð.
Sóda og jóla-kökur, sandkökur, makrónukökur, tertur, rúllutertur.
Rjómakökur og smákökur. — Algengt kafflbrauð: Vínarbrauð
(2 teg.), bollur og snúfiar, 3 tegundir af tvíbökum. — Skonrok
og kringlur. — Eítir sórstökum pöntunum 3tórar tertur, kringlur
o. fl. — Brauð og kökur ávált nýtt frá hrauðgerðarhúsinu.
ingl með næma veikl fyrlr
heilbrigðisyfirvöldunum. Sjúkl-
iagurinn fór i land og veikin
breiddist út. Sklpstjórinn tékk,
200 króna 8@kt og heimboð til
dómarans. Hann hió auðvitað
að hvoru tveggjs.
Erlendur gróðamaður rekur
atvinou, síldarbræðslu, norðan-
iands. Ráðherrann leyfði honum
að óþörfu að flytja inn 15 iðn-
iærða menn, en bannaði strang-
legá frekarl innflutning verka-
fóiks. Útiendingurlnn virti bann
ráðherrans að engu og flutti inn
um 50 verkamenn. Voru þeir
□árraðir hingað með röngum frá-
sögnum um kaupgjatd hér og
siðán notaðir til að bola íslend-
ingum frá vinnu og lækka kaup
þeirra. Yfír þessu var kært.
Ráðherran át óðara ofan i sig
sitt fyrra bann, leyfði útlendingn-
um að halda verkamönnunum,
aem hánn hafðl flutt inn, þvert
ofan i bann ráðharrans sjálfs,
yfirlýstán vilja þingsins og lands-
ins !ög. — Sami útlendingur varð
uppvís áð því, að hafa árum
taman notað svikin, of stór,
aíidarmál. Yfír þessu var kært.
Það hefir jafnan verið talin ein
lúalegasta tegund þjótn&ðar að
svfkja mál eða vog, og þeir verið
taldir óalandl, og óferjandl er
sannir urðu að slikri óhætu. En
dómsmál&ráðherrann fæst ekkl
um slika smáo uni, ha'nn lög-
gilti bara sviknu málln.
Á þessu og índanförnum ár-
um hefír útlerdlngurinn stolið
tugum þúsunda króna af selj-
endnm sildarinrar með þvi að
nota þessi svikau mál. Dóms-
máiaráðherrann sjáliur leggur
blessun sfna y ir þetta athæfl
hans og Iöggildlr það.
Dómsmálaráðherrann ér for-
maður bankará 5s íslandsbaoka
og einn hluthf fa hans. Hann
lætur sér reikningsgerð bankans
vel líka, leggur á hana blessun
sfna og samþykki, þótt það sé
opinberlega sýnt og sannað, að
hún er röng og villandi.
Er þar með kaupsýslumönnum
og opinberum starfs- og sýsl-
unar-mönnum gefin góð vfsbend-
ing um það, hvernig þeir eigi
að haga reikningagerð sinnl iram-
Hjálparstðð hjúkrunarfélags-
Ins >Liknar« er epin:
Mánudaga . . . kl. ir—12 f. h.
Þriðjuiagá . . . — 5—6 —
Miðvikudaga . • — 3—4 *. -
Föstudaga . . . — 5—6 9. ..
Laugardaga . . — 3—4 1».
vegis. >Dýpra, dýprac, segir
Jónas, að sá gamli hafí sagt
forðum. Getum vér íslendlngar
sokkið dýpra? Sjálfur dómsmáta-
ráðherranu löggildir bsint og
óbeint lögleysur og bein laga-
brot. Eriendir menn hafa lög
landsins og löggæzlumenn áð
háði og spotti, samþykt og
óátalið af dómsmálaráðherranum
og uudfrmönnum hans.
Dómarastétt vor og löggæzlu-
manna á ef til vill nokkra sök
Edgar Rice Burroughs:
Tarzan og glmstelnar Opar-borgar.
Hœgt og hægt var minnið að ná sér; heilinn var að
læknast, BlóQrásin að komast i lag. Útilifið, frjálst og
óþvingað, er bezti læknir i heimi.
Andlitin, sem hann sá nú i huganum i fyrsta sinn i
margar vikur voru þekt; en enn þá gat hann ekki
komið þeim fyrir á réttan stað, eða nefnt nöfn. Eitt
var kvenmanns andlit. Það andlit sveif oftast fyrir
hugskot hans; hver var konan? Hvað hafði hún verið
Tarzan apabróður? Honum fanst hann sjá hana einmitt
þar, sem bardaginn um gullið hafði staðið; en nú var
þar alt öðruvisi umhorfs.
Hann sá bygð — mörg hús, girðingar, blóm og andlit.
Tarzan hniklaði brýmar og igrundaði þessa merkilegu
sýn. Eitt augnablik virtist hann ná tangarhaldi á réttri
skýringu — en þá hvarf myndin og hann sá nakinn
ungling hoppa og dansa i hópi loðnra apa.
Tarzan hristi höfuðið og andvarpaði; hvers vegna
gat hann eigi munað? Hann var að minsta kosti vis um,
að gullið, staðurinn, sem það var á, konan, sem hann
hafði elt og hann sjálfur var nátengt einhverri gleymdri
fortið.
Ef konan átti þarna heima, var þá ekki bezt að biða
hennar þar? Það var bezt að reyna það. Tarzan lét
reimlna á tómri pyngjunni um öxl sér og hólt af stað
eftir trjánum til slóttunnar.
í skóginum mætti hann Aröbnnum^sem voru að leita
að Achmet Zek; hann faldi sig og lét þá fara hjá, þvi
næst hólt hann áfram til rústa heimilis sins, sem hann
hafði þvi nær kannast við áður.
Hann tafðist á leiðinni yflr sléttuna við það, að rekast
á villigeitahjörð, þar sem var góð aðstaða til veiða.
Innan skamms niði hann feitum veturgömlum hafri, og
það var áliðið kvölds, er hann hafði lokið máltið
sinni.
Þegar hungrinu var á bug visað, ásótti þorstinn hann.
Áin freistaði hans og hressandi vatn hennar; hann fór
skemstu leið. En samt var komið fram á nótt er hann
hafði drukkið; hann var þá alllangt frá þeim stað, er
bardaginn um gullið hafði staðið, en þar vonaði hann
að hitta konuna eða einhver merki um það, hvar hún
væri.
Skógarbúar taka timann með ró og ekki hraða þeir
sér nema i lifsliáska, reiði, eða vegna hungurs. Dagur-
inn var liðinn. Þess vegna var bezt að geyma frekari
aðgerðir til morguns. Og svo var Tarzan þreyttur og
vildi sofa.
T a r z a n - s ö g u r n a r
fást á Vopnafirbi hjá Gunnlaugi Sigvaldasyni bóksala.