Alþýðublaðið - 18.09.1924, Blaðsíða 3

Alþýðublaðið - 18.09.1924, Blaðsíða 3
 3 Frá AU>ýðiibrauðgei»ðlBiBl. Búð A']>yðuí)ranðgerða] iimii!?r á Baldursgeta 14 hefir allar binar sðmu brauðvörur eins og aöalbúðin á Lauga- vegi 61: RúgbrauS, Beydd og óseydd, normalbrauö (úr amerisku rúgsigtimjðli) Grahamsbrauð, franskbrauð, súrbrauí sigtibrauð. Sóda og jóla-kökur, sandkökur, makrónukökur, tertur, rúllutertur. Rjómakökur og smákökur. — Algengt kafflbrauð: Vínarbrauð (2 teg.), bollur og snúfiar, 3 tegundir af tvíbökum. — Skonrok og kringlur. — Eítir sórstökum pöntunum 3tórar tertur, kringlur o. fl. — Brauð og kökur ávált nýtt frá hrauðgerðarhúsinu. ingl með næma veikl fyrlr heilbrigðisyfirvöldunum. Sjúkl- iagurinn fór i land og veikin breiddist út. Sklpstjórinn tékk, 200 króna 8@kt og heimboð til dómarans. Hann hió auðvitað að hvoru tveggjs. Erlendur gróðamaður rekur atvinou, síldarbræðslu, norðan- iands. Ráðherrann leyfði honum að óþörfu að flytja inn 15 iðn- iærða menn, en bannaði strang- legá frekarl innflutning verka- fóiks. Útiendingurlnn virti bann ráðherrans að engu og flutti inn um 50 verkamenn. Voru þeir □árraðir hingað með röngum frá- sögnum um kaupgjatd hér og siðán notaðir til að bola íslend- ingum frá vinnu og lækka kaup þeirra. Yfír þessu var kært. Ráðherran át óðara ofan i sig sitt fyrra bann, leyfði útlendingn- um að halda verkamönnunum, aem hánn hafðl flutt inn, þvert ofan i bann ráðharrans sjálfs, yfirlýstán vilja þingsins og lands- ins !ög. — Sami útlendingur varð uppvís áð því, að hafa árum taman notað svikin, of stór, aíidarmál. Yfír þessu var kært. Það hefir jafnan verið talin ein lúalegasta tegund þjótn&ðar að svfkja mál eða vog, og þeir verið taldir óalandl, og óferjandl er sannir urðu að slikri óhætu. En dómsmál&ráðherrann fæst ekkl um slika smáo uni, ha'nn lög- gilti bara sviknu málln. Á þessu og índanförnum ár- um hefír útlerdlngurinn stolið tugum þúsunda króna af selj- endnm sildarinrar með þvi að nota þessi svikau mál. Dóms- máiaráðherrann sjáliur leggur blessun sfna y ir þetta athæfl hans og Iöggildlr það. Dómsmálaráðherrann ér for- maður bankará 5s íslandsbaoka og einn hluthf fa hans. Hann lætur sér reikningsgerð bankans vel líka, leggur á hana blessun sfna og samþykki, þótt það sé opinberlega sýnt og sannað, að hún er röng og villandi. Er þar með kaupsýslumönnum og opinberum starfs- og sýsl- unar-mönnum gefin góð vfsbend- ing um það, hvernig þeir eigi að haga reikningagerð sinnl iram- Hjálparstðð hjúkrunarfélags- Ins >Liknar« er epin: Mánudaga . . . kl. ir—12 f. h. Þriðjuiagá . . . — 5—6 — Miðvikudaga . • — 3—4 *. - Föstudaga . . . — 5—6 9. .. Laugardaga . . — 3—4 1». vegis. >Dýpra, dýprac, segir Jónas, að sá gamli hafí sagt forðum. Getum vér íslendlngar sokkið dýpra? Sjálfur dómsmáta- ráðherranu löggildir bsint og óbeint lögleysur og bein laga- brot. Eriendir menn hafa lög landsins og löggæzlumenn áð háði og spotti, samþykt og óátalið af dómsmálaráðherranum og uudfrmönnum hans. Dómarastétt vor og löggæzlu- manna á ef til vill nokkra sök Edgar Rice Burroughs: Tarzan og glmstelnar Opar-borgar. Hœgt og hægt var minnið að ná sér; heilinn var að læknast, BlóQrásin að komast i lag. Útilifið, frjálst og óþvingað, er bezti læknir i heimi. Andlitin, sem hann sá nú i huganum i fyrsta sinn i margar vikur voru þekt; en enn þá gat hann ekki komið þeim fyrir á réttan stað, eða nefnt nöfn. Eitt var kvenmanns andlit. Það andlit sveif oftast fyrir hugskot hans; hver var konan? Hvað hafði hún verið Tarzan apabróður? Honum fanst hann sjá hana einmitt þar, sem bardaginn um gullið hafði staðið; en nú var þar alt öðruvisi umhorfs. Hann sá bygð — mörg hús, girðingar, blóm og andlit. Tarzan hniklaði brýmar og igrundaði þessa merkilegu sýn. Eitt augnablik virtist hann ná tangarhaldi á réttri skýringu — en þá hvarf myndin og hann sá nakinn ungling hoppa og dansa i hópi loðnra apa. Tarzan hristi höfuðið og andvarpaði; hvers vegna gat hann eigi munað? Hann var að minsta kosti vis um, að gullið, staðurinn, sem það var á, konan, sem hann hafði elt og hann sjálfur var nátengt einhverri gleymdri fortið. Ef konan átti þarna heima, var þá ekki bezt að biða hennar þar? Það var bezt að reyna það. Tarzan lét reimlna á tómri pyngjunni um öxl sér og hólt af stað eftir trjánum til slóttunnar. í skóginum mætti hann Aröbnnum^sem voru að leita að Achmet Zek; hann faldi sig og lét þá fara hjá, þvi næst hólt hann áfram til rústa heimilis sins, sem hann hafði þvi nær kannast við áður. Hann tafðist á leiðinni yflr sléttuna við það, að rekast á villigeitahjörð, þar sem var góð aðstaða til veiða. Innan skamms niði hann feitum veturgömlum hafri, og það var áliðið kvölds, er hann hafði lokið máltið sinni. Þegar hungrinu var á bug visað, ásótti þorstinn hann. Áin freistaði hans og hressandi vatn hennar; hann fór skemstu leið. En samt var komið fram á nótt er hann hafði drukkið; hann var þá alllangt frá þeim stað, er bardaginn um gullið hafði staðið, en þar vonaði hann að hitta konuna eða einhver merki um það, hvar hún væri. Skógarbúar taka timann með ró og ekki hraða þeir sér nema i lifsliáska, reiði, eða vegna hungurs. Dagur- inn var liðinn. Þess vegna var bezt að geyma frekari aðgerðir til morguns. Og svo var Tarzan þreyttur og vildi sofa. T a r z a n - s ö g u r n a r fást á Vopnafirbi hjá Gunnlaugi Sigvaldasyni bóksala.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.