Dagblaðið Vísir - DV - 24.10.2008, Page 33

ir Hermann er hann heldur áfram að
tala um hinn gamla Hemma. „Þetta
var eins og himnasending fyrir mann
eins og mig enda fór ég í flækju ef ég
heyrði orðið ást eða ef einhver kall-
aði mig ástin mín. Ég var því snögg-
ur að notfæra mér þessar varnir og
sagði stelpum sem ég var að hitta að
þær ættu mig sko ekki neitt.“
Einn fallegan sunnudag var
Hemmi á rúntinum með næstelstu
dóttur sinni, sem þá var orðinn fjög-
urra ára gömul. Bílferðin gekk vel
þar til dóttirin sagði upp úr þurru.
„Pabbi, ég elska þig!“ „Hvað segirðu,“
sagði Hemmi varnarlaus og óund-
irbúinn undir þessa játningu dóttur
sinnar. „Ég elska þig, pabbi.“ Hemmi
gat ekki verið minni maður en fjög-
urra ára dóttir sín og sagði henni að
auðvitað liði honum eins í hennar
garð. Sú litla var ekki hætt og sagði
því næst: „Pabbi, má ég eiga þig?“
„Þá hurfu allar mínar varnir. Í dag
finnst mér sjálfsagt að fólk eigi hvert
annað á réttum forsendum,“ segir
Hermann um leið og hann hlær að
sjálfum sér.
Lífið eftir dauðann
Það er þó ekki bara sjálfsskoðun
og sjálfsrækt sem hefur komið hin-
um kærleiksríka og opinskáa Her-
manni á þann stað sem hann er á í
dag. Eins og margir vita lenti hann í
atviki fyrir fimm árum sem fæstir fá
að upplifa. „Ég lenti í því að deyja,“
segir hann yfirvegaður. Fyrir þá sem
ekki þekkja söguna lést Hermann í
raun og veru eftir hjartaáfall sem bar
snöggt að. Hann hafði búið í Asíu um
tíma þar sem hann hafði upphaflega
ætlað að byrja að vinna í ævisögu
sinni. Þau plön breyttust er hann
fékk tækifæri til að reka huggulegan
veitingastað. Í byrjun október árið
2003 ákvað Hemmi að skreppa í stutt
frí heim til Íslands og heilsa upp á
sína nánustu en þá hafði hann dval-
ist í yfir tvö ár erlendis.
Hann hafði átt við of háan blóð-
þrýsting að stríða um tíma en grun-
aði ekki í hvað stefndi.
trúi ekki á tiLviLjanir
Hemmi var staddur í heimsókn
hjá systur sinni þegar ósköpin áttu
sér stað. „Ég trúi ekki á tilviljanir og
tel að þetta sé allt fyrirfram ákveð-
ið. Mér var einfaldlega ekki ætlað
að kveðja þennan heim strax. Fyrr-
verandi maður systur minnar var
staddur hjá henni þegar ég hneig
niður en hann er einstaklega vel að
sér í skyndihjálp og kann hjartahnoð
upp á tíu. Hann hnoðaði mig stöðugt
og hélt súrefnisflæðinu þar af leið-
andi gangandi upp í heila án þess
þó að ná að vekja mig. Þegar hringt
var á sjúkrabíl var hann staddur í
næsta nágrenni og var ég því kom-
inn í hendurnar á réttu fólki aðeins
nokkrum mínútum síðar.“
Hjartað í Hemma stoppaði aftur
á leiðinni upp á spítala og það í tvær
mínútur. „Ég var ekkert ólmur að
koma til baka, þetta var svo notaleg
tilfinning. Það þarf enginn að óttast
dauðann,“ segir Hermann sannfær-
andi.
innri ró á siLfurfati
Það fyrsta sem fór í gegnum huga
Hermanns þegar hann vaknaði á
spítalanum var að athuga hversu al-
varlegan skaða hann hefði hlotið í
höfðinu. Hann beið því óþreyjufullur
eftir að læknarnir yfigæfu herberg-
ið svo hann gæti náð í gsm-símann
sinn. Hann segist alltaf hafa verið
minnugur á símanúmer og ákvað því
að athuga hvort sá eiginleiki væri enn
fyrir hendi sem og hann var Hemma
til mikils léttis.
Hemmi, sem taldi sig hafa verið
búinn að breyta um gildismat í líf-
inu og hafa unnið vel í sjálfum sér,
var fljótur að skynja að öll sú vinna
væri aðeins dropi í hafið miðað við
það sem hann nú upplifði. „Ég gekk
út af spítalanum annar og breyttur
maður. Ekki nóg með það að ég sæi
lífið í nýju ljósi heldur fékk ég innri
ró á silfurfati, nokkuð sem ég hafði
leitað að allt mitt líf. Gamli Hemmi
gat aldrei verið kyrr og þurfti alltaf að
vera á hendingi á milli staða og hafa
nóg fyrir stafni. Skyndilega var kom-
in ró og yfirvegun í litla strákinn.“
Aðspurður hvernig vinir og vanda-
menn hafi tekið þessum breytta
manni segir hann að allir hafi tekið
honum vel, þó sérstaklega nánustu
vinir hans og fjölskylda. „Ég á fimm
yndisleg börn sem ég er afar stoltur
af, einnig á ég góð systkini sem ég er
mjög náinn. Þau stóðu öll sem eitt
við bakið á mér.“
Guð Gaf mér nýtt hár
Það varð ekki bara andleg breyt-
ing sem Hemmi upplifði eftir dauð-
ann heldur tók hann eftir gífurlegri
breytingu á hárinu á sér. Fyrir áfall-
ið var höfuð Hemma þakið ljósum
lokkum. „Ég var alltaf ljóshærður en
það breyttist aldeilis eftir hjartaáfall-
ið. Nú er ég dökkskolhærður og með
þetta líka fallega englahár. Þetta er
allt annað hár,“ segir Hemmi um leið
og hann strýkur annarri hendinni
um höfuð sér.
„Hann þarna uppi, minn æðri
máttur, hefur ákveðið að sýna mér að
ég væri orðinn annar en ég var með
þessu nýja hári. Öðruvísi get ég ekki
túlkað þetta.“ Í dag segist Hermann
hafa tilgang með lífinu ólíkt því sem
áður var. „Mér er ætlað að láta gott af
mér leiða.Ég er orðinn margfalt kær-
leiksríkari en áður og hef mikið að
gefa.“
Hermann segist á ákveðnum
tímapunkti hafa efast um eigin
vellíðan, upplifað að hann ætti hana
jafnvel ekki skilið. „Ég spurði vini
mína hvort þeir héldu að ég væri í
einhvers konar afneitun eftir hjarta-
áfallið. Hvort það gæti virkilega ver-
ið að mér liði allaf svona vel, hvort
nokkur maður ætti það skilið.
Ég átti bara erfitt með að trúa
þeirri breytingu sem á mér hafði
orðið.“
hemmi oG hermann
Það hefur vakið athygli blaða-
manns hversu oft Hermann skiptist
á að segja frá Hemma og hins vegar
Hermanni. „Um er að ræða tvo mjög
ólíka menn,“ ítrekar Hermann sem
blaðamaður ræðir nú við. „Hemmi
er alltaf hress og til í allt á meðan
Hermann er rólegri og skynsamari.
Í dag fara allar mínar ákvarðanir í
gegnum Hermann. Sem dæmi hef-
ur mér loksins tekist að læra að segja
orðið nei. En það tók mig heil fjöru-
tíu yfirbókuð ár.“
Við skiptum nú um umræðuefni
og færum okkur að vinnumálum.
Nokkrar vikur eru frá því að Hemmi
hóf göngu sína með nýjan útvarps-
þátt á Bylgjunni. Þættirnir eru klukk-
an átta á sunnudagsmorgnum. Her-
mann fær til sín góða gesti í spjall
ásamt því að slá á létta strengi. Í
þáttunum sýnir hann á sér hlið sem
hann hefur ekki áður gert í fjölmiðl-
um. „Ég fæ til mín hæfileikaríkt og
yndislegt fólk og spjalla við það um
lífið og tilveruna. Ég spyr persónu-
legra spurninga og það eina sem ég
bið um er að fólk sýni á sér sparihlið-
ina og svari heiðarlega og af einlægni
sem það gerir. Við þurfum á því að
að halda á þessum erfiðu tímum að
vera opin og einlæg. Ég veit fátt verra
en tilgerð.“
eftirsóttur sem
aLdrei fyrr
Hermann er truflaður nokkrum
sinnum af símanum á spjalli hans við
blaðamann. Öll erindin eru atvinnu-
legs eðlis. Veislustjórnun, skemmt-
anir og góðgerðarmál eru brot af því
sem hann ræðir um í símtölunum.
Vinsældir hins rúmlega sextuga sí-
hressa Hemma Gunn hafa augljós-
lega ekki dvínað. Hann er fljótur að
viðurkenna að það ylji honum um
hjartarætur. „Ég hef mikið meira en
nóg að gera og nýt þess að vinna með
öllu þessu frábæra unga fólki sem ég
geri. Það heldur mér ungum. Eitt hef-
ur mig reyndar alltaf dreymt um að
gera meira af og það er að skrifa. Ég
er til dæmis með tilbúna hugmynd af
skemmtisagnabók í kollinum, ég þarf
bara að framkvæma hana.“ Hemmi
steig sín fyrstu skref sem penni á
dagblaðinu Vísi fyrir fjörutíu árum
og hefur áhuginn blundað í honum
alla daga síðan.
aLdrei verið Giftur
Þar sem Hermann er einlægur og
hefur svarað af heiðarleika eins og
hann ætlast til af viðmælendum sín-
um lætur blaðamaður aðeins á hann
reyna er hann spyr um ástina. Það
stendur ekki á svörum eins og við var
að búast.
„Ég hef ekki verið í sambúð í mörg
ár og get ekki sagt að ég sé í örvænt-
ingafullri leit að ástinni. Ég sæki
hvorki bari né knæpur borgarinnar
þar sem ég tel þar enga lífshamingju
að finna. Það þrengir vissulega hring-
inn ef maður sækir ekki skemmti-
staðina. Þeir er jú aðalmarkaðstorg-
ið.“ Hemmi er samt sem áður fullviss
um að hann muni finna ástina með
tíð og tíma. „Ég hef fundið ástina á
lífsleiðinni og hef einu sinni verið ná-
lægt því að ganga upp að altarinu, þá
ungur maður. En sú elskulega stúlka
lést í bílslysi nokkrum dögum fyr-
ir brúðkaupið. Hugsanlega gæti ég
tekið upp á því að gifta mig einhvern
tímann þó ekki nema bara fyrir for-
vitni sakir,“ segir Hermann bjartsýnn
á framtíðina.
stjórnum eiGin Líðan
í kreppunni
Og úr ástinni yfir í það óhjákvæmi-
lega, kreppuna. Hvað getur jákvæð-
ur og bjartsýnn maður eins og Her-
mann Gunnarsson ráðlagt íslensku
þjóðinni á erfiðum tímum sem þess-
um.„Það fyrsta sem við þurfum er
að gera okkur grein fyrir að við höf-
um gífurlega mikið að segja um okk-
ar líðan sjálf. Fólk þarf að byrja á að
breyta sínu gildismati, forgangsraða
lífinu upp á nýtt og sýna hvert öðru
ást, umhyggju og kærleika. Það eru
erfiðir tímar fram undan og því mik-
ilvægt að huga vel að eigin heilsu og
hafa stjórn á tilfinningum sínum. Ég
hef vanið mig á það að ákveða í byrj-
un hvers dags að dagurinn verði frá-
bær og hvað haldið þið? Dagurinn
verður frábær. Ef hann lítur ekki út
fyrir að ætla að verða nógu spenn-
andi bæti ég einfaldlega einhverju
skemmtilegu inn á hann. Þá á ég
bara við litla hluti sem þurfa ekki að
kosta mikla peninga. Þetta hljóm-
ar kannski barnalega en ég er mjög
stoltur af barninu í sjálfum mér.“ Her-
mann ítrekar mál sitt og segir fullorð-
ið fólk því miður eiga það til að dæma
hvert annað fyrir þessa eiginleika.
„Þegar lítil börn koma í heiminn,
dást allir að fegurð þeirra sem er svo-
lítið sérstakt því nýfædd börn eru oft
rauð, krumpuð og ekkert sérstaklega
falleg. Það sem við í raun dáumst að
er hreinleiki og sakleysi þeirra, þegar
við svo verðum unglingar förum við
aðeins að segja ósatt, kannski stela
og annað slíkt. Síðar á lífleiðinni þeg-
ar við förum í sjálfsskoðun og þrosk-
umst þráum við ekkert frekar en ein-
lægnina og hreinleikann. Við ættum
því öll að vera stolt af barninu í sjálf-
um okkur og viðhalda þessum eigin-
leikum.“
Það líður að lokum þessa viðtals
enda bíða verkefni dagsins bæði Her-
manns og blaðamanns. Hermann
þakkar á sinn einstaka hátt fyrir sig er
hann gengur út af veitingastaðnum
sem viðtalið fór fram á. Hann hrósar
þjóninum þar til hann roðnar. Þetta
er Hermann í hnotskurn. Hann er
maður sem hefur ekkert að fela og er
óhræddur við að tjá tilfinningar sín-
ar. „Ég nenni ekki fólki sem getur ekki
tjáð tilfinningar sínar og getur ekki
verið það sjálft,“ segir Hermann að
lokum. kolbrun@dv.is
FÖSTUdagUr 24. OKTÓBEr 2008 33Helgarblað
„Ég sæki hvorki bari
nÉ knæpur borgar-
innar þar sem Ég tel
þar enga lífshamingju
að finna. það þreng-
ir vissulega hringinn
ef maður sækir ekki
skemmtistaðina. þeir
eru jú aðalmarkaðs-
torgið.“
kátir daGar „Ég hef vanið mig á það að
ákveða í byrjun hvers dags að dagurinn verði
frábær og hvað haldið þið? dagurinn verður
frábær. Ef hann lítur ekki út fyrir að ætla að
verða nógu spennandi bæti ég einfaldlega
einhverju skemmtilegu inn á hann.“
að störfum á ByLGjunni
Hemmi er nýfarinn af stað með
ljúfan viðtalsþátt á Bylgjunni
klukkan átta á sunnudagsmorgnum.