Lögmannablaðið - 01.12.2005, Blaðsíða 4

LÖGMANNABLAÐIÐ FAGNAR 10 ára afmæli sínu um
þessar mundir og af því tilefni kemur blaðið í stærra broti
en áður og er ætlunin að hafa það svo framvegis. Á
þessum áratug hefur blaðið vaxið og þroskast, ef svo má
segja, en ritnefndir hvers tíma hafa verið óhræddar við að
feta nýja stigu í efnisöflun og útliti. Svo hefur einnig verið
undanfarin tvö ár og hafa m.a. birst hringborðsumræður,
greinar sem hafa krafist mikillar efnisöflunar o.s.frv.
Eftir að hafa ritstýrt blaðinu í tvö ár er kominn tími til þess
að hleypa að nýjum ritstjóra og er þetta tölublað það síð-
asta sem kemur út undir minni stjórn. Það hlýtur að vera
metnaðarmál LMFÍ og félagsmanna þess, sem nú eru
tæplega 700, að á vegum þess komi út vandað blað til að
miðla upplýsingum sem gagnast geta lögmönnum og
fjallar um starfsvettvang þeirra. Félagsmönnum LMFÍ
hefur fjölgað um 30 til 40 á hverju ári undanfarin ár og
með þeim aukna fjölda ætti að vera hægðarleikur fyrir
félagið að gefa út metnaðarfullt blað sem stendur undir
nafni. Til þess að svo verði þurfa hinir almennu félags-
menn auðvitað að koma ritstjórn til aðstoðar en blað
þetta er unnið í sjálfboðastarfi af ritnefnd með dyggri
aðstoð Ingimars og Eyrúnar á skrifstofu félagsins. Er
þeim, ritnefndarmönnum og greinarhöfundum þakkað
kærlega fyrir gott samstarf.
Í þessari afmælisútgáfu var leitað til fyrrverandi ritstjóra
blaðsins og má sjá afrakstur þess í blaðinu. Eru þeim
færðar bestu þakkir fyrir. Mörður lögmaður hefur verið
órjúfanlegur þáttur frá árdaga Lögmannablaðsins, og
sennilega mest lesna greinin, en gerð er úttekt á skrifum
hans frá upphafi og dregin upp mynd af manninum. Í
fyrsta skipti er birt viðtal við félagsmann, Örn Clausen hrl.
sem hefur lengstan starfsaldur lögmanna, og vonast rit-
stjórn til að það veki lukku.
Nú um áramótin útskrifast í fyrsta skipti lögfræðingar frá
öðrum háskóla en Háskóla Íslands en þá mun Háskólinn
á Bifröst útskrifa cand. jur. og í kjölfarið munu svo
Háskólinn í Reykjavík og Háskólinn á Akureyri útskrifa
lögfræðinga. Þegar ekki er lengur um að ræða að allir
lögmenn hafi nákvæmlega sama uppeldis- og menntun-
arbakgrunn þá er enn mikilvægara að þeir eigi sér sam-
eiginlegan vettvang og þar getur Lögmannablaðið skipt
miklu máli.
Viðfangsefni lögmanna eru oft á tíðum ólík en í grunninn
felst starfið í því sem Örn Clausen hrl. lýsir í fyrrnefndu
viðtali: „Annað hvort er lögmaður að hjálpa mönnum eða
hann er ekki í þessu djobbi. Hann má ekki fara eftir því
hvað honum finnst frekar en dómari. Lögmaður verður að
hjálpa skjólstæðingnum á allan hátt, hann er eiðsvarinn til
þess. Lögmaður má ekki fara eftir því hvað honum finnst
heldur verður hann að vera algjörlega objectivur og gera
allt sem hann getur fyrir skjólstæðinginn án þess að ljúga
að dómstólum, aldrei vísvitandi að ljúga.“
Að þessu leyti segir Örn að starf lögmanna hafi ekki neitt
breyst þau 47 ár sem hann hefur starfað. Vissulega er
þetta hárrétt og því miður að oft á tíðum virðist almenn-
ingur ekki gera sér grein fyrir þessu grunneðli lögmanns-
starfsins. Því er stundum slegið fram að lögmenn séu
málsvarar hins illa og það sem skiptir okkur lögmenn ekki
síður máli þegar rýrð er kastað á störf dómara og jafnvel
gengið svo langt að persónugera dómara þegar rætt er
um einstaka dóma, einkum í refsimálum. Með slíku er
grafið undan tilvist réttarríkisins og við því verður að
bregðast með betri kynningu á störfum okkar og því
hvernig leikreglur réttarkerfisins eru. Að sjálfsögðu er
gagnrýni af hinu góða enda sé hún byggð á þekkingu en
ekki byggð á æsifréttum og fordómum. Sú skoðun virðist
stundum ríkja að við sem höfum streðað við laganám
kunnum minna í lögum heldur en aðrir.
Öllum er hollt að huga að þeirri lífsspeki sem kemur fram
í Hávamálum og enda ég því pistill minn með eftirfarandi
vísu: „Meðalsnotr skyli manna hverr, æva til snotr sé.“
Gleðileg jól
4 < LÖGMANNABLAÐIÐ – 4 / 2005
Frá ritstjórn
Guðrún Björg Birgisdóttir hdl.