Lögmannablaðið - 01.03.2008, Blaðsíða 16

16 < LÖGMANNABLAÐIÐ – 4 / 2007
Þann 6. desember 2007 var
kveðinn upp dómur í Mann­
réttindadómstóli Evrópu í máli
gegn íslenska ríkinu í kjölfar
hæstaréttardóms nr. 214/2003,
Súsanna Westlund gegn Bjarna
Ómari Guðmundssyni.
Málavextir
Það mál varðaði galla í fasteigna­
viðskiptum við sölu á fasteign í
Reykjavík vorið 1999. Seljandi hafði
skipt um þakskífur að hluta á 50 ára
gömlu húsi sínu áður en sala fór
fram. Í söluyfirliti var þess getið að
skipt hefði verið um þakskífur en
ekki að það hefði aðeins verið gert
að hluta. Kaupandi taldi að í sölu­
yfirliti fælist að skipt hefði verið um
allar þakskífurnar. Seljandi taldi
kaupanda hafa kynnt sér vel ástand
hússins þar sem hann hafði fengið
það afhent nokkrum vikum áður en
kaupsamningur var undirritaður og
á þeim tíma haft menn í vinnu
vegna endurbóta úti og inni.
Kaupandi fékk viðurkennt með
héraðsdómi þann 16. apríl 2003 að
hann hefði mátt treysta því að skipt
hefði verið um allar þakskífurnar og
fékk dæmdar fullar bætur vegna
þessa galla. Seljandi vildi ekki una
héraðsdómi og áfrýjaði málinu til
Hæstaréttar.
Málinu áfrýjað til
Hæstaréttar
Áfrýjunarstefna var gefin út og birt
með tilskildum hætti og áfrýjanda
veittur lögbundinn frestur til að
útbúa gögn málsins. Jafnframt var
stefnda veittur frestur til sama tíma
til að tilkynna Hæstarétti hvort hann
tæki til varna. Við þingfestingu
málsins fyrir Hæstarétti þann 26.
júní 2003 lagði áfrýjandi fram
greinargerð sína og endurrit máls­
gagna sem lögð voru fram í héraði.
Stefndi tilkynnti ekki að hann
mundi taka til varna fyrir Hæstarétti
og var þar með komin upp sú staða
sem greinir í 3. mgr. 158. gr. laga
númer 91/1991 um meðferð einka­
mála en 1. mgr. 158. gr. hljóðar
svo:

„1. Nú hyggst stefndi skila greinargerð
í máli, og skal þá bréfleg tilkynning
hans um það berast Hæstarétti innan
frests sem honum var settur í þessu
skyni í áfrýjunar stefnu. Þegar mál er
þingfest ákveður [skrifstofa Hæsta­
réttar]1) stefnda frest í fjórar til sex
vikur til að skila greinargerð og sendir
honum eintak af málsgögnum áfrýj­
anda. Áfrýjanda skal tilkynnt um þann
frest sem stefnda er veittur.“
3. mgr. laganna er svohljóðandi:
„3. Berist Hæstarétti ekki tilkynning
skv. 1. mgr. eða skili stefndi ekki
greinargerð innan þess frests sem
honum hefur verið settur skal litið svo
á að hann krefjist staðfestingar
héraðsdóms. Skal málið þá dómtekið,
en fyrst má þó veita áfrýjanda
skamman frest til að ljúka gagnaöflun
sem hann hefur boðað í greinargerð.
Hæstiréttur kveður upp dóm í málinu
á grundvelli fyrirliggjandi gagna án
munnlegs flutnings.“
Ferill málsins fram að
dómsuppkvaðningu
Þegar hér var komið átti lögmaður
áfrýjanda samskipti við skrifstofu­
stjóra Hæstaréttar um áhrif þess að
stefndi nýtti sér ekki rétt sinn sam­
kvæmt 158. gr. einkamálalaga og
óskaði áfrýjandi að flytja málið
skriflega, enda væri málið engan
veginn tilbúið til dóms á grundvelli
áfrýjunarstefnu og greinargerðar
áfrýjanda fyrir Hæstarétti. Lögmanni
áfrýjanda var af því tilefni tjáð að
það væri skilningur Hæstaréttar á 3.
mgr. 158. gr. einkamálalaga að ekki
væri heimilt af hálfu áfrýjanda að
flytja málið, hvorki munnlega né
skriflega. Ekki kæmi heldur til
greina að skila nýrri greinargerð.
Íslenskt réttarfar fyrir
Mannréttindadómstóli
Evrópu
Valgeir Kristinsson, hrl.