Lögmannablaðið - 01.03.2010, Blaðsíða 19

LÖGMANNABLAÐIÐ – 1 / 2010 > 19
Siðareglur
lögmanna veita
aðhald
Í þeim efnahagslegu erfiðleikum sem
nú eru á Íslandi gegna lögmenn
mikilvægu hlutverki við að standa vörð
um meginreglur réttarríkisins. Mikil-
vægt er að siðareglur lögmanna séu
kynntar fyrir almenningi þannig að
skilningur á hlutverki lögmanna aukist
jafnframt því sem reglurnar séu aðhald
að störfum þeirra.
Í næstu blöðum mun Lögmanna-
blaðið vekja athygli á nýlegum úr-
skurðum úrskurðarnefndar lögmanna
þar sem störf lögmanna hafa þótt
aðfinnsluverð vegna þess að þau hafa
brotið í bága við siðareglur.
Dráttur á svörum lögmanna
aðfinnsluverður
Lögmanni er skylt, að boði stjórnarinnar
eða, eftir atvikum, úrskurðarnefndar
lögmanna, að gera viðhlítandi grein fyrir
máli sínu út af meintu broti eða ágreiningi
um skilning á reglum þessum. Ber
lögmanni í því efni að svara og sinna án
ástæðulauss dráttar fyrirspurnum og
kvaðningum stjórnar innar eða úrskurð­
arnefndarinnar (4. mgr. 43. gr. Codex
ethicus).
Í mörgum málum sem koma til kasta
úrskurðarnefndar hefur hún gert
athugasemd við að kærður lögmaður
hafði dregið að svara fyrirspurnum
nefndarinnar ellegar vanrækt að senda
henni umbeðin gögn. Er ljóst að í
slíkum tilvikum getur málsmeðferð
dregist úr hömlu og því hefur nefndin
lítið umburðarlyndi gagnvart seinagangi
og sinnuleysi lögmanna við að gera
grein fyrir máli sínu.
Siðareglur lögmanna hafa að geyma
vísireglur um hvað teljist almennt góðir
lögmannshættir. Í 44. gr. reglnanna er
áréttað að þær skuli ekki skoða sem
tæmandi taldar um góða lög manns-
hætti. Í greinargerð sem fylgdi Codex
ethicus kemur fram að lögmönn um sé
frjálst að leita upplýsinga um hvað teljist
góðir lögmannshættir hjá stjórn
lögmannafélagsins eða annars staðar.
Auk þess má nefna að úrskurðir
úrskurðarnefndarinnar geta verið hér til
nánari skýringa um hvort tiltekin
vinnubrögð lögmanna teljist vera góðir
lögmannshættir eða ekki. Í máli nr.
20/2008 fann úrskurðarnefndin að
mistökum sem urðu við breytingu á
fyrirkalli í stefnu við málshöfðun. Í
málinu hafði ekki tekist að birta stefnu
fyrir kæranda fyrir lok stefnubirt ingar-
frests. Hinn kærði lögmaður ákvað þá að
fresta þingfestingu málsins og breytti
eintaki sínu til samræmis við það.
Starfsmanni Íslandspósts sem átti að
birta stefnuna fyrir kæranda breytti hins
vegar einungis birtingarvottorðinu en
ekki fyrirkalli í stefnunni. Fyrirkallið í
stefnunni, sem kæranda var birt, var
þannig með rangri dagsetningu og
þingfesting því tilgreind 7 dögum áður
en birting átti sér stað. Lög maðurinn
sendi hins vegar breytt eintak til
héraðsdóms og það eintak var áritað af
héraðsdómara og var síðar nýtt sem
heimildarskjal til aðfarargerðar. Úrskurð-
ar nefndin fann að þessum vinnu brögð-
um, þótt önnur mistökin mætti hugsan-
lega að hluta rekja til athafna starfsmanns
Íslandspósts, og taldi að þau hefðu getað
skaðað hagsmuni kæranda.
Mörg fleiri mál komu fyrir nefndina
á síðasta ári þar sem kærandi taldi
brotið gegn tilteknum siðareglum án
þess að úrskurðarnefndin væri sammála
því mati. Meðal þeirra ágreiningsefna
sem upp komu voru hvort hagsmuna-
árekstur hefði átt sér stað í starfi
tiltekins lögmanns (9. og 2. mgr. 11.
gr.), um heimild lögmanns til að snúa
sér beint til aðila máls um málefni sem
annar lögmaður fór með (26. gr.) og
hvort stafsetningarvillur og setninga-
brengl í greinargerð lögmanns til
Hæstaréttar hefði farið gegn þeirri reglu
sem mælir fyrir um vandaðan mála-
tilbúnað lögmanna fyrir dómstólum
(22. gr.). Einnig var nokkuð um að
nefndin fjallaði ekki um atvik þar sem
þau voru talin falla utan valdsviðs
hennar, t.d. tilvik þegar lögmaður sem
einnig var löggiltur fasteignasali, var
talinn sinna starfi sem fasteignasali
frekar en lögmaður í tengslum við
fasteignaviðskipti.
Siðareglur lögmanna skipa mikil-
vægan sess í störfum lögmanna og veita
störfum þeirra aðhald. Úrskurðir
úrskurðarnefndarinnar geta síðan verið
mikilvægir við nánari túlkun á
gildissviði reglnanna. Alla úrskurði
nefndarinnar má lesa í heild á
heimasíðu LMFÍ.
Ingvi Snær Einarsson hdl.
tók saman.
Umfjöllun