Lögmannablaðið - 01.12.2011, Qupperneq 42

42 lögmaNNaBlaðið tBl 04/11
lMfÍ 100 ÁrA
75 ára afmæli lmfí
Þegar LmFÍ varð 75 ára hinn 11. desem-
ber 1986 var þess minnst með sérstakri
hátíðarsamkomu og síðdegishófi á Hótel
Sögu. Á hátíðarsamkomunni var lýst
kjöri tveggja heiðursfélaga, þeirra Ágústs
Fjeldsted hrl. og egils Sigurgeirssonar
hrl. en báðir höfðu innt af hendi störf
í þágu félagsins um langt árabil.34
Brot úr sögu félags
sveinn snorrason formaður afhendir ágústi
fjeldsted og agli sigurgeirssyni heiðurs­
skjöl.
Þetta er viNur miNN!
Lalli Johns var fastagestur inni í sakadómi þegar hann var og hét. Sakadómur var til
húsa í Borgartúni og einu sinni þegar Helgi i. Jónsson, þá dómarafulltrúi, var á heimleið
úr vinnu að kvöldlagi um kringdu hann nokkrir vafasamir menn og gerðu sig líklega til
atlögu. Helgi, sem æfði kraftlyftingar, setti sig í stellingar en þá steig Lalli fram og
sagði: -Strákar, þennan mann látið þið í friði, þetta er vinur minn! Félagarnir báru
greinilega mikla virðingu fyrir Lalla og hlýddu honum umyrðalaust.
kæru­ og ágreiningsmál baggi á stjórn
Starfsárið 1992-1993 hélt stjórn LmFÍ 38 fundi þar sem teknir hefðu verið til
umfjöllunar 413 dagskrárliðir. alls bárust stjórn 58 kæru- og ágreiningsmál og
afgreiddi hún auk þess 16 mál sem bárust fyrir aðalfundinn 1992. Slíkum málum
hafði fjölgað ár frá ári og voru orðin baggi á stjórninni sem og á starfseminni í
heild. með stofnun úrskurðarnefndar lögmanna árið 1998 gjörbreyttust stjórnarfundir
í lögmanna félaginu og voru stjórnarmenn því fegnir að þessi „kaleikur“ var frá
þeim tekinn svo þeir gætu sinnt félags- og réttinda málum lögmanna.31
Stjórn LMFÍ 1992-1993 að störfum
f.v. Óskar magnússon varaformaður, sigurður g. guðjónsson ritari, ragnar aðalsteinsson
formaður, marteinn másson framkvæmdastjóri, andri árnason meðstjórnandi og ásdís
j. rafnar gjaldkeri.
Úr skýrslu stjórnar 1956
„kæru og ágreiningsmál, er stjórninni
bárust, voru samtals 7. af þeim voru 3
ágreiningsmál um þóknun fyrir
málflutnings­ og lögfræðistörf, og var
eitt þeirra úrskurða, en sætt varð í
tveim.“