Lögmannablaðið - 01.03.2014, Blaðsíða 16

16 lögMannaBlaðið tBl 01/14
UMfJöllUn
líkast til stafar munurinn á samspili
heilmargra þátta.
Berglind: getur verið að hluti skýring­
arinnar sé að konur leggi meira upp
úr öryggi? Karlar víla ekki fyrir sér að
byrja í sjálfstæðum rekstri.
Lára: Konur eru ekki tilbúnar að
veðsetja húsin sín í sama mæli og karlar
né heldur að taka há lán til að hefja
atvinnurekstur. Þetta eru allt upplýsingar
sem liggja fyrir. Við erum áhættufælnari.
Auður: maður leggur ekki af stað fyrr
en baklandið er öruggt.
Berglind: Við rekumst gjarnan á þennan
eðlismun milli kvenna og karla. Það
er ekkert utanaðkomandi sem bannar
konum að gera sama og karlarnir.
„eruð þið svona
kvennastofa?“
Þyrí: Í Lögmannablaðinu fyrir tíu árum
var umfjöllun um konur í lögmennsku.
Niðurstaðan var sú að þar sem peningar
væru þar væru konur ekki, er það enn
svo?
Berglind: Ég veit það ekki. Konur hafa
verið talsvert í þeim málum sem komu
eftir hrun. Ég hef verið í slitastjórn
og hef aldrei í því starfi orðið vör við
nokkurn mun. En mér finnst það samt
dálítið merkilegt að þegar verið er að
úthluta stórum þrotabúum þá fá karlar
þau yfirleitt.
Lára: mér finnst konur vera ennþá
dálítið á kantinum á meðan karlarnir
spila inná.
Auður: Konur í lögmennsku eru ekki
komnar á réttan stað ennþá. Það er
skekkja í málaflokkunum og erfitt
fyrir konur að sækja á t.d. í fjármála­
fyrirtækjunum. Þetta er svona „maður
þekkir mann“ dæmi. Þú þekkir einhvern
forstjóra og færð því verkefni þar svo
það er ekki auðvelt að komast að
borðinu.
Þyrí: Hafið þið farið til þeirra og sótt
ykkur verkefni?
Auður: Já, við höfum sótt okkur verkefni
kerfisbundið en þetta er hark og ekkert
sem gerist að sjálfu sér. Við höfum
stundum fengið skrýtnar spurningar
eins og t.d.: „Já eruð þið svona
kvennastofa?“. Ég efast um að karlar
heyri athugasemdina: „Eruð þið svona
karlastofa?“ Svo erum við líka konur á
vissum aldri, eigum allar þrjú börn og
höfum líka fengið spurningar eins og:
„Hvað gerið þið ef barnið verður veikt?“
Það er voða fínt að tala um að þetta sé
allt að breytast en maður er enn að fá
svona sjokkerandi spurningar.
Berglind: Ég kannast ekki við þetta
viðhorf í minn garð.
Marta: tek undir með Berglind, ég
kannast ekki við þetta viðhorf í dag.
Ég hef raunar aldrei fundið fyrir því,
þar sem ég hef unnið, að gerður sé
greinarmunur á kynjum, hvorki hvað
varðar verkefnaval né hvað varðar
almenn viðhorf. Hitt er annað, í hvaða
málaflokkum konur í lögmennsku starfa.
Ég sé það nú ekki af þeim tölum sem
lmFÍ hefur tekið saman og liggja hér
fyrir. mér segir þó svo hugur að það
séu líklega færri konur í lögmennsku í
eigin rekstri, í málaflokkum tengdum
fjármálageiranum. Hvort að það sé vegna
áhugasviðs hvers og eins, eða annarra
ástæðna, má velta fyrir sér. Ég held
reyndar að þeim konum fari fjölgandi
sem hafi áhuga á fyrirtækjalögfræði og
starfa við það.
Lára: Ég tek undir þetta, ég kannast
ekki við þetta í dag. Ég var hins
vegar fyrsti lögfræðingurinn í starfi
hjá Alþýðusambandi Íslands þegar ég
byrjaði þar 1982. Ég vann þar í tólf ár
og þá var stöðugt verið að bauna á mig.
konur í karlastétt
Þyrí: Lára minntist á að konur legðu
meiri áherslu á fjölskylduna en karlar
á ákveðnu tímabili í lífi sínu. Er það svo
og hvar eru þá konurnar þegar börnin
eru orðin stór? Af hverju eru þá ekki fleiri
konur í lögmennsku sem eru komnar á
miðjan aldur?
Auður: Sú þróun að konur hætti í
lögmennsku upp úr miðjum aldri á sér
einnig stað erlendis.
Marta: Þetta er líkast til margþætt
spurning. Ef konur velja eða þurfa að
fara úr praxís á einhverjum tímapunkti,
hver sem ástæðan er, er endurkoma
kannski erfið. Í þessu sambandi má
nefna þann mun sem er á lengd og töku
Fyrsta konan í LMFÍ
Fyrsta konan í LmFÍ var Rannveig
Þorsteinsdóttir árið 1952 en hún var
kjörin heiðursfélagi árið 1979. Hún
var jafnframt fyrsta konan til að verða
hæstaréttarlögmaður árið 1959.