Valsblaðið - 01.05.2012, Qupperneq 52

52 Valsblaðið2012
bolabrögðum beitt. Hver leikmaður var á
sínum stað og gætti vel að hlutverki sínu
í leiknum. Enginn hældist um. Þeir eldri
leiðbeindu þeim yngri og þannig mætti
áfram telja. „Enginn verður daufingi af
því að helga leik sinn Drottni – þvert á
móti,“ sagði Friðrik.
Þetta var fyrir 100 árum og nú er kom-
in bensínstöð á gamla Valsvöllinn. Allt
sem þá var er horfið – nema leikurinn og
kristnu gildin. Af kennslutækjum Frið-
riks hefur tvennt dugað lengst: Fótbolt-
inn og Vatnaskógur. Brátt verða 90 ár frá
því strákar fóru fyrst í Vatnaskóg við
Eyrarvatn og enn er þar ærslast í skógi,
keppt í fótbolta útá velli, róið á vatninu
og sungið í salnum. Þar sóla sig strákar í
grasi og tyggja strá – í Oddakoti – og
hlusta á foringja sína segja skemmtilegar
sögur, sannar og lognar.
Allt er þetta ágætt; bæði fótboltinn og
Vatnaskógur – en aldrei má gleymast að
tilgangurinn með starfi Friðriks var að
leiða ungdóminn á vegi Krists. Valsmenn
spyrja sem svo: Á Valur að halda uppi
starfi að hætti séra Friðriks og kenna
kristin gildi? Gæti það orðið til þess að
laða börn að Hlíðarenda?
Fyrir 15 árum fóru á kreik tveir Vals-
menn, aðdáendur sr. Friðriks, og buðu
strákum í 6. flokki Vals á fundi í Frið-
rikskapellu. Annar var 81 árs og hafði
verið samstarfsmaður Friðriks. Hann gat
spilað á orgel – með bundið fyrir augu –
í næstum öllum söngvum séra Friðriks.
Hinn var formaður stjórnar Friðriks-
kapellu. Strákarnir sungu kraftmikla
Friðriks-söngva í kapellunni og hlustuðu
lítilsháttar á guðsorð. Á eftir spiluðu þeir
bingó í gamla félagsheimilinu og
hlustuðu á framhaldssögu.
Þessir fundir urðu ekki margir. Gamli
maðurinn dó og formaðurinn missti móð-
inn. Þar fyrir utan var fundarformið gam-
aldags, en ef til vill nýstárlegt fyrir strák-
ana. Friðrik var alla tíð vakandi yfir þeim
aðferðum sem hann beitti við kennslu.
Hann var ekki gamaldags og varð t.d.
manna fyrstur til að nota skuggamynda-
vél og allskyns aðrar nýjungar sem bár-
ust til landsins.
Valur hefur notið Friðriks alla tíð. Læri-
sveinar hans voru margir og í Val hafa
alltaf verið konur og karlar sem bera upp-
eldi og kennslu Friðriks fagurt vitni. Sann-
arlega hefur séra Friðrik aldrei yfirgefið
Hlíðarenda og andi hans hefur lifað fyrstu
Valsöldina. Einn Friðrik á hverri öld, það
er hófstillt bón, og bænaefni okkar er að
góður Guð sendi Val annan Friðrik.
Það var ekki einfalt mál fyrir skeggjaðan
karl á fimmtugsaldri að safna að sér
strákum, en Friðrik var ekki venjulegur
karl. Hann talaði varlega um áhugamál
sín og ræddi aldrei trúmál, en lagði sig
eftir því sem strákarnir höfðu áhuga á
–og þeir höfðu áhuga á fótbolta. Friðrik
hafði fyrst í stað engan áhuga á fótbolta,
en smitaðist af áhuga strákanna. Hann
fann leið til að nota fótboltaleikinn sem
tæki til að kenna kristin gildi.
Friðrik strengdi yfir gamla Valsvöllinn
ósýnilegan borða sem á var letrað: „Helg-
að Drottni.“ Og á vellinum – undir ósýni-
lega borðanum – var leikið samkvæmt
kristnum gildum. Þar var ekki blótað né
ÞorsteinnHaraldsson
GóðurGuðsendi
ValannanFriðrik
Köllun séra Friðriks var að leiða unga menn á
vegi Krists. Hann vildi gera þá að góðum og nýtum
borgurum. Friðrik kenndi þeim kristin gildi
Séra Friðrik Friðriksson sparkar bolta
við vígslu fyrsta knattspyrnuvallarins
að Hlíðarenda 1949.