Valsblaðið - 01.05.2012, Síða 54

54 Valsblaðið2012
HvererValsmaðurinn?
inni á Hlíðarenda. Reyndar komu þar
grjóthnullungar upp úr. Á Hlíðarenda var
aðstaðan auðvitað bara gamla fjósið. Þar
var Valdi húsvörður og sá um að hafa til
bað fyrir okkur á eftir æfingar. Þar var
kar eitt sem Valdi var búinn að láta renna
í þegar æfingunni var lokið. Oftast var
vatnið í karinu alveg rosalega heitt, varla
hægt að komast ofaní … og svo var
þarna ein sturta. Þetta var aðstaðan. Okk-
ur fannst þetta fínt á þessum tíma.
Það var nú ætlast til að menn skoluðu
af sér í sturtunni áður en þeir fóru í karið.
Stundum var nú misbrestur á því og
hentu menn sér stundum sveittir og
drulluskítugir í karið, einkum útlending-
arnir, t.d. þegar við spiluðum við erlend
lið.
Einu sinni kom lið frá útlöndum í
heimsókn til Vals. Liðið gisti í Fjósinu.
Þar með misstum við búnings- og baðað-
stöðuna um tíma. Þá var gripið til þess
ráðs að tjalda stóru tjaldi fyrir framan
Fjósið, þar sem mannskapurinn þurfti að
klæða sig úr og í. Svo breyttist öll að-
staða auðvitað þegar við fengum nýtt
íþróttahús.
Af knattspyrnuferli með meistara-
flokki, Íslandsmeistari 1956
Ég lék minn fyrsta leik í meistarflokki
árið 1951. Eftir það tímabil duttu nú úr
nokkur ár. Ég gifti mig og stofnaði fjöl-
skyldu og þá fór tíminn í annað. Seinna
kom ég til baka og verð Íslandsmeistari
árið 1956.
Þegar fyrrverandi formaður knattspyrnu-
deildar, félagsins og heiðursfélagi kemur í
heimsókn á Hlíðarenda eru ekki margir af
yngri félgasmönnum sem kannast við
manninn. Ægir Ferdinandsson var í ára-
tugi einn af þeim sem helguðu Val starfs-
krafta sína á óeigingjarnan hátt. Ægir á
svo sannarlega sinn þátt í því að Knatt-
spyrnufélagið Valur er enn stórveldi sem
íþróttafélag eftir hundrað og eins árs sögu.
Sparkað á Egilsgötuvelli
Þegar ég er strákur átti ég heima á Lauga-
vegi 135 sem var aðeins fyrir austan
gömlu vatnsþróna. Þetta er svæðið í
kringum Hlemm. Þarna var Egill Vil-
hjálmsson með sitt bílaverkstæði og bíla-
umboð. Hann geymdi nýja bíla þarna á
svæðinu. Þeir voru fluttir inn í trékössum
og tekið utan af þeim eftir því sem þeir
seldust. Þarna var líka gamla gasstöðin í
nágrenninu. Á Laugavegi 128 eða rétt hjá
mér bjó svo Frímann Helgason, hinn
mikli Valsmaður og íþróttafréttaritari á
Þjóðviljanum. Hörður Felixson sem lék
með meistarflokki Vals bjó þarna í hverf-
inu svo og Friðrik Ólafsson síðar stór-
meistari í skák. Pabbi Friðriks var ágætur
skákmaður svo þegar ég var þar í heim-
sókn var taflið oft tekið fram. Ég man
ekki eftir að Friðrik hafi stundað fótbolta
en systir hans, Margrét, lék handbolta
með Fram. Fleiri Framarar bjuggu þarna.
Þar á meðal hinn þekkti knattspyrnumað-
ur og síðar íþróttakennari Karl Guð-
mundsson og bræður hans Guðmundur
og Steinn.
Það hefði því verið nærtækt fyrir mig
að ganga til liðs við Fram því ekki langt
frá mér, upp við Sjómannaskóla voru
Framarar með aðstöðu. En ég var nú
mikið að þvælast á hjóli utan míns hverf-
is í Norðurmýrinni og þar rakst ég á
stráka á æfingu á svokölluðum Egils-
götuvelli. Völlurinn var bara rauðamöls-
völlur með engum mörkum. Við notuð-
um bara steina fyrir mörk. Strákarnir sem
þarna spörkuðu bolta voru Valsmenn,
fjórði flokkur. Ég fékk að vera með.
Þannig gerðist ég Valsmaður. Þarna var
maður, Grímar Jónsson, kenndur við
verslunina Varmá á Hverfisgötu sem
þjálfaði strákana. Grímar var unglinga-
þjálfari Vals ansi lengi. Mér var vel tekið
og fannst þetta gaman svo ég hélt áfram
að mæta á æfingar. Egilsgötuvöllur lagð-
ist svo af en hann var einmitt þar sem
Heilsuverndarstöðin stendur nú.
Ég verð að minnast á annan mann sem
hjálpaði til við þjálfunina en það var Jón
Þórarinsson verslunarstjóri í Vísi á Lauga-
vegi 1 og kaupmaður. Hann átti heima
þarna upp á Egilsgötu rétt fyrir ofan. Pabbi
hans var kennari í Austurbæjarskóla. Þessi
Jón er svo pabbi Sævars Jónssonar Vals-
manns og nú kaupmanns. Jón Þórarinsson
spilaði í mörg ár í meistarflokki.
Kappleiki spiluðum við svo á velli
vestur í bæ sem hét Grímstaðaholtsvöll-
ur. Þar sem Trípólíbíó og prófessorsbú-
staðirnir komu svo síðar. Þegar sá völlur
lagðist af lék þriðji flokkur mikið á Há-
skólavellinum. Þeim leiðindavelli.
Forréttindi fyrirliða þriðja flokks
Þegar ég er í þriðja flokki verð ég fyrir-
liði liðsins. Það var þá siður hjá Grímari
þjálfara að þeir sem voru fyrirliðar þriðja
flokks fengu hjá honum vinnu í verslun-
inni. Ég var þarna hjá honum í tvö sum-
ur. Þar fann ég lyktina af verslunarrekstri.
Ég var með þúsund krónur á mánuði. Það
þótti fínt fyrir strák eins og mig.
Varmá var þá nokkurs konar félags-
heimili Valsmanna. Í kompunni fyrir inn-
an verslunina sátu menn og kjöftuðu um
allt mögulegt. Grímar var með töfluæf-
ingar í kompunni. Pældi í taktík. Hann
var voðalegur spekúlant.
Ein sturta og kar
Það þótti mikill munur og voðalega fínt
þegar við fengum að æfa og spila á möl-
StrákurúrFramhverfi
geristValsmaður
Ægir Ferdinandsson fyrrverandi formaður
og nú heiðursfélagi Vals segir frá
Ægir um borð í Gullfossi 1959.