Valsblaðið - 01.05.2012, Blaðsíða 56

56 Valsblaðið2012
Starfiðermargt
Rígur á milli deilda
Það var heilmikill rígur á milli deilda. Þá
var t.d. íþróttahúsið komið í gagnið og
heilmikil slagsmál um tíma í húsinu.
Meðal annars vegna þess að íþróttahús-
nefndin samdi við TBR eða Tennis- og
badmintonfélag Reykjavíkur um að fé-
lagið borgaði fyrirfram fyrir leigu í hús-
inu. Fyrir bragðið gekk fyrr að byggja
húsið. TBR hafði alltaf fasta tíma í hús-
inu en Valur fékk þá færri tíma fyrir
deildirnar. Við þurftum því að slást um
tíma. Þórarinn Eyþórsson var þá formað-
ur handknattleiksdeildarinnar. Við rif-
umst oft um þetta. Ég var ægilega frekur
og þóttist vera með meirihlutavald og út
á frekjuna fékk ég nú kannski eitthvað
heldur fleiri tíma en Þórarinn. Veturinn
var auðvitað vertíð handboltans … við
vorum bara í innanhússbolta. Við Þórar-
inn vorum nú þrátt fyrir þetta ljómandi
góðir vinir.
Hverfiskjötbúðin
Föðurbróðir minn rak verslun á Hverfis-
götunni sem hann setti á laggirnar árið
1954. Þessi frændi minn fær svo lóð inn
á Laugarvegi 133. Og fer að byggja.
Fjárrráðin voru kannski ekki mikil svo
hann gengur dálítið nærri búðinni. Ef
eitthvað kom í kassann keypti hann
kannski timbur eða eitthvað í bygg-
inguna. Búðin drabbast þá niður í ekki
neitt. Á endanum vill hann losna við búð-
ina og býður mér hana til kaups. Það var
freistandi svo ég stökk á þetta. Þó ég
væri nú nýlega kominn úr Verslunarskól-
anum kunni ég nú ekki að reka svona
verslun. Ég hef síðan reksturinn 1962. Ég
vissi ekkert hvað súpukjöt var … en svo
kom þetta smám saman. Ég hafði nef fyr-
ir að reka svona verslun og heilmikinn
áhuga svo fljótlega fór þetta að ganga
mjög vel. Um það leyti sem sala mjólkur
er gefin frjáls stækka ég búðina. Ég fékk
þá að selja mjólk sem var mikil lyftistöng
fyrir búðina því þeir sem seldu mjólk
fengu kúnna.
Alvarlegur maður í
Hverfiskjötbúðinni
Þegar ég hætti sem formaður knatt-
spyrnudeildar er ég nýfarinn að reka
veslunina á Hverfisgötu, Hverfiskjötbúð-
ina. Það var mikil vinna að sjá um svo-
leiðis rekstur og ég hafði fullt með það.
Palli Guðna var þá formaður Vals. Ég var
mikið á mig en ég lofaði að athuga mál-
ið. Svo endaði það þannig að ég tók þetta
að mér og varð fyrsti formaður knatt-
spyrnudeildar Vals. Auðvitað tók ég þetta
mjög alvarlega og fannst þetta mikið
ábyrgðarstarf. Ég fékk með mér í stjórn
menn sem ég þekkti.
Áður en deildin var formlega stofnuð
var til svokölluð knattspyrnunefnd. Hin
nýstofnaða knattspyrnudeild rukkaði m.a.
inn félagsgjöld og réð þjálfara. Deildirn-
ar höfðu allar sér fjárhag. Handboltinn
rukkaði sitt fólk og við okkar. Stundum
var nú sama fólkið rukkað af báðum
deildum. Það kom fyrir að sumir vildu
ekki borga báðum deildum og þurftu þá
að velja á milli.
Ég man að niðurstöðutala fyrsta rekstr-
arreiknings var 50 þúsund. Þetta var ekki
sérlega há tala. Enginn fékk borgað fyrir
að þjálfa svo þetta voru boltakaup og það
allra nauðsynlegasta. Ekki einu sinni
meistaraflokksmönnum datt í hug að fá
borgað, allt var unnið af sjálfboðaliðum.
Ég er svo formaður í fimm ár til ársins
1964.
Formaður Vals kemur til Ægis á
vinnutíma
Ég stefndi nú aldrei á það að verða
félagsmálafrömuður í Val. Ég hafði verið
í einhverjum nefndum fyrir félagið,
skemmtinefnd og svoleiðis. Svo var það
að ákveðið var á aðalfundi árið 1958 að
skipta Val upp í deildir. Stofnaðar voru
þrjár deildir, knattspyrnudeild, hand-
knattleiksdeild og skíðadeild. Ég var þá
ekkert að starfa hjá Val. Held að ég hafi
ekki einu sinni æft fótbolta. Á þessum
árum vann ég hjá Magnús Kjaran.
Þá gerðist það einn góðan veðurdag að
til mín í vinnuna kemur Sveinn Zoega,
formaður Vals og spyr hvort hann geti
talað við mig. Mér brá nú að fá karlinn
til mín svona í vinnuna. Ég hafði ekkert
prívat, skrifstofu eða svoleiðis þannig að
við gætum rætt saman í einrúmi. Ég fann
engin ráð nema bjóða honum á skrifstofu
eigandans, Magnúsar Kjarans. Þá segir
hann mér að það vanti formann fyrir nýju
knattspyrnudeildina og hvort ég sé ekki
til í að taka það að mér. Það kom nú heil-
Ægir á skíðum í Austurríki.