Valsblaðið - 01.05.2015, Síða 43

Valsblaðið 2015 43
Óli kom með inn í starfið. En þeir bættu
líka verulega í æfingarnar. Við vorum
með hádegisæfingar og kvöldæfingar.
Auk þess sem við vorum komnir í jóga
til að vinna með liðleikann. Þetta voru
mikil viðbrigði og mjög gaman að hafa
tekið þátt í þessu en þetta var auðvitað
dálítið öfgakennt. Þetta var greinilega of
mikið fyrir suma. Menn eru auðvitað í
sportinu á mismunandi forsendum. Sum-
ir eru fyrst og fremst í þessu út af félags-
skapnum. Þeir vilja fyrst og fremst að
þetta sé gaman. Þá er ekkert gaman að fá
að heyra það ef þú kemst ekki úr skóla
eða vinnu til að mæta á hádegisæfingu.
Þó svo að mönnum hafi gengið það til að
lyfta boltanum hærra með aukaæfingum
í hádeginu þá snerist það við því margir
urðu mjög pirraðir á þessum hádegisæf-
ingum.
bolta og fótbolta. En nú er þetta varla
meira en rígur. En það má svosem benda
á að þegar Akureyri ákvað að spila
heimaleikina í handboltanum í KA-hús-
inu þá gerðist það ekki sársaukalaust. Það
voru menn sem sögðu sig úr stjórn og
sumir handboltaáhugamenn hafa ekki
mætt á leiki eftir að þetta var ákveðið.
Þannig að rígurinn er vissulega til staðar.
En þar sem ég var aldrei alinn upp í þess-
um ríg og aldrei talað svona á mínu
heimili þá hef ég alla tíð verið laus við
þessa hugsun. En maður kynntist þessu í
gegnum félagana og í gegnum liðið. Þar
þótti ekkert skemmtilegra en að vinna
Þór. Sérstaklega eftir að maður var kom-
inn í MA og átti þar marga góða félaga úr
Þór. Þá var fátt skemmtilegra en að mæta
í skólann eftir að hafa unnið þá. En það
hefði aldrei komið til greina að skipta yfir
í Þór ef það hefði fjarað undan okkur í
KA. Enda held ég að ég hafi einu sinni
tapað fyrir Þór á öllum mínum ferli í KA.
En þegar þú ákveður að koma suður,
hvað fékk þig til að skipta yfir í Val?
Var það tilkoma Ólafs Stefánssonar?
Þegar við ákváðum að koma suður þá
var það fyrst og fremst vegna þess að við
vorum á leiðinni í nám sem ekki var
kostur á fyrir norðan. Handboltalega var
ég ánægður með þá þjálfun sem var í
boði á Akureyri. Það voru tvö til þrjú fé-
lög fyrir sunnan sem komu til greina. En
ég talaði við Óla í síma og hann kynnti
fyrir mér sínar hugmyndir og mér fannst
mjög spennandi sá uppgangur sem var
framundan á Hlíðarenda. En ég ráðfærði
mig líka við Atla Hilmarsson um hvað
hentaði mér handboltalega. Hann hvatti
mig til að taka handleiðslu Ólafs og benti
mér líka á að Ragnar Óskarsson væri
pottþéttur í því sem hann tæki sér fyrir
hendur. Svo spilaði það líka inn í að í Val
voru strákar á mínu reki sem ég þekkti úr
unglingalandsliðinu, t.d. Sveinn Aron og
Agnar Smári. Auk þess sem Heimir Rík-
harðsson hafði þjálfað mig í unglinga-
landsliðinu. Síðan leitaði ég líka til
Heimis Árnasonar sem var að þjálfa mig
fyrir norðan og hafði spilað í Val. Það
var sama sagan þar. Hann hvatti mig til
að ganga til liðs við Val. Það sögðu allir
sömu söguna, það væri vel tekið á móti
aðkomumönnum, umgjörðin væri flott
og topp menn í kringum starfið. Það hafa
líka verið mjög góð tengsl á milli Akur-
eyrar og Vals.
En þegar þú kemur suður þá eru mikl­
ar væntingar á Hlíðarenda. Óli og
Raggi hafa tekið við þjálfuninni og
nýir menn gengnir til liðs við Val.
Ólafur mætir til leiks með miklar
skoðanir á ótrúlegustu hlutum, hvort
heldur það sé handbolti, mataræði,
klæðaburður eða lífsmáti. Hvernig
horfði þetta við þér?
Þetta voru vitaskuld mikil viðbrigði frá
því sem maður hafði áður kynnst. Það
var ekki bara fyrir okkur sem vorum nýir
í Val heldur fyrir allan mannskapinn. Það
var alveg klárt frá Óla og Ragga að þeir
ætluðu að lyfta starfinu á hærra plan. Öll
þeirra nálgun var með öðrum hætti en
við áttum að venjast. Fundirnir snerust
ekki bara um íþróttina heldur lífið sjálft.
Þar var hugsunin að bæta ákveðna hluti í
lífinu sem við áttum síðan að taka með
okkur inn á völlinn. Þetta er mjög
skemmtileg heimspekileg pæling sem
„Það sögðu allir sömu söguna, það væri
vel tekið á móti aðkomumönnum, umgjörðin
væri flott og topp menn í kringum starfið.“