Öldrun - 01.02.2003, Blaðsíða 26

26 ÖLDRUN – 21. ÁRG. 1. TBL. 2003
Á Landakoti hafa um tíma verið
starfræktir endurminningahópar.
Hér á eftir fer lýsing á hugmynda-
fræðinni sem þar liggur að baki og
hvernig starfinu er háttað.
Inngangur
Minningar eru mikilvægur hluti af lífi okkar – ekki
síst þegar við förum að eldast.
Við njótum þess að vera með góðum vinum og
deila með þeim minningum frá sameiginlegri fortíð.
Mikill áhugi virðist vera á afturhvarfi til fortíðar ef
marka má vinsældir mannfagnaða sem stofnað er til af
einskærri fortíðarþrá. Dæmi um þetta eru fermingar-
systkinamót, útskriftarafmæli, áramótafagnaður 68
kynslóðarinnar og jafnvel ættarmót. Slíkar samkomur
snúast aðallega um að skemmta sér í gömlum og
góðum félagsskap og rifja upp gamlar minningar. Með
hækkandi aldri fækkar í hópnum sem hægt er að deila
sameiginlegum minningum með.
Þegar aldraður einstaklingur er ekki lengur fær um
að halda heimili vistast hann á öldrunarstofnun. Þar er
sums staðar búið þannig að íbúum að veraldlegar
eigur komast fyrir í einum náttborðsskáp og það er fátt
sem minnir á það líf sem liðið er. Þá eru minningar
dýrmætar og mikilvægt að hlúa að þeim.
Í hagstæðu umhverfi og við réttar aðstæður er
hægt að kveikja minningar hjá flestum öldruðum sem
bæta sjálfstraust, gleðja og gefa lífinu gildi.
Umhverfið
Það er afar mikilvægt fyrir alla einstaklinga að búa
við aðstæður og í umhverfi sem þeim líður vel í.
Á mörgum stærri stofnunum þar sem eldra fólk
býr, er umhverfið framandi og ólíkt því sem íbúarnir
hafa vanist. Sums staðar borðar vistfólk bakkafæði í
flóðlýstum, hávaðasömum borðstofum þar sem hús-
gögnin eru úr stáli og harðplasti – og allir eru með
smekki. Slíkt umhverfi er varla til þess fallið að auka
sjálfsvirðingu eða bæta líðan heimilisfólksins.
Víða á öldrunarstofnunum hefur verið gert átak í
að skapa heimilislegt andrúmsloft í þeim tilgangi að
bæta líðan þeirra sem þar dvelja. Þetta hefur tekist vel
á mörgum stöðum en eftir því sem stofnunin er stærri
og hlutverkin fleiri virðist erfiðara að losna við stofn-
anabraginn.
Landakot er öldrunarspítali og ber þess merki þó
að á deildum sé víða leitast við að skapa hlýlegt
umhverfi. Það kom sér því vel að mögulegt reyndist að
nýta hluta af iðjuþjálfunardeild Landakots til að inn-
rétta notalega gamaldags stofu, „stássstofu“ svokall-
aða, sem er heimilislegt athvarf í sjúkrahúsumhverf-
inu.
Reyndin er sú að slíkt umhverfi eykur öryggis-
kennd og bætir líðan þeirra sem þar koma og hefur
nýst vel sem rammi utan um endurminningahópa sem
hér mun greint lítillega frá.
Auk „stássstofunnar“ hefur verið komið fyrir vísi að
safni sem að mestu er safn nytjahluta sem ekki sjást
lengur á venjulegum heimilum. Hlutir þessir eru not-
Manstu gamla daga …
Ingibjörg Pétursdóttir,
iðjuþjálfi LSH Landakoti.