Öldrun - 01.02.2003, Blaðsíða 29

29ÖLDRUN – 21. ÁRG. 1. TBL. 2003
Minningar hafa reynst vel til að bæta samskipti
aðstandenda við sjúka/heilabilaða ættingja. Það getur
létt mjög á streitu og vanlíðan að minnast saman með
því að skoða gamlar myndir, hlusta á tónlist sem
minnir á góð æviskeið eða rifja upp e-ð skemmtilegt.
Síðast en ekki síst stuðlar þátttaka í endurminn-
ingahópum að bættu sjálfsmati og sjálfsvirðingu þátt-
takenda. Upprifjun á hlutverkum, lífshlaupi, áhuga-
málum svo ekki sé talað um afrekum fyrr á ævinni
getur verið árangursrík sjálfsstyrkingaraðferð.
Endurminningahópar eru til þess fallnir að liðka
fyrir jákvæðum samskiptum, bæta félagslega færni og
rjúfa einangrun. Það er því full ástæða til að mæla með
þeim á öldrunarstofnunum vegna þess að flestir – bæði
aldraðir og starfsfólk – hafa yfirleitt einnig ánægju af.
Auk þess er hér um afar ódýrt meðferðarform að
ræða.
Fjarlægðin gerir fjöllin blá og mennina mikla. Er
ekki um að gera að nýta sér það á jákvæðan og upp-
byggjandi hátt?
Heimildir:
Bruce, E. Hodgson, S., og Schweitzer, P. (1999). Reminiscing with
people with dementia: a handbook for carers. London: Age
Exchange Publication.
Jones, E. D. og Beck-Little, R. (2002). The use of reminiscence therapy
for the treatment of depression in rural-dwelling older adults. Issues
in Mental Health Nursing, 23, 279-290.
Moss, S. E., Polignano, E., White, C. L., Minichiello, M. D. og Sunder-
land, T. (2002). Reminiscence group activities and discourse
interaction in Alzheimer disease. Journal of Gerontological Nursing,
28(8), 36-44.
Osborn, C. (1993). The Reminiscence handbook: ideas for creative acti-
vities with older people. London: Age Exchange Publication.
Gagnleg netföng:
age-exchange.org.uk/
eldrenetverket.dk