Alþýðublaðið - 05.12.1919, Blaðsíða 4
4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
tXásefqfélagið
heldur fund í Bárubúð sunnud. 7. þ. m. kl. 2 e. h.
Mætið stundvíslega.
Stjópnin.
ma spara
með því að verzla við
cffiaupfálacj verfiamanna,
Laugaveg 22 A. Sími 728.
r
Arsskemtun
verður haldin í Bárubúð laugardags- og sunnudags-
kvöld þ. 6. og 7. þ. m.
Aðgöngumiðar verða afhentir í Bárunni. Fyrir
laugardagskvöld: Föstudaginn 5. þ. m. frá kl. 11 árd.
til 61/* síðd. Og fyrir sunnudagskvöld: Laugard. 6.
þ. m. frá kl. 11 árd. til 6 siðd.
Húsið verður opnað kl. 71/*, og skemtunin byrj-
ar stundvíslega kl. 8 síðd.
Sk:emtinefndin.
stúlkan vissi af eða ekki hafði
hún unnið fyrsta sigminn. Hún
hafði náð tökum á huga hans og
vakið forvitni hans. Hvað átti
þessi vilta rós kolanámanna við?
Hún hélt áfram að taka inn
þvottinn án þess að vita að hún
hefði sagt nokkuð merkilegt.
Hallur hugleiddi orð hennar og
athugaðl svip hennar. Hefði ein-
hver daðurdrósin mælt þessi orð,
mátti að eins skilja þau á einn
veg: sem áskorun. En í hinum
skæru gráu augum ungu stúlk-
unnar var ekkert daður, að eins
þjáningar. Af hverju gat kona
þjaðst, sem var ein, ung og sterk
eins og hún? Var það þunglyndi
þjoðflokksins, sem sungið er um
i gömlu þjóðvísunum? Eða önnur
tegund þungiyndis, sem borið er
og barnfætt 1 námuhverfum Ame-
ríku?
Ait látbragð ungu stúlkunnar
hafði sömu áhrif og orð hennar.
Augun voru grá og lágu innarlega
undir dökkum brúnum, sem sam-
svöiuðu ekki háralitnum. Munn-
urinn var einbeittur og beinn
eins og rautt stryk á andliti
hennar. Augnatillit hennar var
djaiflegt og fjörlegt og um leið
toitiyggnislegt. En þegar hún
brosti urðu varirnar bogadregnar,
augun dekkri og fyltust djúpri
þrá. Óneitanlega var þessi irska
stúlka fögur og aðlaðandi og ekki
lítilmótleg að neinu leyti.
VIII.
Hallur .spurði nýja kunningja
sinn að heiti og- komst að þvf að
naín hennar var Mary Burke.
„Þér hafið ekki verið hér lengi“,
sagði hún, Bfyrst þér hafið ekki
heyrt rauðu Mary getið. Það ei
vegna hársins þess arna“.
„Nei eg hefi ekki verið hér
lerigí en nú hugsa eg það geti
dregist — vegna hársins þess arna!
Má eg koma og heimsækja yður
fröken Burke?“
Hún svaraði ekki en leit á
heimkynni sitt. Það var ómálaður
kofi með þremur herbergiskytrum
í. Hann var hrörlegri en önnur
hús. Umhveifis hann var meiri
aur og leðja en hina kofana.
Grindurnar voru brotnar og fúnar
og auðsjáanlega farið að nota þær
í eldi.nn. Gluggarúðurnar voru
sprungnar og brotnar og þakið
hroðvirknislega bætt.
„Má eg þá koma?“ flýtti hann
sér að spyrja svo ekki liti út
sem haun athugaði heirnkynni
hennar of vandlega.
„Má vera“, mælti stúlkan og
tók þvottakörfuna. Hann gekk til
hennar og bjóst til að bera hana,
en stúlkan slepti ekki. Hún tók
körfuna föstum tökum og leit
tortryggnislega á hann um leið
og hún sagði: „Þér megið svo
sem koma en yður mun varla
finnast til um staðinn. Það geta
nágrannarnir frætt yður um“.
„Eg held varla að eg þekki
nokkurn af nábúum yðar“, sagði
hinn.
cfficmið og lííið a
sjýju vörurnar
Jðaugaveg 45.
Spyriið um verðið! — Sjá-
ið hvort það er hœrra en
annarsstaðar.
Ka-tjon og ábyrgðannaður:
Olafur Friðriksson
Pientsmiðjan Gutenberg.