Alþýðublaðið - 27.09.1924, Síða 3

Alþýðublaðið - 27.09.1924, Síða 3
''KrBVBftSCXSlP fjármálaráðherraDn hafi neitt slíkt með hcndurn eða í hyggju, en ait bendir til, að hann ætU að láta ait drasla með gamia lag- inu, s-kuldasúpu og tollum. Það er Ifka f fuliu samræmi við stefnu og hagsmuni flokks hans og stéttar. Hann er fjár- máiaráðherra íhaidsins, en ekki íslenzku þjóðarinnar, eins og forsætis-, kirkju-, dóms-, og kensiu-máiaráðherrann og at- vinnumálaráðherrann líka eru ráðherrar íhaldsins, auðvaldslns, en eigi fslenzku þjóðarinnar. Litla þrenningin. Þótt hér hafí verið nokkuð drepið á afrek og stefnur iitlu þrenningarionar, ráðherranna þriggja, má enginn ætia, að það téu þeir, sem í raun og veru stjórna hér iandl og lýð. Þair eru að eins peð, sem yfír- stjórnin að baki fhaldstjaidanna otar fram fyrir sig. Þeir ern vlka- plltar hennar, ganga hennar er- indl. Bnrt með hana! Ráðaneytið, litla þrennlngin, hefir uncið sér tii fullrar óheigi. Það metur meira hagsmani eln- stakra manna og fámennrar stétt- ár en hagsmunl aiþjóðar, fs- leDzkrar aiþýðu. Það verður að talla og þvf verður steypt áður langt nm ifður. En það er ekki nóg. Yfír- stjórnin, sem felur sig bak vlð íhaldstjSldin og skattleggur hvern vinnandi mann f landinu með stjórn sinni oj yfirráðum yfir atvinnu, fjármála- og viðskifta- lffi þeirra, verður iíka að falla. Annars er fullveldi vort og þingræði að eins skálkaskjól >óþjóðlegrar auðvaldsklfkuc, er setur þjóna sfna f æðstu valds- mannssætin til að vinna sér, en elgi ísienzku þjóðinni. Kanpaþvingon. í sykureklnnni á strfðsárunum kom það fyrlr, að einstaka kaup- maður settl það skllyrðl við þá, sem tengu keyptan sykur, að þelr keyptu aðra vöru um leið. Tll þess að fá i kg. af sykrl (með rándýru varði auðvitað) þurtti til dæmis að kaupa hangi- ket eða eitthvað annað fyrir minst io kr. Þetta þótti hin mesta óhæfa, aem von var, og vár lagt bann vlð þessu að til- hlutun stjórnar aldanna að við- lögðnm sektum, ef út af var brugðlð. Svlpað þessv hefir tíðkast í allmörgum mj< lkursölubúðum f mjólkureklunnl í sumar. Það er reynt að bindá menn til þess að kanpa branð hjf þeim sem mjólk- ina selja. >Hér fær enginn mjólk nema hann kaipi brauð Iíka< I Hvers vegsna er bszt að auglýsa í Alþýðublaðinu f Vegna l»ess, að það er allra blaða mest lesið. að það er allra kaupstaða- og dag- blaða útbreiddaat. að það er lítið og þyí ávalt lesið frá upphafi til enda. að sakir alls þessa koma auglýsingar þar að iangmestum notum. að þess eru dœmi, að menn og mál- efni hafa beðið tjón við það að auglýsa ekki í Alþýðublaðinu. Hafið þér ekki lesið þetta? er viðkvæðið hjá mörgum mjólk- ursölum, og menn neyðast til þess að hlfta þessu, þó að þeir vllji heldur kaupa brauð í öðr- um stöðum, því mörgum er lífs- spursmál að fá mjóikina handa börnum sfnum. Ég veit ekki, hvort þessi verzi- unarmáti er löglegur, en mér finst, að sama eigi að gilda hér og um sykurinn og hangiketið. Sem betur fer eru okki allir mjólkursalar sekir uca þetta, ei þeir, sem það eru, ættu að mlssa réttlnn til þasa að selja mjólk, því að engin kaupaþving- un á að elga sér stað og sfzt i sambandl viðslfkanáuðsynjavöru, sem mjólkin er. Verkamaður. Sdgar ítice Burroughs: Tarzan og glmstelnar Opa.-borgar. Þegar Jane Clayton hafði iokið mili sinu, avaraði Abdul Mórak, að hann myndi veita he ini vernd, en að- hann yrði að fara með hana til konv.ngs slns. Konan þurfti ekki að spyrja hann frekara, cg vonin dó einu ainni enn i brjósti hennar; hún lét nauðug lyfta sór á bak fyrir framan einn manninn, og nú var haldið af stað méö hana einu sinni enn þangað, er hún var farln að halda að óhjákvæmileg örlög biðu sin. Abdul Mórak hafði mist leiðsögumann sinn 1 orust- unni við ræningjana; hann var staddur i ókunnugu landi og var kominn langt úr leið, þvi að hann rataði eigi; hann var nú á vesturleið i von um að rekast á þorp, þar sem hann gæti fengið fylgd, en um kvöldið var hann eins langt frá takmarkinu og hann var við sólarupprá3. Mennirnir voru orðnir örvæntingarfullir, bæði vatns- lausir og svangir, er þeir settust að um kvöldið. Ljón öskruðu utan við varnargarðinn. Þau'langaðl i hrossa- kjöt. Innan um öskrin blandaðist hnegg skelfdra hest- anna. Mönnum eða dýrum varð eigl svefnsamt, og varðmönnum var fjölgað um helming til þess að halda við eldinum og verjast Arás hungraðra Ijóna, er kynnu að gera árás. Komið var vfir miðnætti, og Jane hafði varla blundað, þótt hún væri svefnlaus frá þvf nóttina áður. Það var eins og einhver voði vofði yfir húðunum. Þaulæföir hermennirnir voru skelkaðir. Abdul Mórak reis oft á fætur og gekk um gölf á milli hestanna og eldsins. Konan sá hann bera við glæðurnar og þóttist sjá af snöggu göngulaji hans, að hann væri hræddur. Ljónsöskrin mögnuðust afskaplega, og var sem jörðin skylfi. Hestarnir hneggjuðu og reyndu að slita sig lausa. Hermaður, hugrakkari en aðrir, hljóp á milli hestanna og reyndi að stilla þá. Stórt og mikið ljón, grimt og ógurlegt, stöklc að varnargarðinum, og gljáöí á það I bjarmanum frá eldinum. Varðmaður skaut á i ii a= 1 ii. ... ., TarzaD'SOgurnar fáat á Biöudióai hjá Jóni Páimasyni bóksala.

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.