Alþýðublaðið - 29.09.1924, Blaðsíða 3

WR'KCTMr'lJCMIB
$
Þeim er vorkunn.
Fimtudaginn 11. sept. þ. á. kom
iítil kiausa í Mrgbl. með íyrir-'
íögnirsui 3»Alþýðubla8i5 slettir hal-
anum í Hafnarfjöið«; greinin á áð
vera mótmæli gegn smágrein, sem
stom út í AlþýðublaBinu 3. þ. m.
og höfundurinn vill tileinka mér:
Um þessa halagrein má segja eins
og þar stendur, að það voru mikl-
ar hrinur, en lítil ull, enda var
eðlilegt, að svo yrði, þar sem sýni-
íegt er, ab tilgangurinn er alt
annar en sá að bera umhyggju
■yrir bœjarsjóði og verkalýð Hafn-
arfjarðar. Far finst frekar ætLar-
mót þeirra kenda, sem ávalt koma
fram bjá burgeisum, að spilla áliti
þeirra, er alþýðuhreyfiogu styðja,
af því að hún kemur í bága við
þá stefnu þeirra að auðgast af
starfsorku verkamanna. Höfundur-
inn er hróðugur yflr því, að hór
hafl ekki skort vatn, og að vatns-
veitan muni koma í haust. Fað
mun meðblekkingu hægt að segja,
að skip hafi ekki beðið hór eftir
vatni, af því að þau hafa orðið að
bíða eftir afgreiðslu á öllum sínum
þörfum. Fað heíði bezt sýnt sig,
hvernig fapið hefði, ef hór hefðu
verið fleiri bryggjur og skipin hefðu
ekki þurft að bíða. Fullur helm-
ingur bæjarbúa heföi ekki fengið
dropa af vatni heim til sín. En
nenn eru hór orðnir svo vanir
því aö borga fullan vatnsskatt án
þess að fá vati heim til sín, að
það þykir ekki umtalsmál, enda
virðist burgeisu 1 sárast að geta
ekki haldið þei ri reglu áfram í
íjártökumálum. ] f endurbót vatns-
veitunnar kems í framkvæmd í
haust, þá mun það eingöngu því
9Ö þakka, að v, .nsvoituneínd tók
sér það leyfl að panta tró-
pípur frá Noreg þegar ómögulegt
var orðið að fá enjulegar vatn3-
veitupípur. Fram 'oðin munu sýna,
hve heppileg ein aldaráðstöfun það
var.
Höfundur tai r um togara í
sambandi við \ itnið, og munu
það vera þessir 8 togarar, sem
Fórarinn Egilso i átti að vera
búinn að kaupn eða teigja við
síðustu kosningai (.!)• í’á sýndu burg-
eisar líka umh ggju fyrir verka-
lýðnum á siðast liðnu vori, þegar
hækka átti kau pið í Hafnarfirði.
Feir vildu vinna það tíl hindrunar
hækkunarinnar, aö allir togarar
færu brott. ýmist til Englands eða
Austfjarða, og að kol og salt yrði
að flytjast til annara hafna.
Að endingu get ég látið í ljós
vorkunn mína til höfundar hala-
greinarinnar, þar sem ég þykist
sjá, að hann er einn af smala-
mönnum húsbænda sinDa og röltir
um gróðurlaust hraun sjálfselsku
og eiginhagsmuna fyrir matarleif-
ar og litla virðingu.
Hafnarflrði.
Davlð Krútjánsson.
Um áapiE 9| ¥§íjiaií.
Viðtaistíml Páls tannlæknia er
kl. 10-4.
Nætnriæknir er í uót. Ólafur
Gunnarsson, Laugavegi 16.
Hallbjöm Haildórssoia rit-
stjóri kom með >Gullfossi< ur
för sinni á alþjóðafund prent&ra í
Hamborg. Ætlar hann að segja
nokkuð frá því ferðalagi hór í
blaöinu, og mun sú frásögn hefjart
með næsta mánuði. Ættu þeir,
sem hug hafa á að fylgjast með
henni frá upphafl, en ekki kaupi
Alþýðublaðið enn, að gerast áskrif-
endur þess frá mánaðamótunum.
Sigs rðar Birkis söngvari var
meðal farþega á >Gullfossi< úr
Böngváför umhverfis landið. Næst-
síðasta sunnudag söng hann í barna-
skólahúsinu á Seyðisflrði og kvöld-
ið eftir í kirkjunni við góða aðsókn
og góða rómun áheyrenda. Á Eski-
firði ætlaði hann að syDgja og bað
um íríkirkjuna, því að í sumar
hafði hún verið léð frú Signe Lilje-
quist til söngs, en prestur vísaði
frá sór, og ráösmaður kirkjunnar
j synjaði um að ljá hana. Varð þvi
; ekkert af söng þar, og gramdist
Eskflrðingum mjög þessi þröngsýni
kirkjuráðandans, er þetta spurðist.
Var þó ekki svo, sem með neinn
heiðindóm ætti að fara í kirkjuuni,
Idgar Riee Burroughs:
Tarsan og Qlmstefnar Qpa -borgar.
það, og hin litla blýkúla varð bölvuni rbiti ferðamann-
anna.
Ljónið særðist holundarsári i siðuna og rarð þar með
trylt af reiði, en eigi misti það nokkurn mátt i bráð.
Osært hefði það hræðst girðingun; og eldinn; en
sársaukinn og reiðin svifti það allri va -úð. Það rgk upp
öskur, tók undir. sig stökk og heníist léttilega yfir
skiðgarðinn og kom niður mitt á meðul hestanna.
Hátt hafði áður látið bæði i hestum og Ijónum, en nú
tók út yfir. Hesturinn, sem ljónið stckk á, veinaði af
sársauka og hræðslu. Þeir, sem næsi voru bundnir,
slitu sig lausa og æddu um búðirnar. Me:m vörpuðu af sér
ábreiðunum og hlupu til með byssur i höudum; jafnframt
kváðu við ógurleg öskur úr skóginum, og tólf ljón, sem
urðu djarfari af fordæmi særða dýrs ns, stukku ýfir
skiðgarðinn og réðust á menn og hesta.
Eitt, tvö og þrjú i einu stukku þau yfir garðinn, og var
nú alt i graut, bölvandi menn og hneggjandi hestar,
sem börðust upp á lif og dauða vlð græneygða djöfia
skógarins.
Jane Clayton haföi staulast á fætir, þegar fyrsta
Ijóniö kom, og horfði nú með skelfingu á bardagann.
Einu sinni hljó j hestur hana um koll, og rétt á eftir
stökk ijón svo nærri henni á eftir hesti, að hún datt
nm koll i annai sinn.
Innan um by 3suhvellina og urr villidýranna blönd-
uðust angistarój fallinna manna og sundurrifinna hesta.
Alt var i slikr uppnámi og þrengslin svo mikil, að
ekki varð við k< 'mið sameiginlegri vörn; — hver varð að
sjá um sig, — >g annaðhvort hafði varnarlaus stúlkan
gleymst, eða s/ertingjarnir skeyttu ekki um iiana.
Hvað eftir ann ið var lif hennar i hættu fyrir Ijónum,
fældum hestum eða byssukúlum fumósa manna, en
ekki varð undtnkomu auðið, þvi að ljónin voru nú
búin að slá hriag um bráð sina og þrengdu hann ;o
meir. Yib og v ð stökk eitt og eitt ljón inn i skelfdan
hóp manna og hesta, og einstöku hesti tókst að brjót-
ast gegnum ljóaahringinn og sleppa i skóginn, en sú
leið var hvorki fær hermönnunum eða konunni.
Tarzan-sSgiirnar
fásí á Blöad tósi hjá Jóni Páimasyai bóksal. .