Málfregnir - 01.05.1997, Blaðsíða 16

Ólafur Ragnar Grímsson, forseti íslands, Guðlaugur Björgvinsson, forstjóri Mjólkur-
samsölunnar, og Kristján Arnason, formaður Islenskrar málnefndar, á málræktarþingi
Islenskrar málnefndar 16. nóvember 1996.
tökuorðið. Varan er sem sé góð. En eins og
allir sölumenn vita er ekki nóg að vera með
góða vöru. Sölukerfið þarf að vera í lagi.
Eins og áður er á minnst eru hin yfirþyrm-
andi áhrif enskunnar greinilegust í skemmt-
anaiðnaðinum, í sjónvarpi, kvikmyndum og
dægurtónlist, og þessu efni virðist stundum
haldið að þjóðinni með ótrúlegu offorsi. Ekki
bara í erlendu gervihnattasjónvarpi heldur
einnig á „íslenskum“ sjónvarpsstöðvum og í
„íslenskum" kvikmyndahúsum. Aberandi
dæmi um þetta eru gegndarlausar auglýs-
ingar kvikmyndahúsa og myndbandaleigna í
ríkissjónvarpinu á besta auglýsingatíma.
Þetta er svo yfirþyrmandi að það vekur
spumingar um hvort um sé að ræða kerfis-
bundna herferð af ásettu ráði til að tryggja
söluna og koma í veg fyrir að annar vam-
ingur komist að á markaðnum.
Að sjálfsögðu eru þetta getgátur einar, en
áhrifin gætu einmitt orðið, og eru kannski
orðin, þau að alþýða manna verði ekki (í
víðum skilningi) „læs“ á annað en þessa
amerísku fjöldaframleiðslu. Og það er aug-
ljóst hverjir bera mestan hag, og þá peninga-
legan hag, af þessu. Það em framleiðendur
efnisins og umboðsmenn þeirra. Spyrja má
hvort erlendir framleiðendur og sölumenn
efnisins sjái sér hag í að styrkja sölustöðv-
amar með því t.a.m. að gerast meðeigendur
í íslenskum sjónvarpsstöðvum. Einnig má
spyrja hvort Islendingar og aðrar Evrópu-
þjóðir hafi sofið á verðinum.
Lokaorð
Eðlilegt er að spurt sé hvort eitthvað sé hægt
að gera til að efla íslenska tungu í sam-
keppni við enskuna. En oft vill verða fátt
um svör. Yfirlýsingar stjómmálamanna á
hátíðarstundum, hversu einlægar sem þær
kunna að vera, eða fjárveitingar, beinlínis
ætlaðar til eflingar íslenskri tungu, munu
16