Alþýðublaðið - 07.10.1924, Síða 3

**••*■'«*»
1

Ofnkol og
Steamkol
af beztu tegund ávalt fyrirliggjandi hjá
H. P. Duus.
s5u skipstjórnarmenu bó fœrt aö
halda áham ferðinni, l>6tt öörum
dauÖlegum mönnum heíöi bótt
ráðlegast að haida kyrru fyrir,
í>\7í að fara verður milli eyja inn
til Þórsiiafnar, en þar átti skípið
að koma og hafa skifti á nokkr*
um farþegum. Þegar skipstjóri
taldi, ab komið vœri nálægt Pórs-
höfn, lét hann skipið nema staðar
og gaf eyjarskeggjum til kynna
með ioftskeytum, hvar þess vœri
að leita. í sama mund kom að
skipinu vélbitur, mannaður skott-
húfuðum Færeyingum. Hafði skip-
stjóri tal af þeim, en síðan hvarf
bátur þeirra út í þokuna. Litlu
seinna kom úr sömu átt, sem
þessi hvarf í, annar bátur, ogvoru
á honum farþegarnir, sem von var
á úr Faereyjum, en hinir, sem
þangað ætluðu, fóru burt á bon-
um. Meðal þeirra, sem komu, voru
frú Signe Lij-quist og fylgimær
hennar, ungfrú v. Kaulbach, og
danskur læknir, sem sagðist þekkja
Guðmúnd Thoroddsen og skýrði
mér frá því í trúnaði, að þau
hefðu aldrei náö í skipið, ef ekki
hefði verið farið meira eftir tilsögn
Færeyinganna á vélbátnum en
Bkipstjórans. Þá komu og tveír
ungir Englendingar; fór annar
þeirra þegar að drekka kampavín,
en sumir trúa, að það sé gott til
varnar við sjósótt; hinn drakk Iítt
eða ekki, en var svo óásjálegur,
að einn samferðamannanna sagði,
að hann hlyti að vera grasafræð-
ingur; ég get ekki nm, hver sagði,
því að ég á enn eifitt með að átta
mig á hugaanasambandinu í þessu,
en það getur stafað af skorti á
mannþekkingu. Þessi náungi var
alt af að lesa, en hinn alt at að
Btokka spil í kapal það, sem eftir
var leiðarinnar, en báðir voru þeir
jafnframt alt af að talá saman.
Eftir farþegaskiftin var haldið af
stað aftur, og varð því ekki af
því, að óg sæi neitt af Færeyjum
þet.ta sinn nema ofurlítið i kletta
rétt í svip. Kendi óg það land-
vættum — eða róttara sagt eyja-
vættum —, er með þokunni hafl
viljað hefna háðungar við hervarnir
Færeyja, er ég átti þátt í og þó
að mestu óviljandi árið 1914.
Rifjaðist það nú upp fyrir mér, og
þótt það komi ekki þóssu máli
beint við, held ég, að ég verði að
segja frá því. Við gengum þá nokk-
ur saman, kailar og konur, ungt
fólk og ógáfult, á land í Fórshöfn
til að sjá bæjarbrag. Stríðið var
þá nýbyrjað, og mun það haía
Hvera vegna
er bezt að auglýsa í Alþýðublaðinu?
Vegna þess,
•8 það er allra blaða mest lesið.
að það er allra kaupstaða- og dag-
blaða útbreiddast.
að það er lítið og þyí úvalt lesið frá
upphafi til enda.
að sakir alls þessa koma auglýsingar
þar að langmestum notum,
að þess eru dæmi, að menn og mál-
efni hafa beðið tjón við það að
. auglýsa ekki í Alþýðublaðinu.
Hafið þér ekki lesið þetta?
Þýzko, dðnskn, enskn og
frðnska kennir Guðbrandur Jóns-
son, Laugavegi 49. Viðtal 12—1
og 5—6.
dregið hug okkar að vígi, sem þar
var þjóðinni til varnar. Fýsti okkur
að sjá, hversu Færeyingar væru
Sdgar Rice Burroughs:
Tarzan og elmstelnat' Opai ’-borgar.
Um leið og ljónið hné steindautt til jarðar, kastaði
Jane sór i arm manns sins. Eitt augní blik þrýsti hann
henni að brjósti sór, en þá leit banu upp og sá þá
hættu, er þau voru enn i.
Á báðar hliðar réðust ljónin á ný fornarlömb. Dauð-
skelkuð hross hlupu fram og aftur innan sklögarðsins
og juku æði ljónanna, en kúlur þeina fáu manna, er
enn voru á M, gerðu þeim Tarzan dvölina hættu-
legri.
Þau ögruðu dauðanum, ef þau voru kyr lengur.
Tarzan greip Jane og lyfti henni á bak sér. Svertingj-
arnir, sem sóö höfðu til hans, horfðu undrandi á hinn
nakta risa stökkva léttilega upp i tróð, er hann kom
áður úr, og hverfa í skóginn meö fanga þeirra á bak-
inu.
Þeir voru of bundnir við að verja, sig til þess að
aftra honum, enda gátu þeir það efgi á annan hátt en
þann að eyöa dýrmætri kúlu,"sem á næsta augnabliki
hefði getað bægt ljóni i burtu,
Þannig komst Tarzan óáreittur úr búðum Abyssiniu-
mannanna. Heyrði hann hávaöann af bardaganum langt
inn 1 skóginn, en hann hvarf, er fjarlægðin varð
meiri.
Tarzan hólt J ingað, er hann hafði skilið við Werper.
Hann var gagn ekinn af gleöi, — sorg og kviði fokin
út i veður og v nd. Hann ætlaði að fyrirgefa Belgjanum
og hjálpa honui i til þess að komast undan. En Werper
var farinn, og e íginn svaraði, þótt Tarzan kallaði hvað
eftir annað. Ha; .n þóttist vís um, að maðurinn hefði af
ásettu ráöi farió, og þöttist eigi i þeirri þakklætisskuld
við hann, aö hann vildi hætta lifi konu sinnar frekara
með þvi að hef} v nú leit eftir honum.
„Hann viöui vennir sekt sina með fiótta sinum,
Jane!“ sagði haan. „Látum hann grafa sér gröf sjálfan."
Tarzan'Sðgnrnar
fást á Hvai ímstanga hjá Sigurði Davíðssyni.
mmmmmmmmmmmmmu