Skírnir - 01.01.1974, Page 9
SKÍRNIR
ÞJÓÐHÁTÍÐARLJÓÐ 7
hins unga dags, sem hér er hátíð vígður.
- En mannaferðir hefjast senn um héruð,
og það eru tvær höfuðáttir heims,
sem ættir sínar hafa hingað kvatt
til fundar við það frelsi, sem þær þráðu.
Vér sjáum ganga í fríðum flokki hjá
litklædda sveina, er leiða djörfum sjónum
lokkbjartar gyðjur náttlauss norðurhvels
og dimmbrýnd fljóð með augnaráð austan úr löndum.
En loftið kveður við af eftirvænting,
því allra vegir liggj a nú til Lögbergs.
Þar setur þing vort þjóðveldinu lög,
er öldum framar álfu vorri standa
um réttarj öfnuð, mannhelgi og mannúð.
En bergmálsveggir bera að allra hlustum
jafnt spakleg öldungsorð og vitrar ræður
sem himinglaðan fögnuð frjálsrar æsku,
sem veit sig hafa eignast eigið ríki.
- Af einstaklingum, dreifðum víða vegu,
varð íslensk þjóð á þeirri stundu til.
Hvort var ei bjart um Þingvöll þennan dag?
Veglegri þingstað, vafinn ógn og dýrð,
ei kusu góðir guðir neinni þjóð.
Hér rísa fjöll, sem raða sér í hring
um velli, skóg og vatnið sumarbláa,
og halda vörð um helgistað síns lands.
Eln hugann grunar eld í undirdjúpum
og hyljir gjánna stara úr stjörfu myrkri
sem augu full af fornum, botnlausum svefni.
Slíkt er vort land og saga, íslensk þjóð!
IV
Og áfram fetar fylking kynslóðanna.
Og lengi enn hún ber í yfirbragði
og björtum svip þá arfleifð hetjualdar,
sem metur öðru framar frelsi, sæmd