Skírnir - 01.01.1974, Side 181

SKÍRNIR
BRÉF TIL SIGRÍÐAR E. MAGNÚSSON
175
fyrir þann sem skrifar að fyrra bragði, heldur en fyrir hinn sem
skrifar á eptir eða á að svara meðteknu bréfi, því það er í rauninni
enginn vandi; nú ef þér skrifið mér, ef svo ólíklega fer, þá verðið
þér að svara mér eða láta Eirík gera það, og svara mér uppá það
sem jeg vil vita. Jeg skrifaði yður nokkur spursmál í vetur, en fékk
ekkert svar uppá neitt af þeim; nú vil jeg hafa það frá öðruhvurju
yklcar, því til ykkar beggja er bréfið jafnt, með því maðurinn og
konan er eitt og með því það sem guð hefur samtengt það má mað-
urinn ekki sundur skilja, eins og Olafur séra22 lesið hefur yfir ykk-
ar höfðum í stofunni hjá Jóni Guðmundssyni fordum.23 Jeg vil
vita hvurt nokkuð fólk er dáið eða gipt sem jeg þekki, en ekki hvurt
nokkur er fæddur sem jeg þekki, því jeg þekki engann sem ekki
er fæddur, og svo vil jeg vita ýmislegt annað sem jeg man fjandann
ekki að spyrja um, til að mynda hvurnin mönnum líður - Rector,
Steinsen, Nielsen, M. Grímssyni, Jóni Benedictssyni, madömu Sig-
ríði og stúlkunum hennar, frú Gunlögsen og Cæciliu, Biskupnum og
Jóni Arnasyni24 - en þarámóti spyr jeg alls ekki um Gunnu svælu
né Hróbjart25 né - ja jú Magnús séra frá Víðimýri, Jónassen og
Mathias26 - ekki Mathias Corvinus kóng af Ungarn, sem er fyrir
laungu dauður, heldur um þann sanna og sannarlega, digra, sterka,
gráhærða, húsbóndaholla, kíkirsvaldanda, dauðhrædda, blýþúnga,
duglega, mátulega vitra, málblíða, málsnjalla, prestfædda, kaup-
mannslega og bóndalega Mathias Mathiesen í Mathíesens búð, sem
þó ekki er hans búð, heldur núna eínskis búð; þetta spyr jeg um.
Því gætið þér að, ef maður er ekki alveg vitlaus og algleyminn, þá
man maður þó nokkra stund eptir því sem fyrir mann hefur borið,
og menn mega ekki álíta alla aðra svo ómerkilega, að ekki sé að
þeim spyrjandi, því þá hefði það verið tilgángslaust af guði að setja
þá í heiminn. Jeg get ekki verið að skrifa öllum eða mörgum sem
jeg þekki, og veit heldur ekki hvað jeg á að skrifa þeim, né heldur
hvurt þeir vilja að jeg skrifi þeim, en anzkotann bið jeg að skrifa
til þess að fá ekkert aptur, ekki svo sem minnsta skírteini fyrir að
bréfið hafi komizt réttan veg, því slíkt er fyrirlitníngar merki og
þegjandi skipun að menn megi ekki tala við slíkar persónur, en það
dugar nú lítið við mig. En engu að síður - heilsið þér frá mér
hvurjum sem þér viljið, sem þér vitið að jeg vil heilsa, og það vitið
þér, og segið þér þeim það Evangelium, að ef mér sé skrifað til, þá