Skírnir - 01.01.1974, Síða 187
SKÍRNIR
BRÉF TIL SIGRÍÐAR E. MAGNUSSON
181
170 döggvast um vorsins morgunstund,
og vekur hrossagaukur hljóm
hnígandi úr lopti nið’r að grund -
173 þegar í fossum geislinn glansar
glóandi demantsteina lit,
og lækur smár und leitum dansar
176 ljúfum með nið og straumaþyt:
þá mun þig herrann gleðja góði,
geislum hann krýni þína tíð,
179 jeg óska þér nú hægt í hljóði
að hún þér verði alltaf blíð.
Þú fyrirgefur, stirð þó stefin
181 staulist nú mínum penna frá,
öllum er ei sú gáfa gefin
að geta Ijóðað bezt sem má.
Nú er senn hréfið á enda, og skal jeg nú ekki lengur ljóða. Heilsið
þér frá mér G. Thorstensen,30 mér er alltaf vel við hana, þó mér
findist hún vera orðin einhvurnvegin breytt við mig í vetur, þá
sjaldan við töluðustum við - það er allt breytilegt í þessum heimi.
Hvurt þér skrifið mér eða ekki, veit jeg ekki; Eiríki gef jeg Adress-
en, ef hann skrifar utaná, hann er þó ekki eins pennalatur og þér,
en þó pennalatari en jeg. Jón Thorarensen gat jeg ekki fundið -
hvað verður nú með hann og G?31 Blessaðar skrifið þér mér það,
því - því - ja því? Guðrún hefur vitað allt mitt ástand, og því vil
jeg vita hennar líka.32 Sjálfsagt rífa mig nú allir niður og fyrirlíta
heima, þess þykist jeg fullviss, en jeg veit hvað jeg vil, þó jeg nú
hafi alls engann sem jeg þori að tala við í trúnaði, og það er leiðin-
legt, því vinur er léttir rauna og stoð þrauta. Verið þér svo kærlega
og innilega kvödd af
Benedict G.
D[a]t. við Eyrarsund, í Mai 1858.33
1 Bréf þetta er skrifað á bláan, þunnan pappír, tvö blöð í 4to broti, þétt-
skrifað báðum megin, alls fjórar blaðsíður. Það fannst samanbrotið í
rusli árið 1970. Um feril þess er annars allt á huldu. Bréfið hefur nú verið