Skírnir - 01.09.1998, Blaðsíða 64
334
SIGURJÓN ÁRNI EYJÓLFSSON
SKÍRNIR
telja og ekki taka menn ætíð dyggðirnar í ar£“.63 Jafnvel fegurðin
getur oftar en ekki reynst tálsýn ein.
Jón Vídalín þekkti vel til þeirrar sterku þrár og hvata sem
draga kynin hvort að öðru og geta blindað fólk um stund fyrir
sakir veikleika þess. Hjónabandið verður að byggja á sterkum
grunni og sé einungis einn þáttur hafður í huga við stofnun þess
getur sú ráðstöfun endað illa. Jón dró þó alls ekkert úr gildi og
blessun samlífsins. Hann varaði karla eindregið við því að
óhlýðnast konum sínum og benti á margar hörmungar sem stöf-
uðu af því að þeir höfðu ekki fylgt ráðum kvennanna. Hann
ítrekaði enn fremur gildi samhjálpar hjóna.64
Af framsetningu Jóns er greinilegt að hann gengur út frá
hjónabandinu sem stofnun er hefur afgerandi verkefnum að sinna
innan þjóðfélagsins. Sambandi hjóna er lýst undir formerkjum
trausts og innilegs samstarfs, þar sem tilfinningalegi þátturinn í
samlífi hjóna er ætíð til staðar.
Helgi G. Thordersen
I hjónaspegli postillu Helga biskups Thordersen var aðallega tek-
ið á þeim vandamálum sem harðúð hjartans veldur innan hjóna-
bandsins. Helgi skrifaði:
Hvenær sem hjónabandið leiðir til ógæfu, er það að kenna hjartans harð-
úð, en ekki hjónabandinu sjálfu. Ógæfan rís af því, með hvílíkri léttúð
menn hlaupa út í hjónabandið, með hvílíkri vanstillingu menn búa við
maka sinn, eins og menn enga skyldu hafi við hann, en megi fyrst, maður
sé giptur, hegða sér eins og maður vilji, og heimta, að hann í öllum efn-
um sé, eins og maður vill hafa hann, eða eins og menn áður ímynduðu
sér hann í ofsjónum ástarinnar. Ekkert er svo gott í sjálfum sér, að eigi
verði af mönnum vanbrúkað.65
Síðan taldi hann upp þau atriði sem ber að hafa hugföst í hjúskap.
63 Jón Þorkelsson Vídalín: Vídalínspostilla, 166.
64 Jón Þorkelsson Vídalín: Vídalínspostilla, 170-71.
65 Helgi G. Thordersen: Húspostilla. Prédikanir til húslestra yfir öll sunnu- og
helgidaga-guðspjöll kirkjuársins, Forlag Kristjáns Ó. Þorgrímssonar, Reykja-
vík 1883, 112-22. Helgi G. Thordersen: Húspostilla, 113.