Skírnir - 01.09.1998, Blaðsíða 251

SKÍRNIR
ÓSEGJANLEG ÁST
521
og eftir að hafa talið hana á að taka þátt í tilraun sinni á „erlendum kon-
um“ um einsemd (50), misnotar hún aðstöðu sína og fróar sér á Þórunni.
Þetta verður þó ekki til að fæla Þórunni frá henni. Að „nauðguninni“
yfirstaðinni bregst hún við með því að láta vel að Sonju: „Eg er ekkert
fyrir að kyssa konur. En þegar þú laumaðist til að snerta mig þótti mér
svo vænt um þig og vildi gefa þér eitthvað" (60). Við þessa gjöf rennur af
piparjónkunni hörkugríman; hún játar fyrir Þórunni að hún þrái ekkert
heitar en að vera „allsber með annarri manneskju" og óski þess að þær
„gæt[u] elskast eins og ástfangnar konur“ (53). Bælingin kemur hins veg-
ar í veg fyrir „eðlileg“ samskipti þeirra. Þegar Þórunn svarar enn með
kynferðislegum atlotum bregst Sonja Lísa ókvæða við. Hún kann ekki
(enn) að þiggja og gefa, ekki frekar en Ágúst.
Kyngervi Sonju Lísu er, líkt og annarra í sögunni, á flökti. Á meðan
hún tekur ljósmyndir af Þórunni naktri (þáttur í tilrauninni!) hugsar hún
sitt og segir svo:
Eg er búin að elskast með þér fjórum sinnum á meðan þú hefur legið
svona allsber á bekknum. Ég fór inní þig einsog ég væri karlmaður
sem kemur úr kvenmannslausu ferðalagi og treður sér inní konu. Eg
fór inní þig einsog ég væri karlmaður sem hefur aldrei áður verið
með konu og liggur nær hreyfingarlaus og bjargarlaus ofan á henni.
Eg fór inní rassinn á þér. Og ég sleikti þig einsog manísk sleikipinna-
brjáluð stelpa á besta reiki. (58-59)
Kannski er það þessi „fallíska" afstaða Sonju sem stendur í vegi fyrir því
að hún geti gefið og þar með þegið ást Þórunnar og annarra? Samband
hennar og Þórunnar er þó tvíbent. Þegar Sonja spyr Þórunni í örvænt-
ingu hvort þær séu „kannski hin dæmigerða vonlausa ást“ svarar Þórunn
neitandi: „Við maðurinn minn erum hin dæmigerða vonlausa ást en við
tvær erum hins vegar vonin sem heimurinn á uni ást“ (66).
Þannig reynast þær stöðluðu manngerðir, sem Þórunn hittir í upp-
hafi bókar, gæinn og piparmeyjan, ekki eiga sér stöðug kyngervi. Gervi
Ágústs og Sonju Lísu Hrísar taka breytingum í rás sögunnar og endur-
spegla í leiðinni óstöðuga sjálfsmynd Þórunnar sjálfrar. Annað í sögunni
áréttar skjönuð kyngervi. Á aðaltorgi borgarinnar, Torgi kyrrðarinnar, er
allt með kyrrum kjörum og ástandið „eðlilegt“: Gamlir karlar með der-
húfur gefa dúfunum, krakkarnir hoppa í parís og „karlmenn með sterka
kálfa, klæddir sterklitum kjólum og háhælaskóm, mál[a] sig og púðr[a]
með vasaspeglana í lófunum, [og] tyll[a] hárkollunum betur á höfuðið"
(39). Þessir klæðskiptingar og kyngervisútlagar „hía“ á Ágúst og „gera