Skírnir - 01.09.1998, Blaðsíða 256
526
GEIR SVANSSON
SKÍRNIR
sögunnar sjálfrar, handan Dyranna þröngu, þar sem kona (?) hugsar um
karl (?):107
Eg toga þig úr sætinu, hendi þér á rúmið. Þú leggst á magann og ég
leggst ofan á þig. Og þú stynur karlmannlega einsog þér einum er
lagið og ég strýk rasskinnar þínar þangað til ég færi þig úr náttbux-
unum og þú stynur einsog þér einum er lagið þegar ég færi aðra
höndina inní rassinn og hina undir eistu þín. Þú stynur karlmannlega
einsog þér einum er lagið. Eg ligg ofan á þér, bít þig í hnakkann, þar
hefur hárið vaxið úr klippingunni og er á litinn einsog hrísgrjón böð-
uð í sojasósu. Þú stynur, og karlmannlega opnar þú þig eins og þér
einum er lagið. (200)
I þessari framsetningu á því sem hinn gagnkynhneigði (hómófóbíski)
karlmaður óttast mest, og þráir, nær ögrun og afbygging Dyranna
þröngu hámarki. En karlmaðurinn sem þannig „gefur sig“, - „opnar sig
karlmannlega"108 - er fjarverandi, ef til vill dáinn, og það er hún (Þórunn
komin heim til Islands?) sem lætur hann gefa sig og það getur hún bara í
huganum. Möguleikinn er þó orðaður í því felst niðurbrot á gagnkyn-
hneigðri nauðhyggju og karlveldi. Skjönun og kyngervablöndun heldur
áfram til síðasta orðs: Hún klæðist peysunni hans (sem „lyktar af tóbaki
og blómum) og ást hans „gengur um eins og kona“ og minnir á sig. Ast-
in er þrátt fyrir allt í nútíð og möguleikar því opnir í allar áttir.
Ast mín áþér: Öðruvísi segði égþér ekkiþessa söguxm
Orðin hér að ofan, fyrirsögnin að þessu niðurlagi, eru síðustu orð
Dyranna þröngu. Þau minna okkur á ástarsöguna, á þær þrjár skáldsögur
sem hér hefur verið fjallað um en einnig á það að ástina þarf að segja, að
hún þarf að vera segjanleg og sýnileg. En það er kannski kjarninn í
andófi skáldsagnanna þriggja: Að segja og sýna ósegjanlega ást, því svo
107 Vilji höfundar til að afbyggja allar „lok(k)andi“ túlkanir á verki sínu (þar á
meðal túlkun þessarar greinar) kemur fram í titli eftirmálans: „Það sem ég
vildi sagt hafa, það sem ég vildi alls ckki sagt hafa.“
108 Mótsögnin í því að „opna sig karlmannlega" er augljós út frá gagnkynhneigðu
normi; karlmaður má hvorki „gefa“ né „opna“ sig en sá sem það gerir er í
besta falli ragur, í versta falli argur!
109 Lokaorðin í Dyrunum þröngu, bls. 200. Þau gætu þýtt: „Ég segi söguna að-
eins vegna ástar minnar“, en einnig: „Oðruvísi (þ.e. ef ég og ást mín væri ekki
hinsegin) segði ég þér allt aðra sögu“.