Vestfirska fréttablaðið - 16.08.1978, Side 5

(Jþ
tJiéUaMaow
5
KRIFAR FRÉTTIR ÚR AUSTUR-BARÐASTRANDARSÝSLU
Tl SJÖTÍU OG FIMM TIL ÁTTATÍU
ÚLÍ
íbúar hinn 1. des. s.l., en
enginn þeirra mun hafa
haft vetursetu í hreppnum.
Nokkuð af fólki hefur í
sumar dvalist af og til á
ýmsum jörðum í hreppn-
um, aðallega til að nytja
hlunnindi en af þeim er
allmikið þar í sveit, svo
sem æðarvarp, selveiðar og
hrognkelsaveiði eins og
víðar hér um slóðir. Þess
má til gamans geta að í
kosningunum 25. júní s.l.
var, svo sem jafnan áður
kosin hreppsnefnd í Múla-
sveit, en hvort allir fundir
nýkjörinnar hreppsnefndar
eru haldnir þar innansveit-
ar eður ei, skal ósagt látið.
Það vakti ánægju flestra
hér í héraðinu að nú s.l.
vor fór ein af eyðijörðum
Gufudalssveitar í byggð á
nýjan leik, er það Múli í
Kollafirði, flutti þangað
fólk sunnan frá Sandgerði.
— ★ —
Hér eins og annarsstaðar
um Vestfirði var vorið kalt
og þurrkasamt, má í því
sambandi geta þess að allt
til dagsins í gær var snjó-
skafl niður undir tún hér í
Bæ og telja kunnugir langt
um liðið síðan slíkt hefur
skeð.
Vegna kuldans spruttu
tún seint og hófst sláttur
hér um slóðir almennt ekki
fyrr en um 20. júlí. Hefur
fráleitt þurrkaleysi síðan
gert það að verkum að lítið
hefur náðst inn af heyjum
hjá mörgum bændum enn
sem komið er og ljóst er að
bregði ekki til betri tíðar
fljótlega verður um alvar-
legt ástand að ræða í hey-
skaparmálum. Hér um
slóðir er votheysverkun
ekki að marki almenn enn
sem komið er, nú í sumar
eru þó í byggingu tvær
stórar yotheyshlöður, að
Klukkufelli í Reykhóla-
sveit og Ingunnarstöðum í
Geirdal.
— ★ —
Aðalfundur Kaupfélags
Króksfjarðar var haldinn
18. júní s.l. Eru félags-
menn nú um 120 talsins.
Rekstur félagsins gekk
þolanlega á s.l. ári, nam
tekjuafgangur tæplega 600
þús., kr. og höfðu þá verið
afskrifaðar eignir um 1.850
þús. kr.
Auk verslunarreksturs
rekur félagið sláturhús
bæði fyrir sauðfé og naut-
gripi. Var á s.l. ári slátrað í
húsi félagsins rúmlega 12
þús. fjár og ríflega 100
nautgripum.
Er rekstur þessa slátur-
húss hér í Króksfjarðarnesi
veruleg búbót fyrir íbúa
byggðarlagsins. Mundu
líklega margir hugsa sig
tvisvar með búsetu og
framleiðslu sauðfjárafurða
ef hér væri ekki sláturhús-
ið. I leiðinni sakar ekki að
geta þess að afurðir slátur-
hússins virðast njóta vin-
sælda neytenda, eru þess
ófá dæmi að fólk kemur að
hausti um langan veg til
að byrgja sig upp af slátur-
afurðum frá sláturhúsi-
K.K.
Rekstur hússins hefur
gengið vel undanfarin ár
og hefur reynst unnt að
greiða bændum fullt
grundvallarverð fyrir afurð-
ir sínar og í sumum tilfell-
um vel það. Það vekur því
bæði furðu og gremju
bænda hér um slóðir, að
ýmissir aðilar „fyrir sunn-
an“ virðast leggja á það
mikið kapp um þessar
mundir að þessi lyftistöng
byggðar hér verði lögð nið-
ur.
Fulltrúi eins af þessum
aðilum þ.e. S.Í.S. var send-
ur á okkar fund nú í vor,
lagði maðurinn til að
hætta rekstri sláturhússins
hér en bændur í þess stað
skyldaðir til að flytja fé sitt
um langan veg annaðhvort
til Hólmavíkur eða suður í
Búðardal.
Opinberaði „sérfræðing-
urinn að sunnan fáfræði
sína varðandi staðhætti og
aðstæður hér eftirminni-
lega. Virtist maðurinn
t.d. ekki vita að ef flytja
ætti slátursfé á haustin til
Hólmavíkur, er yfir slæm-
an fjallveg að fara þ.e.
Tröllatunguheiði, sem ár-
lega teppist í fyrstu síð-
sumaréljum.
ðlileg“ samskipti við vestfirska iðnaðarmenn
fara inn á starfssvið iðn-
greinar, sem nýtur verndar
iðnlöggjafarinnar.
„Fæst ekki prentað
á ísafirði
á eðlilegan máta.“
Eftir að við höfðum
þrátt fyrir þetta prentað
tvö tölublöð Vestfirðings,
sem þannig voru unnin að
ritnefnd blaðsins annaðist
sjálf setningu þess og um-
þrot að hluta, og án þess
að ritnefndinni, með fyrr-
verandi skólastjóra Iðn-
skólans á ísafirði, í broddi
fylkingar, þætti ástæða til
að geta þess á einn eða
annan hátt í blaðinu, fór
Prentstofan Isrún fram á
það, að eftirfarandi auglýs-
ing yrði birt í hinu þriðja,
sem sett var og brotið um
að fullu af ritnefndinni,
gegn fullri greiðslu:
„Að gefnu tilefni viljum
við taka það skýrt fram, að
blaðsíður 3, 4, 5, og 6 í
fjórða og fimmta tölublaði
Vestfirðings, 1978, eru
settar og umbrotnar af út-
gefendum sjálfum, en ekki
af okkur, eða undir neins
konar umsjá eða leiðsögn
fagmanna Prentstofunnar.
Sama er að sfgja um þetta
tölublað allt. Gildir þetta
um setningu og umbrot
Vestfirðings á næstunni.
Verði breyting þar á, hvað
varðar Prentstofuna, mun
það verða tilkynnt sérstak-
lega.“
Prentsofan Isrún hf.
Sigurður Jónsson,
prentsmiðjustjóri.
Forsvarsmenn Vestfirð-
ings neituðu að birta þessa
auglýsingu í umræddu
töluþlaði. Við svo búið
sýndu þeir í verki vilja
sinn til þess að eiga við-
skipti við fyrirtæki hér
heima, og leituðu eftir
prentun á Vestfirðingi í
Reykjavík, og þar hefur
blaðið verið prentað síðan.
Ummæli prentara
„að sunnan“
Hjörtur Hjartarson,
prentari, fjallaði um þetta
mál í blaðagrein í júní sl.
Hafði hann þetta að segja:
Blað kommúnista hér á
ísafirði, ef blað skyldi
kalla, því slík hrákasmíði
er það frá faglegu sjónar-
miði, er unnið af fúskurum
hér á staðnum og prentað
fyrir sunnan.
Hvað segir það okkur?
Jú, með útgáfunni gera
kommúnistar tvennt:
Þeir brjóta iðnlöggjöf-
ina? En það er eins og allir
vita helgasti réttur iðnað-
armanna. Iðnréttindi
þeirra eru tryggð með lög-
um.
Það eru fúskarar á skrif-
stofu kommúnista hér á
Isafirði sem vinna blaðið.
En allir þeir sem að setn-
ingu og umbroti blaða
vinna eiga að vera með-
limir í Hinu íslenska
prentarafélagi. Frágangur
og uppsetning blaðsins er
slíkt fúsk, að það er móðg-
un við fagmenn, í þessu
tilliti, meðlimi Prentarafé-
lagsins.
Það sem þessir óvinir
launþegasamtakanna gera
síðan, er það að þeir ílytja
einn þáttinn í fagvinnunni
suður, þ.e. prentunina.
Þetta dæmi sýnir okkur,
svo ekki verður um villst,
hvern hug kommúnistar
hér fyrir vestan bera til
launþega.
Þeir vanvirða eina virt-
ustu stétt á íslandi, prent-
arana, með „fúskvinnu“
sinni og taka síðan vinnu
frá iðnaðarmönnum hér á
staðnum.
Er þetta dæmi ekki tal-
andi tákn um heilindi
kommúnista á Vestfjörð-
um; um hug þeirra til vest-
firskra launþega. Hvað
mundi ske ef þeir gætu
beitt sér í ríkari mæli?
Fyrrverandi skólastjóri
Iðnskólans,
iðnskóiakennari og
g runnskólanef ndar
maður gefa einkunnir
Ærin er ósvífni ritnefndar-
innar, að taka til starfa í
lögverndaðri iðngrein og
selja afurðir sínar á mark-
aði. Þar að auki reyna þeir
að gera lítið úr prentara-
stéttinni og prentnáminu,
Framhald á 7. siðu