Vestfirska fréttablaðið - 02.10.1980, Blaðsíða 3

vestfirska
ntETTABLAÐID
III
Höfum á boðstólum
mjög mikið og fjölbreytt úrval
af gardínuefnum ásamt annari vefnaðarvöru
Snyrtivörur frá MARY QUANT,
JUVENA, PIERRE ROBERT o.fl. o.fl.
% ^
DILKAKJÖT AF NÝSLÁTRUÐU
HANGIKJÖT AF NYSLATRUÐU
LIFUR, NÝRU OG HJÖRTU •
NAUTAKJÖT AF NÝSLÁTRUÐU *•
SinarQuðfynyiszon k £
Sími 7200 — Bolungarvík
Umferðarfræðsia í farskóladeild. -Þau hefja grunnskólanám á næsta hausti
Rödd
hrópandans
Framhald af bls. 1
arar sumir hverjir hafi ekki greind
til þess að kenna alvarlega mál-
fræði lengur. Hann hefur það líka
eftir einum forsvarsmanni
menntamála hér á landi, að ekki
mætti kenna bragfræði hér í skól-
um, vegna þess að kennarar
kunna hana ekki. Ljótt er ef satt
er. Einvernveginn finnst Þagli þó
að þessar skýringar Skúla hljóta
að vera réttar. Hörmung!"
Ekki eru þó allir sammála nið-
urstöðum Skúla í téðu viðtali.
Vestfirska leitaði til nokkurra
kennara og bað þá að lýsa skoðun
sinni á helstu efnisatriðum í við-
talinu við Skúla.
Þröngsýni og aftur
haldssemi
segir Hallur Páll Jónsson
Hallur Páll Jónsson, kennari
við Barnaskólann á ísafirði, hafði
eftirfarandi að segja:
„Ég held að það sé rétt að taka
það fram í upphafi, að ég efast
um að snubbótt orðaskipti manna
í landsmálablöðum um kennslu
og skólamál verði til mikils gagns.
Þetta eru margþætt mál. sem ég
tel réttara að séu rædd á fundum
og mannamótum og þing Kenn-
arasambands Vestfjarða er t.d. á-
gætur vejtvangur slíkra umræðna.
En þar sem minn gamli samkenn-
ari, Skúli Benediktsson, reiðir
hátt til höggs og sparar ekki stór-
yrðin í garð okkar kennara í við-
talinu við blaðið, þá er rétt að
gera athugasemdir fyrst þess er
kostur. Ég er að nokkru leyti
sammála þeirri skoðun, að orð-
fæð og latmælgi séu alláberandi í
orðfari unglinga í dag. En ég tel í
þessu sambandi rétt að hafa í
huga, að orðaforði unglinga hlýt-
ur að breytast með tíð og tíma.
Breyttar þjóðfélagsaðstæður kalla
fram ný orð og nýjar málvenjur
og því er tungumálið að vissu
leyti í sífelldri endurnýjun. Hins-
vegar er ég mjög ósammála þeim
fullyrðingum Skúla, að öll alvar-
leg íslenskukennsla, eins og hann
kemst að orði, sé á undanhaldi í
landinu. Og það er dálítið hjákát-
legt að málfræðikennari skuli
gera að því skóna, að sérstaka
greind þurfi til að kenna mál-
fræði umfram aðrar kennslu-
greinar.
Skúli nefnir einkum tvennt
máli sínu til stuðnings: litla á-
herslu á bragfræði og þá alvar-
legu málfræði, sem hann svo
nefnir. En íslenskt mál er meira
en formið eitt, og að mínu mati
skiptir bókmenntalestur mestu
máli í íslenskukennslu ásamt æf-
ingu þess að geta tjáð sig eðlilega
í ræðu og riti. Kannske er hinn
munnlegi þáttur íslenskukennsl-
unnar, munnleg tjáning, verst á
vegi stödd. Um þetta mætti fara
mörgum orðum, en ég tel ekki
ástæðu til þess á þessum vett-
vangi.
Þessi gamalreyndi fyrrv. sam-
kennari minn er býsna stóryrtur
um kennslu almennt og talar um
undanhald, meðalmennsku og
linkind. Þessu til sönnunar bendir
hann á afnám zetunnar. Heldur
finnast mér það nú lítilvæg rök í
þessu sambandi. Hann syrgir
gömlu skilvinduna, landsprófið,
og er illa við að skilja megi ljóð á
marga vegu. Mér finnst þetta og
fleira í viðtalinu bera vott um
ákveðna þröngsýni og afturhalds-
semi. Staðreyndin er sú, eins og
flestum kennurum er ljóst, að
núna á síðustu árum hefur verið
unnið ágætt starf við endurskoð-
un námsefnis og kennsluaðferða,
sem hefur borið þann árangur
m.a., að nýtt násefni hefur komið
út í líffræði, eðlis- og efnafræði,
stærðfræði og samfélagsfræðum,
svo eitthvað sé nefnt. Þessum
endurbótum á námsefni hafa
fylgt endurbætur á kennsluhátt-
um. Það hefur verið tekin upp
hópvinna og samvinna nemenda í
meira mæli en áður. En það má
vera að íslenskan hafi að þessu
Ieyti dregist nokkuð aftur úr.
Ég vil leggja áherslu á það í
lokin, að skólinn hefur verið og er
kannske í eðli sínu íhaldssöm
stofnun. En ef við eigum að vera í
takt við tímann og þær þjóðfé-
lagsbreytingar, sem sífellt eiga sér
stað, þá megum við ekki staðna í
gömlu formi.
Orökstuddar
fullyrðingar
segir Anna Skarphéðinsdóttir
Anna Skarphéðinsdóttir, kenn-
ari í grunnskóla Bolungarvíkur,
hafði þetta að segja:
—Varðandi það sem haft eftir
Skúla um íslenskukennslu í
grunnskólanum, þá úir þar og rúir
af sleggjudómum og órökstudd-
um fullyrðingum. Hvað er „alvar-
Ieg“ íslenskukennsla og „alvar-
leg“ málfræði? Hvaðan hefur
hann það að kennarar séu ekki
nógu greindir til að kenna
„þunga“ málfræði? Benda má á,
að margir kennarar, sem kenndu
til landsprófs eru enn í starfi. Sem
betur fer er ólíklegt að íslensk
menning sé í hættu þótt dregið sé
úr kennslu í bragfræði. Afnám
zetunnar veldur þeim kennurum
einum harma og trega, sem telja
að móðurmálið standi og falli
með stafsetningarreglum.
Skúli segir í viðtalinu: „Það á
bara að kenna bókmenntafræði-
legt þrugl, sem engum skilningi
miðlar á málinu og prófar illa.“
Varðandi þessi ummæli mætti
ætla að Skúli hafi fengið sérstök
fyrirmæli, a.m.k. hafa þessi fyrir-
mæli ekki borist hingað til Bol-
FASTEIGNA
VIÐSKIPTI
Stórholt 7, tvær 3ja og ein
4ra-5 herbergja íbúðir í fjöl-
býlishúsinu, sem Eiríkur og
Einar Valur s.f. eru að
byggja. Húsið verður fok-
helt í lok september n.k. en
tilbúið undir tréverk og
málningu eigi síðar en 1.7.
1981.
Hafraholt 28, raðnús í,
smíðum.
Mánagata 5, 4ra herbergja
íbúð á efri hæð í tvíbýlis-
húsi. Laus eftir samkomu-
lagi.
Mánagata 6, efri hæð í tví-
býlishúsi ca. 140 fm. íbúðin
er tvær samliggjandi stofur,
4 svefnherbergi, hol, eld-
hús, bað og þvottaherbergi
ásamt kyndiklefa og
geymslu í kjallara.
Hlíðarvegur 7, 3ja herb. í-
búð á 3. hæð ásamt íbúð-
arherbergi í risi og hlut-
deild í verslunarhúsnæði
og bílskúr í smíðum.
Þingeyri: Byggingarfram-
kvæmdir að 138 fm. einbýl-
ishúsi.
Vitastígur 8, Bolungarvík,
mjög fallegt álklætt einbýl-
ishús á tveim hæðum.
Laust fljótlega.
ARNAR G.
HINRIKSSON
HDL.
Aðalstræti 13 ísafirði
Sími3214
ungarvíkur.
Varðandi bókmenntatexta,
hvort heldur bundna eða ó-
bundna, gefur það auga leið að
sjálfsagt er að hægt sé að skilja þá
á ýmsa vegu. Bókmenntir byggj-
ast gjarnan á einstaklingsbund-
inni reynslu og þegar aðrir ein-
staklingar fara að meta textann.