Vestfirska fréttablaðið - 05.01.1984, Qupperneq 5

vestfirska
FRETTABLflHID
fyrir fólkið og má þar nefna
leirmunagerð, vefnað, bók-
band, dans og fleira.
Þótt meirihluti félags-
starfsins fari fram í Hlíf, er
þó í fleiri hom að líta. Hluti
af starfi Möllu er unninn á
sjúkrahúsinu og elliheimil-
inu. Þar leiðbeinir hún í
föndri og öðru sem vistfólki
á þeim stofnunum kemur til
góða.
Við spyrjum Möllu
hversu mikil þátttaka sé í
þessu starfi.
„Hér á Hlíf hafa verið
flestir í föndri 28 en allt að
40 í spilunum. Á skemmti-
kvöldunum er svo enn fleira
en um þau sjá ýms félaga-
samtök. Það er reyndar kos-
in nefnd til þess að sjá um
þessi kvöld og í henni sitja
sex fulltrúar eldri borgar-
anna og fimm fulltrúar fé-
laganna og hússins. Við
hvetjum fullorðna fólkið til
að vinna eins mikið við
skemmtanirnar sjálft og
hægt er, t.d. er kynnir úr
þeirra röðum, sumir lesa
upp eða gera eitthvað ann-
að til skemmtunar.“
— Hvernig er starfið á
sjúkrahúsinu og elliheimil-
inu?
„Þeir sem þar eru, eru
látnir vita af öllu sem hér
fer fram og þeir koma eftir
því sem þeir geta komið því
við. En svo kenni ég föndur
þar tvo daga vikunnar, á
mánudögum á sjúkrahúsinu
og fimmtudögum á elli-
heimilinu. Þar koma allir
sem geta og hinir sem ekki
geta koma niður og sitja hjá
og horfa á, eru með. Á
sjúkrahúsinu er fámennt.
Fólkið er illa farið þar, en
því þykir gott að vita að
maður er að koma þeirra
vegna, fá aðstoð við það
sem það er að gera og bara
að fá að vera með, vera
virkur. Getan er oft lítil, en
viljinn bætir það upp.“
Malla er í fullu starfi við
félagsstarfið og við spyrjum
hana hvort hún fái eitthvað
annað en launin út úr starf-
inu.
„Ég væri löngu hætt í
þessu ef það væri ekki
vegna ánægjunnar sem ég
fæ út úr starfinu, hún er
það sem heldur manni við
þetta fyrst og fremst, það að
finna að maður getur borið
einhverja birtu inn þar sem
hennar er kannski mest
þörf.“
— Er þetta erfitt starf?
Malla verður hálf vand-
ræðaleg við þessa spum-
ingu, en hlær svo eins og
dálítið afsakandi og segir:
„Jú, ætli ég verði ekki að
segja það. Þetta er eiginlega
starf sem tekur mann al-
gjörlega. Svona starf er ekki
hægt að vinna nema gefa
sjálfan sig að fullu í það.“
— Hvernig taka nemend-
ur þínir kennslunni?
„Ég hef aldrei orðið fyrir
öðru en að þeir taki því vel.
Mér finnst að ég eigi hér
fullt af foreldrum. Það sem
mér þykir best er þegar fólk
sem hefur orðið fyrir áfalli
og lokar sig inni og heldur
að það geti ekki verið innan
um fólk, fæst til að koma og
það finnur að það getur
verið með í öllu. Bara eitt
slíkt tilfelli getur fengið
mann til að gleyma þreyt-
unni, það borgar allt.“
Halldór Guðmundsson er
yfirmaður þessa félags-
starfs. Hann segir okkur að
upphafið að því hafi í raun
verið sjálfboðastarf Möllu
og að Kvenfélag kirkjunnar
hafi haft opið hús í safnað-
arheimilinu og einnig hafi
það lagt til hársnyrtingu,
fótsnyrtingu o.fl. Síðan hafi
þetta þróast í það sem nú er
og sagt hefur verið frá hér
að framan. Stórt skref til
framfara var tilkoma Hlífar
og aðstöðunnar sem þar
skapaðist. Þau Halldór og
Malla eru sammála um að
aðstaðan sé allgóð, þótt þau
dragi ekki fjöður yfir að enn
megi bæta. Það sem helst
vantar í þá veru er aðstaða
fyrir menn sem vilja fást við
smíðar. Halldór segir þó að
hægt sé að fá pláss fyrir það
í húsinu, spumingin sé um
vilja og getu, öðru nafni
fjárveitingu, hvenær af því
geti orðið.
Og þá er spurt um fjár-
veitingar. Halldór segir að
með frekju takist þeim að
halda sig innan þess ramma
sem þeim er settur. Hann
vekur þó athygli á að kostn-
aður af þessu starfi sé varla
annar en launakostnaður-
inn, því að fólkið borgi allt
sem það fær.
„Það er ekki verið að
borga neitt með þessu fólki,
það er ekki verið að gefa
því neitt nema vinnulaun
leiðbeinendanna,” segir
hann.
— Færð þú líka ánægju út
úr þessu starfi?
„Já,“ svarar Halldór af
sannfæringu. „Ég væri ekki
héma annars, það eru alveg
hreinar línur. Það þýðir
ekkert að vinna þetta eftir
erindisbréfi eða starfslýs-
ingu eða neinu slíku, maður
verður að vera í kallfæri
þegar fólkið þarf á að
halda. Þetta er mjög eril-
samt og snúningasamt starf,
en meðan maður hefur góð-
an vilja fólksins á bak við
sig, þá er hægt að gera þetta
og það metur það sem gert
er.
Ég vil meina að þetta
starf sem Malla kom af stað
sé ekki enn fullmótað, það á
eftir að verða miklu meira,“
segir Halldór og Malla hlær
örlítið og segir: „Maður
hefur þá ekki lifað til einsk-
Olafiir Þórðarson
Ólafur Þórðarson vann
lengi hjá Olíusamlagi út-
vegsmanna og hann var líka
afgreiðslumaður í Neista.
Hann hló bara þegar við
báðum hann að segja okkur
svolítið frá því sem hann er
að gera, en sagði þó:
„Ég get ekkert, elskan
mín.“
— Jú, ég sé þú ert að mála.
Gerðir þú eitthvað af því
áður fyrr?
„Nei, nei, ég er bara að
leika mér að reyna þetta, ég
hef aldrei snert.á því fyrr.“
— Og hvernig finnst þér
það?
„Bara gaman,” segir
hann og lítur til Möllu hlæj-
andi og bætir við: „Hún
hjálpar mér.“
„Óli er nefnilega mjög
duglegur við þetta,“ skaut
Malla inní samtalið.
Hann aftekur alveg að
hann hafi nokkurntíma
fundið hjá sér nokkra löng-
un til að mála og hlær mik-
ið og innilega þegar haft er
orð á því að nú sé snilligáf-
an að koma fram í dagsljós-
ið og lítur á svoleiðis hjal
sem gamanmál ein. Én
handbragðið á myndinni
hans er ekki slæmt.
ÚTSALA
r
A
HUÓMPLÖTUM
25% — 75% afsláttur
Margar nýjar og nýlegar plötur
Komið og gerið góð kaup!!!
Sería **